Gisteravond heb ik gehaktballetjes in tomatensaus gegeten bij BBQ Zakore, die een eigen slagerij heeft. Het was erg lekker! Daarna vroeg naar bed, want ik moest voor dag en dauw het bed uit vandaag... Om half zeven ("Griekse tijd", het bleek kwart voor zeven te worden) werd ik, met nog wat mensen van mijn hotel, door de bus opgepikt bij de kerk voor een dagtocht naar Patmos, bekend van de grot waar Johannes de Evangelist de Openbaringen ontving die hij opschreef en achterin de Bijbel terecht kwam. Een zeer heilige plaats voor Christenen, het meest heilig na Jeruzalem.

We vertrokken naar Pythagorion waar we in de haven zouden worden afgezet, maar in werkelijkheid werden we aan de rand van het stadje gedumpt zonder enige uitleg. Zoek het maar uit... Gelukkig was de weg niet moelijk te vinden en na een stief kwartiertje wanddelen bereikten we ons echte startpunt naar Patmos.

Om op Patmos te komen moest je zo'n 3 uur op de boot. In ons geval een vrij klein bootje, de Venus. Samen met nog een buslading toeristen stapten we op de boot, die even voor achten vertrok. De zee was kalm en rustig, het weer zonnig. Op de boot had je toch nog wel een jasje nodig. We hebben één keer in de verte dolfijnen gezien. Het was een gemengd gezelschap van voornamelijk Duitsers en Nederlanders, maar ook Amerikanen en een Filippijnse. Het was gezellig aan boord!
Gelukkig was er ook koffie aan boord, want dat had ik door het vroege opstaan nog niet gehad (wel ontbijt: een spinaziebroodje dat ik de avond van tevoren had gekocht in het bakkerijtje bij de kerk).

We zagen diverse eilandjes langskomen, zoals Fournoi (en daarachter in de verte Ikaria), Arkoi, Lipsi en Marathos (als ik het goed schrijf). Langzaam kwam Padmos dichterbij, een C-vormig eiland dat er op de kaart uitziet als een spatje. Het smalste deel is slechts enkele honderden meters breed. We kwamen de baai binnen en zagen de witte gebouwen en de kerkjes, en bovenop het grote, burcgt-achtige klooster. Het landschap kwam droog en vrij schraal over, veel minder planten en groen dan op Samos.

We meerden aan in Skala, waar de gidsen al stonden te wachten. Eenmaal in Skala stapten we met gids Chris op de bus en reden naar de grot van Johannes de Evangelis. Benadrukt werd, dat we de schouders en knieën moesten bedekken en dat er binnen géén foto's mochten worden gemaakt! Natuurlijk waren er mensen die daar maling aan hadden... Jammer, want het is een serieus heiligdom en voor veel Christenen zeer belangrijk.

De grot was vrij klein. Hier was Johannes (die toen al hoogbejaard was) als banneling terecht gekomen. In de grotwand waren twee uitsparinkjes waar hij zijn hoofd op legde om te kunnen slapen, en waar hij zich aan op kon trekken om overeind te komen. Dit was afgezet met een hekje en bedekt met bloemen. Halverwege de grot was een uitstulping naar beneden dat uit drie rots"bubbels" bestond, dit zou zijn ontstaan bij het ontvangen van de Openbaringen.
De grot is enkele eeuwen geleden veranderd in een kapelletje, met veel ikonen, zilverwerk en andere eerbetonen. Men kon er ook kaarsen branden en het was voor een aantal mensen een erg emotionele ervaring.

Op weg naar de klooster en de grot zag ik dat de beplanting hier vooral dennen en eucalyptus was. Veel bloemen zijn er niet. Hier en daar een struik bougainvillea bij de huizen. De huizen zijn bijna zonder uitzondering wit, met hier en daar een rood pannendak. Ook de kerken zijn vaak wit.

Chris stelde voor om na de rondleiding door het klooster naar een familierestaurantje te gaan met authentiek Grieks eten en traditionele Griekse dans. Dit kon echter alleen als er genoeg animo was, want ze moesten speciaal voor ons open gaan en in de traditionele kostuums. Helaas was de animo niet groot genoeg. Jammer...

We reden verder omhoog, zagen drie oude windmolens die ooit graan maalden maar tegenwoordig vooral decoratief zijn. Daar kwamen we in Chora aan waarboven het klooster was. Hier kon de bus niet verder, hier moesten we klimmen! Eerst een fors hellende straat, daarna trappen... Vlak onder het klooster moest ik helaas toegeven dat dit voor mij fysiek een brug te ver was. De trappen waren ongelijk en hadden soms hoge treden en ik moest ook nog een keertje naar beneden. Dit ging hem helaas niet worden...
Pleister op de wonde was het waanzinnig mooie uitzicht over Skala en de baai en de leuke souvenirwinkeltjes die veel (gereproduceerde) ikonen verkochten en ook beeldjes van de monniken. De beeldjes van de monniken met de knielende vrouwen leken wel héél suggestief en veroorzaakten nogal wat gegrinnik bij de mensen, maar als je echt goed keek was er niks mis mee. Het was alleen nogal onhandig uitgevoerd ;-)

Er waren ook enkele restaurantjes en kledingwinkels. De Griekse kledingwinkeltjes zijn werkelijk om op te vreten (ook op Samos), met wijdvallende linnen kleding, ook in de grotere maten. Helemaal mijn stijl! Maar er hangt wel een best prijskaartje aan, helaas. Ook werden er in de winkeltjes armbandjes van koord verkocht, voorzien van een klein kruisje en 33 knopen (de leeftijd die Jezus heeft bereikt).
Ik heb genoten van de winkeltjes en het uitzicht!

Toen de anderen terug keerden bleek, dat sommigen toch illegaal foto's hadden gemaakt (want natuurlijk mocht dat ook niet in het klooster). Niet netjes, maar nu kon ik toch een beetje meegenieten van de pracht van dit klooster uit de 11e eeuw, met o.a. muurschilderingen.

Inmiddels was het al middag geworden, het mooiste weer van de wereld. We reden naar beneden, naar Skalos, waar we vrij te besteden tijd hadden. Langs o.a. de theologie-opleiding.
In Skalos heb ik wat door het centrum gewandeld. Er liepen veel groepen nonnen rond, Patmos is een echt bedevaartseiland. Ik heb wat rond lopen gluren bij souvenirwinkeltjes (geborduurde kleding en kleedjes, zeep, olijfolie, ouzo, best aardige dingen, en verder koelkastmagneten, tshirts en zo. Bij de haven was ook een pleintje met diverse horeca waar vooral veel Grieken elkaar ontmoetten en begroetten, maar ook vakantiegangers, al waren de Grieken in de meerderheid. Hier heb ik een broodje tonijnsalade en een frappé gekocht en lekker mensen gekeken.

Tien over half vier moesten we weer aan boord. De terugreis zou echter heel anders worden dan de heenreis! Er was inmiddels een straf windje opgestoken en de golven hadden witte kuiven. Ook was er een stevige deining ontstaan. Een beetje zeeman zou er waarschijnlijk niet wakker van liggen, maar voor ons landrotten was het een spannend avontuur, want we gingen alle kanten op en zeker op open zee ging het stevig tekeer! Af en toe gingen we met de boeg recht in een golf en kregen we de volle laag. Wie beneden zat, droop!

Ik vond het een geweldig avontuur en had alle vertrouwen in de schipper, die zal vast wel vaker hebben gevaren in nog veel straffere omstandigheden. Maar sommige mensen werden zeeziek, en naast me zat een mevrouw die erg bang werd, ik heb haar hand vast gehouden want ze had het echt moeilijk.
Video's maken was onmogelijk wegens de nattigheid. Jammer, want het spektakel had ik graag willen delen met jullie! Het was net Snollebollekes: naar links links links... Naar rechts rechts rechts... En springen nondeju ;-)
Wie de pech had naar de wc beneden te moeten, kon amper er heen gaan, je bleef niet op de benen staan en moest echt steun zoeken van stoel tot stoel.

De schipper besloot bij Samos dicht langs de kust te gaan varen in plaats van in een rechte lijn naar Pythagorion en dat scheelde al aardig wat. We zaten onder een laagje zeezout, ons haar stond alle kanten op. En zo vaarden we de haven van Pythagorion weer binnen.

We moesten weer een stukje lopen naar de bus (gelukkig, hij stond al te wachten!) en rond half acht kon ik moe maar voldaan mijn zoutlaag afspoelen onder de douche.

Na de douche (ik vond bloemetjes op mijn bed, zo lief!) en een telefoontje naar het thuisfront ben ik gaan eten bij Kokkaris, waar ik graag vis wilde eten, maar niet met die enge koppen er nog aan...! De ober adviseerde een moot zwaardvis. Dat heb ik nog nooit gegeten, maar ik had er geen spijt van, het is heerlijk! Als garnituur worteltjes, broccoli, bloemkool en oh huiver, spruitjes... Op Griekenland, in mei... Maar ondanks de spruiten heb ik heerlijk gegeten!

Geschreven door Marijke.onderweg