Dag 3 alweer en we blijven in de Fonda Saviohutte. Onze eigen slaapkamer moeten we verruilen voor een slaapplek 'onder het dak'. Gewoon een slaapzaal op een zolder waar je niet kan staan en je voeten 40cm onder het schuine dak liggen.
We doen rustig aan want dit moet een rustig dagje worden en we ontbijten als één van de laatsten. Na het ontbijt de spullen naar de andere slaappplek gebracht en de onnodige spullen voor een hike eruit gegooid.

Het is 7gr buiten en we hebben een rondje in de omgeving als plan. Maar op 20 minuten afstand is een via feratta op de route waar al verschillende gasten van de hut hebben gewandeld als beginner. De eigenaar vraagt geïnteresseerd wat we gaan doen en meld dat het rondje dat we willen doen z'on 3 à 4 uur lopen is. Iets langer dan onze app Komoot aangeeft (zoals gewoonlijk).
Samen besluiten we bij de splitsing op de route naar de via feratta te gaan en een stukje te proberen. We zien al wat klimmers omhoog gaan en zijn kleine stipjes op z'on immens grote berg.
We haken ons keer op keer vast en gaan omhoog en kijken af en toe achter ons om te genieten van de hoogte en uitzicht. Ondanks dat anderen daar anders over denken is het met dit soort uitrusting absoluut veilig mits je ze goed gebruikt.

We bereiken stalen ladders en gaan een stuk omhoog. Ik hou het op 2/3 wel voor gezien en Daan gaat naar het einde van de serie ladders. De via feratta route genaamd 'Merlone' gaat nog verder maar dit was al inspannend en geweldig genoeg. Dan de hele weg weer naar beneden en dat gaat met deze steile stukken niet met de neus naar het dal maar gewoon achteruit gezekerd naar beneden. Dat is soms nog uitdagender dan naar boven.

We komen weer voldaan naar beneden en overleggen wat we zullen doen. Het is 11.30u en terug naar de hut betekent de hele middag je zien te vermaken. We zijn het samen eens om verder te gaan. Achteraf hadden we beter terug kunnen gaan. Alles op een kaart hier lijkt zo weinig afstand, hoogteverschillen zijn moeilijk in te schatten en bewoners hier lopen een stuk sneller.

We zien op de grafiek van de hike app dat de meeste stijging in het eerste deel zit en daarna een flinke afdaling.....en 'de rest' stelt niks voor (schatten we in). We klimmen en ik klimmen, doorkruisen sneeuwvelden en bereiken de top met een laatste stukje via feratta.
We maken geweldige drone shots en zien 2 wandelaars vanaf de andere kant omhoog komen. Ze hebben geen via feratta set om en één van hen daalt af waar wij omhoog kwamen. We vertelden al dat z'on set nodig is en al snel besluiten ze dezelfde weg terug te nemen. Dat is ook onze route en we vervolgen ons rond(je). Dan komt het stuk naar beneden wat al rood staat op de grafiek. Donkerrood kan je beter zeggen want er zitten moeilijke stukken tussen.
Eenmaal beneden zitten we er even mentaal doorheen. We zijn weer totaal gesloopt e als we op kaart kijken hebben we pas 1/3 gedaan. Terug is absoluut geen optie en dus gaan we verder na veel dextro snoepjes en energie koekjes. Het pad gaat even lekker vlak en maken snel meters. Maar dan komen er nog e steile stukken omhoog gevolgd door even steile stukken naar beneden. Telkens zien we in de verte al de zigzag paden omhoog gaan.
Even krijg ik een flashback van een wandeling die Peet en ik met de kinderen ooit deed. Volgens de huteigenaar geschikt voor kinderen. Het was een helse tocht en elke keer dacht ik na een bocht de hut te zien maar dat gebeurde tot 7x niet.
We herpakken ons elke keer weer en dan om 17.15uur bereiken we de hut. Het was allemaal veel zwaarder dan we dachten maar we hebben genoten van de uitzichten. Iets om nooit te vergeten!

Om 18.00uur kunnen we meteen aanschuiven voor een heerlijk diner.
Vooraf een heerlijke bietenknödel, vlees met een maismousse en courgette plakjes met parmezaanse kaas erop.
Als toetje een kleine stukje appeltaart zorgt dat we weer energie hebben.
In de avond nog even genieten van de zonsondergang, dit verslagje schrijven en dan ons opmaken voor een nachtje onder het dak.

Tot morgen!

Geschreven door Wilko-en-daan.op.reis