Goedemorgen allemaal, aan de ontbijttafel of aan de koffie. Vandaag gaan we een stukje rijden om naar Volcanic National Park te gaan.
In dit park staat de lassen peak met een hoogte van 3181 meter. Het is een meest zuidelijke vulkaan van Amerika. Van 1914 tot 1921 hebben hier vele uitbarstingen plaatsgevonden waardoor het landschap zo bijzonder heeft gemaakt. Lassen Volcanic National Park is een van de weinige plaatsen ter wereld waar alle vier types vulkanen worden aangetroffen: de lavakoepel, schildvulkaan, slakkenkegel en stratovulkaan.

Goed dit als educatieve achtergrond. Onze ochtend begon eerst met vroeg opstaan om veel aan onze dag te kunnen hebben. De zon staat alweer te schijnen en het is een graad of 19, dus een lekker begin van de dag.

We pakken de spullen maar weer eens in en laden de auto weer eens vol. Halen nog een laatste beker thee voor onderweg en daar hoppa daar gaan we weer.

Het 1ste stuk is 3 uur rijden voor we bij vulcanic Np zijn en Amerikaanse natuur glijdt onder de wielen door. Bij een idyllisch lunchpauze halen we de koeltas en brood tevoorschijn en lunchen in de zon aan weer een groot meer.

Onderweg naar het park komen we grote stukken bos tegen wat geen bos meer is, maar allemaal afgebrand en 1 kale vlakte is geworden.

Al slingerend door een bosrijk en kale vlakte komen we aan bij het national park. Aan het begin staat er een bord dat de weg dicht is na 6 feet. WHAT!!!! Dat kan toch niet waar zijn....nee joh dat geldt niet voor ons gaat om de doorgaande route mensen.
En inderdaad we komen bij het tol poortje. Pasje laten zien, we krijgen een route map en we kunnen erin. Het eerste stukje is al onzettend leuk want we zien sneeuw liggen in de berm.....oooh leuk...deze route hebben we namelijk 2 jaar eerder gedaan in september en toen was er geen sneeuw......maar aan de andere kant dacht ik oeps.........we moeten nog veel hoger op......dus........nah zal wel niet, anders was het park niet open. Dus na de nodige plas pauze en eerste foto in de sneeuw gaan we met goede moed op pad.....Ik draai rechts de weg op en na 100 meter is de 1stop en .........neee he....weg gesloten........dus toch. We konden hier wel uitstappen en van de rotte eieren geur genieten, de vele sneeuw en de geisers. Dus op het kleine stukje maar fotos gemaakt en al die sneeuw was toch wel indrukwekkend. Van de ranger hoorde we dat de weg wel redelijk begaanbaar was, maar niet kon uitwijken want daar was lag nog heel veel sneeuw en dat waren ze nog aan het opruimen. Het was de bedoeling om door het park naar ons volgende overnachting. Maar ja dat gaat nu dus niet, dus.....even aan navigatie het hotel in toetsen en daar gaan we weer. Slingerend en door de Amerikaanse binnenland zijn we weer aangekomen in Redding. En helaas we hebben de hittegolf niet meer kunnen ontwijken. Het is hier om half 5 in de avond 41 graden en omringd met asfalt huizen en autos . Nu om 21 uur is het nog 33 graden. Zwemmen zat er niet in, deels de warmte en deels het water zag er niet heel fris uit. Met de voetjes miet het wel kunnen. Aan de overkant een pizza met een ijsje als toetje.

En nu.....bijkomen van de warmte met herrie airco aan en bijkomen van de rit. Voor morgen wacht ons de afkoeling aan de kust...17 graden, als dat maar geen mist gaat geven

Geschreven door Arjen-en-jolandas.reizen