Ooh jeeeee....hebben we daar gisteren vergeten een vinkje aan te zetten zodat een ieder melding krijgt over onze reis. Dat heb je als je later dan normaal nog een verslag gaat maken.
Maar goed we zijn weer bij elkaar aan jullie ontbijttafel. Vandaag zijn we noordelijker gegaan Jaaaaaa Canada here we come. Het was een route ( in het begin) van weinig mogelijkheid tot stoppen dus ook al zit arjen lui naast me toch maakt hij de on the road shots.... Na 2 uur rijden zijn we bij grens gekomen en met de nodige strenge blikken en vragen zijn we nu aangeland in Canada. En nee de chinese toepen staan er echt niet. ( Volgens een bepaalde groep mensen, extreem rechts, denken dat er een leger chinese aan de candanese grens staan. In site info van Arjen).
Bij het oversteken van de grens rijden we weer in KM/uur dus dat wordt nu echt omreken voor me want de auto geen Mph aan. Maar goed Navigatie weer op Km/uur en dan komen we er ook wel. Verder kan ik mijn Franse taal weer ophalen, hier is het zowel Engels als Franstalig, maar ik blijf denk toch maar in het Engels praten. Een rustige tocht....weinig verkeer op weg naar de rocky mountains. Eerst zijn we door Kootenay national Park doorgereden.
Het park heeft een hoogteverschil van 918 meter boven zeeniveau bij de zuidwestelijke ingang tot 3424 meter boven zeeniveau bij Deltaform Mountain.

Het park werd in 1920 opgericht als onderdeel van een overeenkomst tussen de provincie Brits-Columbia en de Canadese federale overheid om een snelweg aan te leggen in ruil voor een strook land aan beide zijden van deze weg. Deze stroken land werden ingericht als nationaal park. Het park is vernoemd naar de rivier de Kootenay, een van de twee grote rivieren die door het park stromen. De andere is de Vermillion.

In dit park zijn een paar prachtige stops geweest. Je hebt soms een plaatje in een blaadje met bergen met sneeuw en blauw water. Dan denk je leuke fotoshop, nou ik kan je zeggen die plekken bestaan echt. Zie de foto's straks. In het begin van het inrijden van het park werden we geadviseerd (was verboden) om in de eerste 18 Km niet te stoppen vanwege de zwarte beer. Ineke volgens mij heb jij hier invloed op gehad.....hahahah....Maar serieus we zijn 1 baby zwarte beer tegen gekomen in de berm. Dus gewoon doorrijden en afvinken op ons bucketlist. Verder veel eekhoorns, vogels. Berg geiten of schappen( zag alleen hun kont) Heb vandaag ook een prijsvraag voor jullie. Op een van de foto's zien jullie in nest met een vogel en jonkies.....Vraag is wat voor vogel is dit? Ik zeg adelaar
In dit park zijn er vele mooie wandelingen die je kan doen, goed aangegeven en goede paden, echter door ons tijd is dit niet gelukt, zijn toch wandelingen van minimaal 1 uur lopen op een reistijd van 6 uur.
Hoe verder we de rocky Mountains in rijden hoe stiller wij worden. WAUW.......wat een pracht stuk van natuur.

De Rockies beslaan een gebied met een lengte van meer dan 4800 km vanaf New Mexico door de Verenigde Staten naar Canada en Alaska. Het gebergte ligt tussen de Great Plains aan de oostkant en heeft een serie bassins en laagtes aan de westkant. Het gebergte werd 80 tot 55 miljoen jaar geleden gevormd door de Laramide orogenese. Erosie door water en gletsjers heeft het gebied sindsdien omgevormd tot diepe valleien en steile bergtoppen. Op het einde van de laatste ijstijd vestigden de eerste mensen zich in de Rockies. Tegenwoordig zijn grote stukken van de bergketen beschermd als nationale parken en bosgebieden.

Bij elke bocht weer een ander uitzicht en weer nieuwe foto's. Er werd ons thuis gevraagd om veel foto's te maken, nou we konden niet stoppen met het maken van foto's. Straks wordt het moeilijk om een selectie te maken van wat wij gezien hebben.
Nu zijn we aangekomen in Canmore is 20 km voorbij Banff hier zitten we 2 nachten, zodat we morgen de omgeving wat rustiger kunnen bekijken en misschien nog wel 1 of meerdere kleine wandelingetjes.
Nu is het zo dat Arjen de hotels vooruit boekt, want na het schrijven van deze verslagen ben ik echt leeg en het is me al gebeurd dat ik een hotel boekte op een verkeerde dag. (betaald en geen overnachting, oepsssss) NU hebben we een hotel kamer met een hele keuken, een grote koelkast, oven en vaatwasser, dus jullie raden wel waar wij morgen eten.
Nou ik ga een poging wagen aan de foto's. Jullie alle een fijne dag en hopelijk niet te veel regen, anders met de auto naar school.....en hopelijk voor Jeroen niet te veel last van het verkeer.
Tot morgen met nog meer verhalen en foto's.

Hier nog het vervolg van mijn verhaal van gisteren, de Amerikaanse stijl van leven en hoe het hier aan toe gaat in dit rare, maar ook wel erg leuke land. Ik zei al dat men hier erg hecht aan je auto. Je ziet hier huizen waar wel meer dan 10 auto(wrakken) in het weiland staan, jaren 50 en 60 auto's staan volledig weg te roesten, auto's die bij ons al decennia geleden op de sloop zijn beland.
Na de auto is vooral Jezus overal aanwezig. Heb jij deze week wel in de bijbel gelezen? Geef je snel op voor de bijbelstudie! Neem afslag 43, 400 yards links om het licht van Jezus te ontvangen.... Je wordt doodgegooit met borden om je toch vooral tot Jezus, desnoods tot God te wenden met de ene na de andere Bijbeltekst waaruit blijkt dat we toch nog niet verloren zijn. Kerken vind je hier vreemd genoeg nauwelijks... ze zijn er wel, maar vinden doe je ze niet. Veelal een grote schuur waar dan een kruis op gespijkerd zit, slechts in wat grotere steden kom je sporadisch iets tegen wat op een kerk lijkt. Ben je niet zo in de heer, maar wil je toch een goed mens zijn? Dat kan! Adopteer een stuk snelweg! Ja, dit is geen grap, je bent een serieus goed mens als je een stuk snelweg adopteert! In stukken van 2 mijl kan je hier ieder stukje snelweg adopteren. Ieder geadopteerd stukje snelweg krijgt een bordje met heus jouw eigen naam en van het geld wat je hiervoor betaalt wordt een jaar lang jouw stukje weg vrijgehouden van rommel. Boetes tot 2.000 dollar (je leest het goed) weerhoudt hier weinig mensen om gewoon maar alles uit het raam van je auto te flikkeren. Snelwegen zijn op veel plekken waren dumpplaatsen en in Amerika worden dit soort zaken niet opgeruimd. Belasting heffen kost iedere politicus de kop in de USA, dus de belastingdruk is hier extreem laag. Maarja, dan is er ook geen geld voor openbare voorzieningen, dus wordt er hier heel veel gefinancierd door particuliere giften. Zo ook het schoonhouden van een stukje snelweg. Je komt in USA zeer regelmatig de lokale Sheriff tegen op de weg. Die Sheriff rijdt er juist om gezien te worden, niet alleen om daarmee het gezag te laten gelden (iedereen houdt zich keurig aan alle regels als je weet dat de Sheriff achter je rijdt in een uiterst indrukwekkende auto die niet misstaat in een willekeurige NASCAR-race), maar vooral om mensen niet te laten denken dat hij de hele dag uit zijn neus zit te eten, want Sheriff wordt je hier niet omdat je hier een uitgebreide opleiding voor hebt gehad, je wordt Sheriff als het dorp wil dat jij Sheriff wordt, dus door verkiezingen. Doe je je werk niet goed? Dan stemmen we op iemand anders die onze Sheriff mag zijn de komende jaren. Niet voor te stellen bij ons, maar als je er over nadenkt is het misschien helemaal geen gek systeem.

De natuur is prachtig hier en de Amerikaan weet wat we mooi vinden! Je krijgt zondermeer de mooiste plekjes te zien, voorbereiden waar je moet zijn is niet nodig. Elk mooi plekje wat de moeite van het zien waard is wordt ontsloten door een brede weg met op het eind een 1e klas parkeerplaats (altijd inclusief toiletten) aan te leggen. Deze parkeerplaats mag niet meer dan 30 meter van het beste uitzichtpunt liggen, een soort van Drive-In natuur zeg maar. Je stapt uit je auto, doet maximaal 30 stappen en dan wow, ja dit was die geweldige inspanning van 30 stappen helemaal waard! Wil je nog meer zien? Je kan altijd diverse wandelingen maken, of je stapt weer in je auto, rijdt 2 km verder, stapt uit, je doet weer die 30 stappen en hup... het volgende hoogtepunt. Iedere aankondiging van een mooi stukje natuur / fotomoment is zonder meer de moeite waard om te bekijken.

Vandaag de grens over richting Canada zoals hierboven in het verslag van Jolanda was te lezen. Heen en weer over de tijdgrens gereden, op een gegeven moment geloof je het wel met de tijd, we houden maar de tijd aan van onze eindbestemming en die ligt in Alberta, oftewel Mountain Time (MT) zoals deze tijdzone heet en dat is minus 8 uur met NL. De grens met British Columbia ligt hier een paar meter vandaan, in die provincie hanteren ze Pacific Time, 9 uur tijdsverschil. In Canada is de natuur extremer (groter, hoger, dieper, blauwer, witter etc etc) dan we de afgelopen dagen hebben gezien. De rest is vooral normaler dan in de USA, de auto's beginnen normale proporties te krijgen, men rekent weer vertrouwd in kilometers per uur en tanken doe je weer gewoon in liters ipv gallons en het is plots 21 graden Celcius ipv 66 graden Fahrenheit, fijn!. Alleen onze Mazda CX-5 werkt niet mee. Die komt uit de USA, dus die blijft alles stug in miles weergeven. Ik geef het je te doen wanneer je bord tegenkomt met 90 km per uur maximale snelheid.... hoeveel mijl is dat op onze snelheidsmeter? 1 mijl is 1,6 kilometer, 90 km gedeeld door 1,6.... eeeeh.... Jeroen??? Oh, laat maar.... nu mogen we nog maar 60 km per uur..... oh, nu weer 100... met de navigatie op de telefoon komen we er gelukkig redelijk uit.

Op onze eerste dag Canada zeggen de foto's meer dan woorden, hoewel zelfs die niet voldoende weergeven hoe onbeschrijfelijk fraai het hier is. Overigens ook enorme stukken bos afgebrand, 60 km aan 1 stuk gereden met uitsluitend afgebrande bossen zover je kan kijken. Best deprimerend als je een uur lang rijdend niets anders ziet zwarte kale stammen... Benieuwd hoe wij hier de nacht gaan doorkomen trouwens, heerlijk luxe en grote hotelkamer met een volwaardige keuken, maar wel 100 meter van een spoorlijn, waar om het half uur een enorme trein voorbij dendert. Enorm in de trend van dat het ongeveer 5 minuten duurt nadat de voorkant van de trein is gepasseerd, voordat de laatste wagon voorbij komt, met meer dan honderd wagons hier tussenin.

Wellicht meer hierover morgen...

Geschreven door Arjen-en-jolandas.reizen