Zaterdag 23 juni (dag 15)
Vandaag met het wakker worden weer die stralende zon. Wij hebben inmiddels begrepen dat het in Nederland ook warm aan het worden is, we missen dus niets. We rijden weer om 9.00 uur richting de eilanden. Via de E10 gaan we naar de eilandengroep Vesterålen. Het landschap is weer prachtig, zoals de afgelopen dagen. Ze hadden deze eilanden ook wel de gele kunnen noemen. Een enorme hoeveelheid van paardebloemen en boterbloemen. Leuk en vrolijk om te zien. Ook de huizen zijn anders. Groter, luxer en gekleurder.(landhuisstijl , bungalow) Tot nu toe hebben we in hoofdzaak de rood/bruine gekleurde huizen gezien. Hier hebben ze allerlei vrolijke kleuren en pasteltinten. Hier verhuren ze niet hun woning, zoals ze in Zeeland doen en zelf in het schuurtje gaan wonen. Maar ze verhuren hier hun Hytte, die een stukje van het huis af is. De Hytte varieert van klein (kan net een bed in) tot leuke gezellige tuinhuisjes met terras.Ook de kleine Noorse vlag aan bijna elk huis veranderd in een grote vlaggenmast met vlag. In heel Scandinavie kom je de vlaggetjes aan de woonhuizen tegen. We zagen vanochtend ook de geraniums in de supermarkt. Ze vragen 15 gld per stuk, en dan zijn het maar kleintjes met een bloem. We zijn neer gestreken in Stø, een klein vissersdorpje op de eilandengroep Vesterålen in de Noorse zee. Stø is het noordelijkse puntje van het eiland Sortland. We hebben uitzicht op zee, dat is toch anders dan de afgelopen dagen met de zee tussen de fjorden. Hier krijsen de meeuwen in het rond, en je ruikt de zeelucht. In de laatste km. naar de punt van het eiland zag je de bewolking tussen de bergen hangen. Het is hier op deze minicamping dan ook bewolkt, ofschoon de zon wel steeds pogingen blijft doen om er door de komen. Er is een stevige koude wind, we moeten dan jammer genoeg ook binnen eten. In z'n klein vissersplaatsje is genoeg te doen, zien en te wandelen. Vanuit Stø gaat ook de walvissafari. Een tour per boot met kans op het zien van walvissen, niet van dichtbij. We spraken mensen die 8 uur kou hadden geleden en in de verte uiteindelijk en walvis hadden gezien. Kosten fl. 175,= per persoon. Wij weten hoe een walvis eruit ziet, en hebben dan ook niet de behoefte om een hele dag op een bootje te zitten in de hoop z'n vis te zien. Vandaag 244 km het totaal is nu 4531 km en we zijn al over de helft van onze vakantieperiode. Nu gaat het snel. Als je op de kaart kijkt zitten we nog wel heel ver weg van Nederland. Maar eerst nog een paar dagen rondkijken en genieten op de Lofoten.
Zondag 24 juni 2001 (dag 16)
De wind is er nog, maar ook een stralende zon. De bewolking is helemaal verdwenen. We gaan van Vesterålen naat Lofoten vandaag. Om 11.00 uur komen we bij de veerboot aan. Onze timing is perfect (we kenden het vaarschema niet) De boot is net aan gekomen. We varen er 30 min. over naar de overkant. Onderweg vanaf het bovenste dek een prachtig uitzicht. Het lijkt wel of de zee hier op deze eilanden steeds blauwer is. Na 55 km op de Lofoten komen we op de camping in Kleppstad. Ook hier veel vis liefhebbers op de camping. Pal aan de zee en volop vis. Een Nederlander die hier enkel en alleen is om te vissen raakt niet uit gepraat over hoeveel, hoe groot e.d. Het blijft de hele dag onbewolkt (geen streep, of vlokje wolk) en de zon weer hoog aan de hemel. Uit de wind is het erg warm. Maar op een eiland heb je altijd te maken met de nodige wind. Maar aan de goede kant van de camper is het heerlijk. Onze wandel / berg beklim tocht zorgt voor steeds weer opnieuw prachtige uitzichten. Ook hier weer hetzelfde beeld op de camping, met merendeel is Duitsers. Vandaag 154 km gereden.
Zondag 24 juni (dag 16)
Wat gisteren opvallend was, en ook leuk om te zien zijn een aantal huizen waarvan de daken zijn begroeid met gras (lang gras, ze maaien niet) Het blijft toch nog steeds vreemd dat het maar niet donker wordt. Je schrikt plotseling s'avonds dat het al zo laat is. Wij zijn inmiddels uitgerust, uit- en bij geslapen enz. dus we zitten om 23.00 uur niet meer te gapen. De zon zakt vanavond tussen twee fjorden in, en is dus de hele nacht weer te zien, maar is zo fel dat je er niet tegen in kunt kijken. Ook foto's maken gaat niet lukken. Frans zal Frans niet zijn om daar toch wat op te vinden. Na veel geprul maakt hij foto's met 3 zonnebrillen over elkaar. Het resultaat is duidelijk merkbaar, je kunt de zon op de foto's zien. Vogels zijn hier ook van slag, om middernacht fluiten ze nog het hoogste lied.
p.s. we hebben een medepassagier "'n troll" op 't dashboard. Zijn naam is The Oldest (staat in zijn paspoort)

Geschreven door Carry-en-frans.op.reis