Douchen, inpakken en ontbijt aan het water. Helaas was er niemand die Engels sprak, dus moest er een bootbestuurder bij gehaald worden om de bestelling te kunnen doen. Toch weer lekker gegeten!

Om tien uur de bus naar Jerantut. Van daar zouden we een bus naar Kuala Lipis nemen, maar die ging pas na vier uur. Dan maar een taxi. In drie kwartier stonden we voor hotel Jelai. Absoluut geen topper, maar die vind je hier in het centrum ook niet. Het 'pittoreske' stadje, volgens de reisgids, blijkt een slaperig, beetje groezelig plaatsje te zijn. Maar goed....station gevonden. De kaartjesdame voor onze jungletrein morgenochtend moest eerst nog ff een uurtje pauze houden. Dan maar eerst een hapje eten. Best lastig, want de Islamieten zijn allemaal dicht, omdat vandaag de ramadan begonnen is. Gelukkig een Indiër gevonden met een goed buffet.

Kaartjes gekocht; voor 32 ringgit pp (€7) zitten we morgen 6 uur in de boemeltrein naar Kota Bharu. Boodschappen gedaan voor onderweg en tukkie gedaan in de airco, zo heet hadden we het.

Niet veel te doen hier, dus Bo besluit zijn haren te laten wassen. Dat wordt grondig aangepakt! Minstens 15 minuten wordt zijn hoofd gemasseerd, ingeschuimd en gespoeld. Met wuivende paardenstaart verlaat hij het pand!

Nietsvermoedend lopen we verder de weg af op zoek naar een restaurant. Naast ons stopt een oude krakkemikkige auto met een bijzonder ogend heerschap die ons vraagt waar we heen willen. We raken aan de praat en hij biedt aan ons naar een leuk restaurant te rijden. Wat aardig! Het werd echter heel bijzonder: ca twee uur lang heeft de oude Sikh, Giri, zoals hij genoemd wordt, ons de hele stad, inclusief kerken, tempels, zijn huis, zijn kinderen en zelfs zijn oude middelbare school laten zien. Ontzettend lief, maar wij wilden toch echt ook nog wat eten en hij wilde liefst dat we maar bij hem een biertje zouden drinken. Eindelijk bij een restaurant afgezet en daar een biertje met hem gedronken. Ging hij na een uur naar huis......hadden we de rugzak achterin de auto laten liggen.....Giri weer terug en weer aan het bier. Uiteindelijk konden we naar het hotel. Wat een bijzonder mens; wel een beetje opdringerig, maar wat een goed hart!

Geschreven door Ab.en.Sonja