De volgende morgen hebben we eerst ontbeten op de markt. Vervolgens zijn we via een weg door de middle of nowhere naar de Russische grens gereden. Na een half uurtje kwam ik er achter dat we vergeten zijn te tanken. Er zat nog een koffiekopje met benzine in beide tanks van de Harley (Sonja had een half litertje meer...)
Gestopt bij een paar boswerkers en gevraagd. De dichtst bij zijnde pomp was 500 m. verder, in een heel klein dorpje, achter een winkeltje. Oef......
Wat dacht je wat, geen reclamebord, niet zichtbaar vanaf de weg. Een heel ouderwetse pomp. Zelf onthouden hoeveel en afrekenen in een hutje vol met olievoorraad voor motorzagen, vesnellingsbakken, hydraulische bosmachines en andere van dat soort zaken.
Vrolijk de rit vervolgd naar de Russische grens. Daar aangekomen deed het mij denken aan een boek uit mijn jeugd over Piet Pelle die met zijn Gazelle, al avonturen belevend, de hele wereld rondtrok:
"Ondertussen,
had de uitkijk van de Russen,
Door zijn koekeloermachien,
een verdacht object gezien.
Zonder dralen
meldt hij de centrale:
Onbekende motormuizen
Proberen de USSR te doorkruisen......"
Het duurde ruim 2 uur voordat we verder mochten, nauwlettend in de gaten gehouden door de grenswachten.
Op, naar Vyborg. Goede herinneringen aan Finland, conclusie:
Finnen zijn aardige mensen, Helsinki een mooie stad, alle Finnen hebben een sauna, iedere Fin heeft in de bak van zijn pick-up een motorzaag tegen de bomen, een dubbelloops jachtgeweer tegen de beren, vangbeugel op diezelfde pick-up tegen de rendieren en wonen allemaal in houten huizen.
Ze kunnen allemaal gerust gaan slapen want Iwan en Olga houden de wacht aan de Fins-Russische grens.

Spokoynaya noch, goede nacht

Geschreven door Ab.en.Sonja