Zondag 4 september

De wekker hebben we om 5.10 gezet. Maar zo goed als het eten is zo slecht waren de bedden. Zelfs in de berghutten waren de matrassen dikker. Oh wat verlangen we naar onze eigen bedje. Door dit alles worden we al wakker vóór de wekker en kunnen we ons rustig klaarmaken. We moeten de bus hebben en mijn gevoel zegt dat omdat het rustig is, de bus wel eens eerder de halte aandoet.
We staan ruimschoots om 5.45uur bij de halte en als de bus daar precies op tijd komt blijkt het al druk te zijn in de bus.
Lekker vlot komen we aan bij Innsbruck HBF en hebben nog tijd voor een kopje koffie en een lekker broodje als ontbijt. De trein komt net aan als we het perron opkomen. We rijden vandaag via Munchen, Frankfurt HBf naar Amsterdam en dan Almere Oostvaarders. Langzaam verdwijnen de mooie bergen en en rijden we Duitsland in waar we ineens weer een monsmasker moeten dragen. Ik snap er niets meer van..... Bij München HBf halen we in de tijd die we nog hebben even een pakje speelkaarten want een potje pesten verdrijft de tijd. Alles gaat nog voorspoedig maar met de ervaring van de heenreis weet je het maar nooit. Dan ineens horen we over een vertraging bij Frankfurt. We hadden 21 minuten maar dat zijn er nog 13. En weer opstappen bij hetzelfde perron als waar we uitstappen is ineens veranderd van perron 7 naar 18. We willen nog een lunchbroodje halen maar dat wordt krap. We blijken ook nog aan het eind van de trein te zitten en je wil niet weten hoelang de perrons zijn.....We zetten een versneld looppasje in met volle bepakking en het voelt als een militaire oefening(dat denk ik want ik heb daar geen ervaring mee😁). We zien halverwege het perron een trap waar we een doorsteek kunnen maken naar perron nr 18. Beneden aangekomen kunnen we 1 perron verder en is alles afgesloten voor werkzaamheden 😒.  Weer de trappen omhoog en verder rennen op perron 11. We hebben nog 9 minuten en zien een kiosk zonder mensen in de rij......en nemen snel een broodje schnitzel mee en rennen verder naar perron 18. Daar is verwarring bij iedereen want als eindbestemming staat Brussel en onze coupénummer zit er ook niet bij. Iedereen kijkt elkaar aan en de conducteur wordt gek van iedereen die vragen stelt. Vaag begrijpt iedereen, door de slecht verstaanbare luidsprekers, dat we één station verder moet overstappen. Uiteindelijk blijkt dat onze trein daar wordt aangekoppeld. Heel verwarrend voor heel veel mensen. Toen ik vroeger met speelgoed treintjes speelde, koppelde ik ze wel eens ruig met elkaar maar in het echt gaat dat dus ook zo merken we🙂. Na een flinke harde aankoppeling mag iedereen eruit en zoeken we onze coupé met gereserveerde plaatsen en installeren ons voor de 4,5 uur durende treinreis. De tijd gaat snel voorbij omdat we naar de race op Zandvoort kijken met natuurlijk spannend einde. Maar dan ineens staan we lang stil op station Bonn omdat de deuren niet open kunnen.... Dan volgt er weer een storing en dan weer een goederenwagon die door de vertraging voor ons staat. De tijd loopt op en dan staan we bij Venlo ineens heel lang stil. De vertraging loopt op tot 110 minuten! Er wordt water uitgedeeld en in één 1e klas wagon doet de airco het niet en worden er ijsjes uitgedeeld.....niet te harden daar zo warm. En de deuren kunnen/mogen niet open omdat we niet bij een perron staan. Mensen bellen familieleden en iedereen bedenkt een plan de campagne. Dan  verschijnt er op Twitter dat het wel tot 19.30 kan duren(en het was 17.30). Iedereen begint het een beetje zat te worden  en tips worden uitgewisseld om compensatie te claimen. Duitse degelijkheid, daar had ik meer van verwacht. Toiletten gaan stuk, water is op om je handen te wassen in de wc...enz...Maar dan gaan we dan toch rijden met 90 minuten vertraging. Maar de race in Zandvoort is ook afgelopen en 10000 fans komen per uur Amsterdam Centraal binnen. Net iets waar we na zo'n lange dag geen zin in hebben.
Maar na 110 minuten vertraging komen we dan eindelijk Amsterdam Centraal binnen rijden. We sterven van de honger en eten nog even een snelle hap om vervolgens in een heerlijk koele sprinter te stappen.
De zon gaat alweer onder en om 21.04 uur zijn we dan eeeeeindelijk thuis!

Daan, het was een onvergetelijke, gezellige en spannende vakantie met mooie herinneringen die ik altijd zal blijven herinneren. En zeker voor herhaling vatbaar. Het was ook leuk om een blog te schrijven en alles te mogen delen. Maar zeker ook voor ons leuk om steeds weer terug te kunnen lezen als we herinneringen willen ophalen in de toekomst.


Wilko en Daan

Geschreven door Wilko-en-daan.op.reis