Vanochtend wakker geworden met een blauwe lucht. Rustige medebewoners, gelukkig en geen snurkende buren, want de wandjes zijn van hout en laten alles door.
Ontbijt eten we beneden in het veganistische theehuisje dat in het guesthouse zit. Dan verwacht je zelfgebakken brood, nootjes, fruit enz., maar het was helaas warme pap van sojamelk, afbakbroodjes met humus of rabarberjam, wat vogelzaad en een paar plakjes tomaat en komkommer. Niet eens een zelfgeperst sapje erbij! Nou ja!

Toch redelijk tevreden op stap en vrolijk fluitend van het vogelvoer, naar Tallinn City. Dat het druk zou zijn, dat wisten we. Dat je je tussen groep 11, 13 en 18 (met sticker op de borst) door zou moeten wurmen om het oog te kunnen richten op een van de mooie gebouwen, dat hadden we niet bedacht. Op een holletje, nou ja, voetje voor voetje dan, naar de toeristeninfo met de vraag of er minder bezochte, leuke plekken waren. En jawel hoor...achter het station ligt een wijk met mooi opgeknapte houten huizen in alle mogelijke kleuren. Daarbij in de oude fabriekshallen achter het station een hele hippe, nieuwe wijk met leuke horeca, een marktje en bedrijven. Helemaal goed!
Bo had ook nog een tip gekregen over een bootshow, dus nog weer verder gelopen naar de haven. Top!

Knie en heupen van mij, Sonja, wilden echter niet meer gezellig meedoen. Als een ware redder in nood kwam daar een toeristentreintje aan. Terwijl we daar normaal gesproken de neus heel hard voor ophalen, gingen we nu graag mee. Een paar zielige kindjes die niet mee mochten van hun ouders, zwaaiden ons en twee andere volwassenen, uit!

Aan de rand van het centrum een leuk terras gevonden. Biertje besteld, lekker! Zaten we net Oudhollands dom voor ons uit te staren, zien we daar onze collega Annamarie op de straat voor ons. Zij zag ons op hetzelfde moment, dus stonden we elkaar met open mond van verbazing aan te kijken. Wat leuk! Even een paar biertjes met haar en haar vriend gedaan en vakantieverhalen uitgewisseld. Bijzonder, zo'n ontmoeting zo ver van huis.

Na een Georgische maaltijd, zochten we Villa Kakelbont weer op voor een heerlijk tukkie! Snurk! O nee, denk aan de buren!

Geschreven door Ab.en.Sonja