Op vrijdag vertrokken we vanuit Azrou naar Imilchil. Een mooie, over goede wegen en door een prachtige natuur. Niet de geëigende en snelste weg, maar dwars door de Atlas.
De rit verliep niet snel, veel bochten en een paar slechte stukken maar de slagbomen voor de sneeuwbarriës stonden open.
Op naar Imilchil, een plaatsje in het midden van de Hoge Atlas. Overdag 19°, s'nachts licht vriezend, op 2119m. hoogte.
Geen sneeuw op de weg, wel in de berm.
Overnacht in het dorp bij een restaurant dat onder de overstek ook ruimte had voor een camper. Heerlijk gegeten. Op het dorpsplein kwamen de werkers bij elkaar om in het zonnetje de week af te sluiten met een kopje thee, wij ook. Het dorpje had een regiofunctie, veel voorbereidingen voor de wekelijkse markt.
Schapen en kippen werden op straat geslacht, zo gaat dat daar.
De volgende dag (zaterdag) op weg naar het 250 km. verder gelegen Ouarzazate.
Daar deden we 6 uur over. De weg was op de schop. Maar goed ook, veel kuilen en gaten. Het was wel prachtige natuur, bergen met sneeuw en dorpjes met taferelen waar de tijd sinds de bijbelvertellingen stil heeft gestaan.
We zijn wel een bezienswaardigheid, iedereen groet en geheel onpedagogisch geven we kinderen wat snoepjes. Dan snel doorrijden want voor je het weet rent het halve dorp achter je aan.
Eindelijk komen we net voor donker in Ouarzazate aan. Ommuurde camping, authentieke plek, van alle Marokkaanse gemakken voorzien.
Vandaag diverse adviesborden met sneeuwkettingen gezien, morgen met waarschuwingsborden van overstekende kamelen.
Maar daarover vertelt Sonja.

Geschreven door Ab.en.Sonja