Met een keiharde wind vertrokken (en dan heb ik het over de weersomstandigheden), maar met een rustig kabbeltje opgestaan. We hebben een hut met raam, dus eerst ff lekker uit het raam gluren vanuit onze britsen, want opeens is een stapelbed met eng trappetje een brits geworden.

We worden via de intercom opgeroepen ons naar het ontbijt te begeven en dat doen we, volgzaam als we zijn, natuurlijk graag. Het is een drukte van belang in de kleine eetzaal. Aan de balie staan een paar dames met pollepels de pap in kommen te flatsen en de gekookte eieren, worsten en een soort pannenkoekjes uit te delen. Gelukkig is er ook nog een klein buffetje in de zaal met brood en jam. Kopje thee en koffie erbij en het is weer prima. Ja, het is een schip dat eigenlijk het meest voor vracht is bedoeld. Luxe ...... dat zit niet in de prijs.

Een heerlijke dag met volop zon, verbrande ledematen die nog weinig zon hebben gezien en gezelligheid aan dek. Tussendoor nog meer kantinevoer dat de maag goed vult, als je er maar genoeg van neemt 😏.

Na het avondmaal nog even een frisse neus gehaald en aan de praat geraakt met Roberto, een in Duitsland geboren Spanjaard die Engelse les geeft op een Duitse basisschool en het daar niet erg naar zijn zin heeft. Wat een maf figuur! Heerlijk. Op zijn fiets met maar een versnelling is hij van Helsinki naar Estland en Letland gereisd. Volgende week gaat hij naar Oezbekistan, omdat een ticket daarheen zo lekker goedkoop was. Hij vermaakt zich overal en voor weinig geld. Knap hoor.

Om tien uur gaat de bar dicht en onze ogen ook, dus dat komt weer goed uit!

Geschreven door Ab.en.Sonja