Maandag 22 oktober.
Dag 65! En Albaniëdag.
Vanmorgen na 10 km waren we al bij de grens van Macedonië/Albanië en treffen daar norse mannen in uniformen en al evenzo oude, vervallen grensposten, een troosteloze aanblik. Maar we zijn ook hier weer vlot door deze 2 grensposten heen, ze willen wel alles van je zien, paspoorten, kentekenbewijs en de groene kaart, je komt er niet zomaar uit of in.
En wat valt ons op in Albanië? Voor ons gevoel lijkt het erg veel op Marokko waar we vorig jaar hebben rond gereden. Veel mensen langs de weg wachtend op vervoer door kleine busjes en taxi’s. Auto’s en busjes stoppen zonder enige voorkennis, (geen richting aangeven en niet langzaam afremmen) ze staan in een keer stil. V.a. de grens zien we ook veel autowasplaatsen en dan echt veel, deur naar deur maar dan ook weer niet echt😉.Ze hebben een paar vierkanten meter grond een waterslang, een emmer en borstel en ze hebben allemaal wel iets te doen. (De meeste dan) Verder natuurlijk de vele fruit- en groentenstalletjes langs de kant van de weg van klein (opa met een kruiwagen en zijn tuinopbrengst) tot grootere stalletjes. Wat ook echt opvallend is zijn de Mercedessen, wij schatten in dat de helft van alle auto’s die wij zien van het merk Mercedes is met VW als goede tweede. We moeten midden door de hoofdstad Tirana (2,8 miljoen inw.) over de snelweg (wat heet snelweg) en daar is het druk ...... en hectisch met als hoogtepunt een grote rotonde waar 5/6 rijen dik de auto’s links en rechts crossen en gebruik maken van het “recht van de sterkste”! Het was een kriem!!! Maar we hebben het er zonder kleerscheuren afgebracht, chapeau voor mijn koele chauffeur!
We hebben vandaag 200 km gereden en zijn aangekomen in Shkoder op een camping in het noorden van Albanië en daar doe je dan 4,5 uur over (korte koffiepauze gehad onderweg) op het grootste deel van de wegen mag je niet harder dan 40 of 60 km per uur en we hebben vandaag al meer politie gezien dat in de 64 dagen die we onderweg zijn. En niet onbelangrijk de temperatuur is met sprongen omhoog gegaan t.o.v. gisteren, de bermudabroek kan weer aan. (Positief als ik was had ik dat vanmorgen al gedaan ;-) ))
Dinsdag 23 oktober.
Na een kleinstukje nog door Albanië gaan we de grens over met Montenegro. Goed voor de stempels in ons paspoort. Dit land maakt een frisse indruk, het is er schoner (buiten de dorpen en steden zien we nog wel het zwerfafval), frisser en mensen zijn ook wat lichter gekleed en het is meer ingericht voor het toerisme. We rijden grotendeels de weg langs de Adriatischezee wat voor mooie uitzichten over de blauwe zee zorgt. Het is een land wat niet bij de EU hoort (is kandidaat lidstaat) maar wel de euro als munt gebruikt wat voor ons weer handig is om een brood onderweg te kopen. De wegen zijn niet overal even goed maar de 125 km door Montenegro is goed te doen.
We gaan met de Ferry de baai van Kotor over en dat ging super snel. We komen aan en gingen direct de boot op en snel aan de overkant. Met dan nog 20 km te rijden komen we bij de grens met Kroatië en eerlijk is braaf.......een heel ander land! We overnachten op een camping in Orasac een stukje ten noorden van Dubrovnik. Vandaag weer een mooie route van iets meer dan 200 km gereden en dan maar 6 uur onderweg met prachtig, zonnig en warm weer. Nog heerlijk even kunnen genieten van het mooie weer! (25gr).
Woensdag 24 oktober.
Vanmorgen met de bus naar Dubrovnik. De receptie van de camping informeert de gasten goed over waar de bus komt (voor de camping) wat een kaartje kosten en dat je bij hun kunt wisselen. In de bus kunnen we niet met euro’s betalen. Dus wisselen we voor in ieder geval 4 buskaartjes. We kregen ook een plattegrond mee met waar we uit moeten stappen (en later weer op) en waar je het trappenstelsel kunt vinden om naar de oude stad te gaan. (221 treden naar de stad en vanmiddag weer 221 omhoog naar de bushalte) De oude stad van Dubrovnik is prachtig mooi en zeker een bezoek waard geweest. Geen wonder dat het op de UNESCO-Werelderfgoedlijst staat. De ingang door de stadspoort, de kathedraal, de pleintjes, kerken, de steegjes, winkeltjes, de bestrating van de hoofdstraat het is allemaal de moeite van het bekijken geweest. Wat ons op is gevallen........de hoeveelheid toeristen die eindoktober hier nog zijn, het was er vol met mensen! Wereldstad! Een kopje koffie op een van de vele terrassen was eigenlijk niet te doen. Ook opmerkelijk is dat je hier overal gratis naar binnen mag, top! Een mooie zonnig dag vandaag en een mooie stad bezocht op onze route richting Goirle. De volgende en laatste bezienswaardigheidsstop zijn de Plitvice meren. De vele meren en dito watervallen hebben we al eens bezocht (is al weer even geleden) en staan altijd nog op de herhaallijst van “to do”!

Geschreven door Carry-en-frans.op.reis