Goedemorgen allemaal,

Wat leuk dat jullie er allemaal weer zijn. Het viel mij op dat er zelfs mensen hun werker voor zetten (5.30) om ons verslag ze snel mogelijk te kunnen lezen. ;-)
Vandaag hebben we besloten om toch maar een terug te gaan rijden om het nationale park Canyonland toch te gaan bezoeken. Vorige keer was het indrukwekkend, dus dat moeten we toch nog een keer zien. Maar eerst een supermarkt opgezocht om ons drank voorraad weer aan te vullen en eten mee voor onderweg, want de komende 24 zouden we niet veel aan restaurantjes tegen komen.

Al rijdend door weer bijzonder landschap, lijkt op duinen. Discussie is gevallen is het nu zand van het uitgraven van de weg, of is het toch natuurlijk. Aan het eind van de dag zijn we er uit dat het toch echt gewoon de natuur is. Allemaal lage duinen in beige kleuren. Soms kleuren de bergjes groen, door het koper gehalte erin. Het si toch wel bijzonder, dat je binnen het uur. Heuvels ziet in Beige tinten, dan groen en overgaand in rode bergen.

Natuurlijk waren wij niet de enige die Canyonland wilde bezoeken. In een wachtrij van ruim 30 minuten konden we het park op. Het weer is prachtig. Lekker zonnetje en een temperatuur van 20-25 graden. Inde loop van de dag loopt de temperatuur op en neemt de wind af. In het park is er een 25 km lange weg naar uiteindelijk de grote uitzichtspunt (big overlook). We namen nog 2 zijwegen om al het moois tot ons te nemen. Hierbij hebben we ook een paar korte maar intensieve wandelingen gedaan. Want ja wil je het mooiste uitzicht hebben dan zal je er een stukje voor moeten dalen.........en dalen komt.........Jip je moet weer omhoog.(hijg, hijg, puf, puf Ik heb mijn beste tijd wel gehad hierin.)
In het park waren we de hele dag aanwezig. Rond 14 uur of was het 15 uur......Ik weet het niet meer. Met al dit moois om ons heen vergeet ik de tijd.
Dat zaten we gisteren tegen elkaar te zeggen. Gisteren waren we precies 1 week in Amerika en wat hebben we al veel afgereden, wat hebben we al veel gezien aan natuur schoon en wat hebben we al veel meegemaakt. (24 uur vertraging, 4 nieuwe autos) En dan te bedenken dat we nog lang niet klaar zijn.

Na Canyonland moesten we wel een flink stukje rijden om weer verder op weg te gaan. We zijn nu letterlijk in de middle op nowhere aangekomen. Ergens langs de weg is er een motelletje die uitkijkend op letterlijk een kathedrale berg. Er is niets in de buurt dan alleen dit motel. Bij het schrijven van dit verslag is het inmiddels weer hard gaan regenen met onweer.......En elke keer als er weer zo'n bui is geweest zeg ik zo dat was de laatste, maar hoe kan het toch dat er elke keer weer 1 aanwezig is. Maar goed niet zeuren we hebben weer een prachtige dag gehad. Morgen weer nieuwe parken en nieuwe uitzichten.


Nu Jolanda de belevenissen heeft opgeschreven, wil ik ook nog wat toevoegen. Vooral dat boven alles onze gedachten vandaag bij Petra waren. Onze belevenissen en mijn gepruttel steken natuurlijk schril af bij wat zij de laatste tijd meemaakt. Maar we laten ons er ook niet door uit het veld slaan, we hebben een fantastische tijd hier. We kunnen er alle clichés op loslaten die er te verzinnen zijn en ze zullen allemaal waar zijn, maar daar koopt niemand ooit wat voor. Uiteindelijk komt het er op neer dat we er allemaal het beste van maken; je geniet wanneer het kan en en je doet even een stapje terug wanneer je het even niet voor het zeggen hebt.

Vandaag wil ik wat over onze eetbelevenissen vertellen. Nu jullie dit lezen zal het ontbijt zijn in Nederland, dat is hier wel wat ingewikkeld. Het ontbijt in Nederlandse hotels is altijd aanzienlijk uitgebreider dan hier in de USA motels. Niets is vers, brood is uitsluitend om te roosteren en de keuze wat je erop wenst te smeren is heel beperkt. In dure hotels is dat wel beter, maar we slaan die $ 250,- per nacht opties altijd over, hoewel dat wel een beetje het gemiddelde is hier. De reguliere motels gaan er ook wel een beetje van uit dat je ontbijt gewoon elders doet en ja, dan gaat de wereld natuurlijk helemaal voor je open, dan is niets te gek. Voorlopig doen wij het nog wat simpel, met af en toe een McDonalds ontbijtje, vooral omdat we meestal geen zin hebben om met een duffe kop te moeten begrijpen op welke 15 manieren men jouw eitje kan bakken, wat voor meuk je over je pancakes wit deponeren en dat je geen worstjes of karbonades erbij wilt hebben. Maar een paar simpele klikken op een scherm met wat je wilt hebben bij McD gaat ook niet altijd helemaal als gepland met uiteindelijk een lichte paniek aanval tot gevolg. We hadden onze bestelling via het scherm doorgegeven, en terwijl Jolanda een plekkie had opgezocht stond ik in koe-modus (hersens uit, volledig vertrouwend op de Pavlov-skills die we in de loop van de jaren hebben opgedaan) met mijn slaperige kop te wachten tot ons nummer werd omgeroepen. Nu stond ik daar een tijdje, het was rustig binnen (de meeste Amerikanen halen hun eten via de Drive op) en zat wat verdwaasd te kijken waarom het allemaal zo lang duurde, ik stond daar moederziel alleen namelijk. Het was al een beetje ongemakkelijk, omdat in dat deel waar we zaten mondkapjes verplicht waren en het was wel weer even wennen, zo lang met zo'n toeter op je gezicht geplakt.
Maar net op het moment dat ik wilde vragen of ze ons niet waren vergeten, wordt er heel hard ons nummer geschreeuwd. Ik was de enige die er stond, je zult de verbazende beweging van mijn beide wenkbrauwen kunnen voorstellen toen dat getetter in het verder lege hok een beetje tot mij doordrong. Dus ik stap naar voren, totaal nutteloos met mijn nummertje zwaaiend dat ik degene ben die het plankje met voer kom halen. Maar niks geen plankje, daarentegen begon er een vriendelijke dame tegen mij te praten. Daar waren mijn hersenen in off-modus duidelijk niet op in gesteld. Ik hoorde wel de klanken, maar begreep er werkelijk niets van. Het blijkt onverwacht moeilijk iemand goed te begrijpen wanneer deze met een mondkapje op in het Engels wat probeert duidelijk te maken. Refund... dat drong tot mijn herens door, de rest.... geen flauw idee. Dus ik stotterend (mijn hersenen langzaam opstartend) om een herhaling van de mededeling gevraagd... wmbldewmbl is not available, would you like to order something else, or would you like a refund? Oh... ze hebben iets niet wat wij besteld hebben.... maar wat? Sorry, what was not available? Humbel de wumbel.... oh, nog steeds geen flauw idee, die klote mondkapjes ook... Nou, het was in ieder geval niet iets wat ik had besteld, want dan had ik het wel begrepen. Doe maar een refund, ons geld terug dus.... maar vanaf nu pas was eindelijk het moment daar dat de hersens op een acceptabel niveau functioneerden.... refund? Nee, geen refund natuurlijk... zit ik daar met een tafel vol voer voor mijzelf en heeft Jolanda, die daar nog braaf zit te wachten, alleen een koffie.... no, wait, we order something different... Jolanda???? Kom even.... Jolanda schrikt wakker, zat klaarblijkelijk net zo min te wachten op dit gezeur als ik... wat is er? Nou lieverd, ze hebben iets niet wat je had besteld (ik kon me alleen nog vaag herinneren wat ikzelf besteld had, werkelijk geen flauw idee wat Jolanda had aangevinkt). Wat hebben ze niet? Nou, dat wat jij besteld had... Wil je wat anders bestellen, of wil je een refund? Hoezo, hebben ze dat niet? Nee, dat hebben ze niet, je moet even iets anders bestellen. Wat belachelijk, ik wil niks anders, doe maar een refund... Okay, een refund dus.... Jolanda geïrriteerd, ik veel te vroeg helemaal wakker, hoe beroerd kon de dag beginnen? Nou, let op.... het werd erger... een refund, interessant.... hoe gaan we dit doen? Wij uit Nederland, betaald met ING-pas, hoe gaan ze dat geld terugstorten? Klik... de kassa gaat open en ik krijg twee briefjes en 3 munten in mijn handen geduwd. 2 dollar en nog wat.... cash... Serieus??? Cash??? Enig idee hoelang het geleden is dat ik contant heb afgerekend? Wat moet ik met 2 dollar en nog wat? Verbouwereerd sta ik naar dat geld te staren en tegelijkertijd komt een McD medewerker met onze bestelling aangewandeld en zet het op ons tafeltje neer... okay, dank u meneer. Zeg, Jolanda, kijk nou.... cash?!?! Oh, jeetje... wat moeten we daar nu mee? Maar eeeh, hier ligt gewoon alles wat ik heb besteld?.... Dat kan niet lieverd, want hier liggen ook gewoon mijn bestelde McMuffins, waarvoor hebben we dan een refund gekregen? Uiteindelijk bleek dat de bestelde thee wat onderdeel was van mijn menu ontbrak.... 2 dollar en nog wat aan waardeloze cash, plus geen thee... wie heeft er nou geen heet water????? wat een start van een dag.

Cash is hier overigens niet zo irritant als dat voor ons wel is. Betalen met cash is hier letterlijk goedkoper dan betalen met kaart. Benzine is 10 tot 20 cent goedkoper wanneer je met cash betaald. De benzineprijzen staan dubbel op de uithangborden een cash prijs en een kaart prijs. Ook in restaurants 2 prijzen, oh, je wil met bankpas betalen? Dan wordt het duurder voor je. J, dan begrijp ik wel waarom ze hier een voorliefde voor contant geld houden. Voor ons nu de uitdaging: vinden we een doel waar we 2 dollar en nog wat aan kunnen uitgeven, of vinden we nog ergens een gerecht wat op blijkt te zijn, zodat we nog extra cash kunnen scoren zodat we daar nog wel iets mee kunnen?

Morgen een ritje naar Capitol Reef National Park op het programma, tot morgen maar weer.

Geschreven door Arjen-en-jolandas.reizen