Kijk, vakanties zijn leuk. En het is leuk om over leuke dingen te schrijven en hoe leuk is het als het thuisfront het leuk vindt om leuk mee te lezen met alle belevenissen. Maar in het eggie is het niet altijd even leuk... We hadden natuurlijk al een beetje gedoe gehad op de dag van aankomst, douane en gedoe met de auto. Omgeruild, fijne auto, geen gedoe meer toch? Nou, niet helemaal waar. We kwamen er snel achter dat de verhuurder iets te snel de eerst beschikbare 3 tonner had meegegeven, want zodra je de auto start komt er na een super flitsende animatie op alle schermen (je waant je heel even in een space shuttle) abrupt een einde aan alle pret met de botte mededeling: change engine-oil soon. Een melding die gewoon voor je snufferd blijft staan tot het moment dat je het in een beetje diep menu kan uitzetten. Wij waren al lang blij dat we een leuke auto hadden, dus fuck it Avis (de verhuurder), wij gaan op reis, jullie probleem verder.

Maar ja iedere keer opnieuw... Space shuttle... boem... oil change... dus ik ben maar even op zoek gegaan hoe dat werkt bij deze auto, hoever kan je nou werkelijk doorrijden, zo een ding moet toch wel ergens tegen kunnen? Google leverde snel de info op dat een Chevy Suburban iedere 7500 miles de olie moet verversen. Er stond nu iets meer dan 33.000 miles op de teller, dus voor de snelle rekenaar onder ons (ik niet, deze accountant heeft dat deel van zijn brein uitgeschakeld tijdens de vakantie) was het waarschijnlijk dat de auto al 3.000 miles over de limiet zat. Als we daar nog 3 of 4.000 bij optellen, ja dan wordt het wel een beetje gortig. We willen ook niet verantwoordelijk gesteld worden dat we eventuele schade bewust hebben veroorzaakt, dus toch maar even met Avis contact opnemen. Geen spoed denk je, ik stuur wel een mailtje met de situatie uitleg en een vraag om advies. Hah, nee, helemaal verkeerd gedacht, wat in theorie heel simpel lijkt, veranderd in een ware hel als je ermee aan de slag gaat. Het begint hoopgevend. Je zoekt op de Avis website en jahoor, je vind al snel een contact pagina waar je na allerlei vragen over wat voor vraag je wilt gaan stellen je tot de conclusie komt dat al die vragen niet relevant zijn en dus dan maar een algemene vraag kan stellen. 15 minuten verder, so far so goed, ik mag mijn vraag stellen! Bellen was sneller geweest, maar het was midden in de nacht (ik dacht dat ik dat wel even in 5 minuten kon doen toen ik even wakker werd eer ik weer verder kon slapen) en bellen a 4 euro per minuut, nee, dank je wel, ik doe het wel even online. Enfin, algemene vraag stellen dus... nee... eerst even inloggen. Ohja, logich, hebben ze alle gegevens er gelijk bij, handig! Nee, niet handig, inloggen ging niet, want hij herkende username en/of password niet. Ik was er heilig van overtuigd dat mijn eerste poging net zo valide was als mijn 7e poging, ik heb namelijk zelf dat account aangelegd en zelf die fucking auto geboekt. Maarja, ik ben niet feilloos, ik keek even naar Jolanda, maar die lag heel ver in dromenland haar vakantie te processen. Dan maar wachten tot ze wakker was en dan samen doen, samen gaat alles beter. 4 uurtjes later, samen door dezelfde procedure, inloggen... no way. Inloggen ging overigens prima op de Nederlandse en Noorse website van AVIS, maar no way op de Amerikaanse. Nou, dan doen we het via de Nederlandse pagina, ook goed, vergt wat meer uitleg, maar ik neem aan dat ze wel met elkaar communiceren en zo niet, dan horen we het wel. Enfin, inloggen, prima, alle gegevens invullen (halen ze niet op uit je account, dus waarom in godsnaam dan toch inloggen?) en jahoor, ik mocht mijn vraag invullen. Ik heel verhaal typen, dat we in USA zijn dat we een melding op de display hebben, dat we nog zoveel miles moeten rijden, en wat nu te doen? Ik kijk op het scherm, dat was blijven steken op de melding op de display. Meer kon ik niet typen, veld was vol. Niet werkelijk, kilometers ruimte, maar ik mocht toch niet meer letters typen. Ik ben vrij lang van stof (goh, wat een verrassing), dus dan ga je alle overbodige woorden weghalen, woorden afkorten en zo krijg je na 20 minuten klooien een soort van telegram bericht die alleen de typer nog begrijpt, maargoed, gelukt. Alleen nog even op de verzendknop drukken en we kunnen op pad en dan lezen we morgen wel wat we moeten doen. Druk op verzenden.... wachten wachten wachten, ploink.... er is een fout opgetreden, probeer het later nog eens. Ik laat de omschrijving van de opborrelende emotie even achter wege. Eufemistisch gezegd ga je met blije moed een tweede poging doen.... ploink.... derde poging ploink. Het was helemaal niet mogelijk om via formulier een vraag te stellen, iedere formulier liep vast. Via Noorwegen ook. Dus... bellen, er zat niks anders op. 4 euro per minuut, natuurlijk van menu naar menu, even geduld etc etc, maar toch vrij snel iemand aan de lijn. Heel aardige Amerikaan, in 23 seconden uitgelegd wat het probleem was, hij kon niets doen, we moesten naar dichtstbijzijnde avis vestiging, auto omruilen. Ik vertel het allemaal wel vrolijk maar ondertussen natuurlijk samen behoorlijk gestrest, maar de AVIS zat toevallig slechts een paar honderd meter van ons hotel. Daar naartoe gereden, konden niets voor ons doen, want ze hadden een dergelijke auto niet staan, maar we konden nog wel even doorrijden en bij een groot vliegveld kunnen we dan alsnog de auto omruilen, maar we konden nog wel zo'n 1.500 miles ermee rijden.

De dag begon dus niet zo leuk, maar we waren wel gerustgesteld... we konden alsnog gezellig saampjes in de auto klimmen, op naar Joshua Tree National Park. Weer beetje gemoedelijk, zou wel wat warm worden, in de 80 graden. Wij leven nu dus met Fahrenheit, zoals iedereen weet is dat heeeeeel makkelijk om te zetten naar Celcius, je trekt er 32 van af, je deelt het door 9 en je vermenigvuldigd het met 5. Ben je er nog? Nogmaals, mijn rekendeel is uitgeschakeld, ik geloof het allemaal wel. We hanteren de volgende vereenvoudigde formule (vergeet hem niet): Onder de 60 is frisjes, tussen de 60 en 70, moah, gaat net. Tussen 70 en 80, ja lekker! Tussen 80 en 90, poeh, best wel warm. Boven de 90, jezus wat is het heet, boven de 100, rot op, ik ga dood, waar is hier de airco? Graadje of 82 in het National Park, mooi weer, geweldige leuke, rustige rit. Helemaal leuk dus! De foto’s doen geen recht aan hoe leuk dit soort ritten door de USA zijn. Mooie weidse uitzichten, dwars door half verpauperde dorpjes met roestige antieke auto’s in de tuin, cactussen… de sfeer is heerlijk, niet op een foto te vangen. Hey, paar spetters, ik kon weer gaan tellen, net als gister met al die flooding waarschuwingen. 1 , 2, 15, 768, hoosbui…. droog. Okay, auto mooi schoon, helemaal top! 10 minuten later… drup drup, hoosbui… droog. Niet helemaal wat ze voorspeld hadden. Toch wel zwaar bewolkt toen we het park inreden, regelmatig gespetter en soms een buitje…. Bijna geen zon meer gezien. Park was schitterend, maar niet super spectaculair in tegenstelling tot parken die nog gaan komen, maar we hebben ons echt goed vermaakt. Maar het weer werd al snel bar en boos, echt zware buien, waardoor we nauwelijks nog de auto uit konden voor wat leuke plaatjes. Toen we ook te maken kregen met onweer vonden we het eigenlijk wel goed, toen zijn we wat meer vaart gaan maken naar Blythe, waar we de volgende overnachting hebben geboekt. Het weer klaarde wat op en we stonden even op een plekje waar Jolanda op haar gemak een foto kon maken, ging er plots een NL Alert af. Ik zat in de auto, ik schrok me helemaal te pletter, 2 telefoons die stonden te schreeuwen op maximaal niveau. Eerst maandag van de maand? Nee, waarom in Godsnaam een NL alert wanneer we in de USA zitten? Nou, dat kwam de gecomputeriseerde Amerikaanse dame mij wel vertellen. Wegens flooding gevaar was er direct levensgevaar in het gebied waarin wij ons bevonden en we moesten het gebied verlaten. Gelukkig waren wij al bijna het park uit en viel het gevaar wel mee, maar achter ons waren de wolken gitzwart, nog veel erger dan toen wij er reden met die hoosbuien. Gisteren riep ik wat over ontslagen weermannen, gooi die nieuwe gasten er maar weer uit en haal die anderen maar weer terug, want zo extreem dat ze er vandaag naast zaten…. Maar verder geen zorgen hoor. We hebben ons nooit onveilig gevoeld en het ging allemaal prima en die auto is totaal onverzettelijk. We waren op tijd het park uit en hadden een mooi rustig laatste stukje (snelweg) naar Blythe, waar we nu verblijven. Schitterend weer… hoe dichter we in de buurt kwamen, hoe warmer het werd. Van iets over de 80, naar iets over de 90 en bij aankomst 101 graden Fahrenheit. Niet te harden dus. Prima motel voor weinig (relatief), morgen wordt waarschijnlijk een overgangsdag afbuigend naar het noorden. We houden jullie op de hoogte. Het volgende verslag is weer voor de chauffeur van dienst, dit was meer een therapeutische schrijfsessie van de bijrijder. Uiteindelijk toch echt een leuke dag gehad saampjes.

Geschreven door Arjen-en-jolandas.reizen