Inmiddels hebben we de campervan al bijna een week in ons bezit. Dit is nu ons huis! Wat kunnen we zeggen over de campervan? "One pile of rubbish" zouden ze hier zeggen, 5 jaar oud, niets van de inhoud past bij elkaar, koelkast valt uit elkaar, maar: het rijd, bevat een prima koekenpan en het bed slaapt geweldig, 1.60m breed!

Vanuit Cairns bezien rijden we eerst richting het noorden voordat we, uiteindelijk, af gaan zakken richting Sydney. Palm Cove, Kewarra Beach, Trinity Beach zijn allemaal ansichtkaartwaardige (strand)locaties waar we voorbij rijden op de weg naar Cape Tribulation en The Daintree Forest, het oudste regenwoud ter wereld.

Een kort stukje geschiedenis: Kapitein James Cook ontdekte in 1770 Australië. Tenminste...dat denken ze hier. Een kleine 200 jaar eerder waren er al Nederlanders aan de kust verschenen, maar dat terzijde. Vanwege de enorme tegenslag waar Cook mee te maken kreeg langs de oostkust van Australië hebben de (plaats)namen ten noorden van Cairns een behoorlijk morbide karakter: Cape Tribulation (Kaap Tegenspoed), Mount Sorrow (Berg 'Leed') en je kunt nu ook wel raden waarom het Great dikBarrierdik Reef...Het Great Barrier Reef heet.

Weinig toeristen trekken maar richting het regenwoud en, nadat we met een klein pontje (oef, is pontje nou met een d of met een t?) een krokodillenrivier hebben overgestoken, snappen we waarom. Een blik op onze smartphone zegt alles: No Reception, emergency only. Ook wij slaan aan het twijfelen, kunnen we echt zonder smartphone of keren we met gierende banden om richting een wifi verbinding?

We besluiten onze reis voor te zetten richting Cape Tribulation, onderdeel van het Daintree Regenwoud, waar de beruchte Cassowary woont (soort struisvogel), de zoutwaterkrokodil en dit is de plek waar twee World Heritage sites elkaar raken: Het Great Barrier Reef en het Daintree Regenwoud.

In Cape Trib vinden een geweldige camping aan het strand. Na genoten te hebben van de mooiste sterrenhemel uit ons leven gaan we de volgende dag ziplinend door het regenwoud, ontdekken een fijn stroompje waar je veilig kan afkoelen (en als Tarzan het water in kan slingeren), en vinden een krokodil van zo'n 4,5 meter op de door mangrove omgeven Daintree rivier! Hij zwemt kalm de rivier op, en wij volgen hem. Maak je niet druk: we volgen hem, relaxed zittend in een bootje. Wat een fantastisch beest!

We sluiten ons bezoek aan dit gebied af door Mount Sorrow te beklimmen. De wekker gaat om 5:15 (!) zodat we de zonsopgang vanaf het strand te kunnen zien. Om 6 uur staan we onderaan Mount Sorrow. Het beloofd een pittige klim te worden, maar het is een berg dus die moet beklommen worden! Wie die slogan ooit heeft verzonnen...De eerste 2 kilometer gaan prima, af en toe wat omhoog, dan weer redelijk vlak, en we zeggen nog tegen elkaar: nou als dit het is! Makkie! Na het 2 kilometerpunt gaat het echter steil omhoog. Klauterend over de wortels van het woud stijgen we... en... stijgen we. En stijgen we. Er komt gewoon geen eind aan.
En dan, na 3 uur, alle spinnenwebben, bush turkies en al het groen, staan we boven! We did it!!! Nu weer dat helse stuk omlaag (We vertellen niet wie dit stuk heeft getypt, maar ik wil er aan toevoegen: als de bomen oren hadden....hadden ze flink wat nieuwe woorden geleerd).

Tijdens het rijden door de jungle zie je continu bordjes: pas op Cassowaries. Dan voegen ze er vervolgens ook nog is aan toe, recent gezien: cassowaries. Heel frustrerend als je drie dagen in de bush bent en zo'n verdomde beest gewoonweg niet ziet. Er leven er nog maar 1.200 in het wild, maar ja....zet dan die verdomde bordjes niet neer! En ja hoor....op de terugweg naar het pontje...besluit er een cassowary, voor onze neus...de weg over te steken, ha, check!

We vervolgen de route door een stukje het binnenland in te trekken: Granite Gorge. Een rots-overgoten gebied dat feitelijk fungeert als overgangsgebied tussen jungle en woestijn. Op de camping treffen we een halve dierentuin aan: kippen, eenden, paauwen, paarden, kaketoe's, wallabies (kleine kangoeroe's), possums (soort enorme rat, familie van de buideldier). Geweldig, maar je wordt dan wel half 6 's ochtends gewekt door iets wat zich wil voordoen als een orkest...

In het kort de eerste week kamperen? Het valt niet tegen! De auto mag dan uit elkaar vallen, maar op de campings lijkt het wel alsof...de mensen veel behulpzamer en opener zijn. En tja...Kim is inmiddels op Maleisische les geweest om een Jack-Fruit te slachten en hebben we een stel Duitsers ingemaakt met...tja het spel weten we niet meer..maar...we hebben de Duitsers ingemaakt.

Volgende stop: Mission Beach, bruin worden!

Dikke kus van ons.







.

Geschreven door Douwe-en-kim.op.reis