Woensdag 31 augustus (even iets later omdat we geen internet hadden bij de hut)

We hebben redelijk geslapen. Om iets voor 6.00uur zijn er al een paar fanatiekelingen die vertrekken.  We slapen nog even uit tot 6.15uur en ruimen onze spullen weer op. In hutten is het verplicht een lakenzak mee te nemen en een kussensloop. We besluiten onze tas helemaal klaar te zetten voordat we naar het ontbijt gaan en kijken goed hoe we het inpakken.  Gisteren had ik een andere volgorde om alles erin te krijgen maar dat zorgde voor veel druk op de schouders en beurse plekken. Vandaag dus op een andere manier en wat een verschil. De hele dag nergens last van gehad. Ook even wat voorzorgsmaatregelen genomen tegen de blaren en we begeven ons naar het ontbijt waar een goed verzorgd hutten-ontbijt klaar staat met jawel.......lekker stevig Duits brood. Lunchpakketje weer klaar gemaakt en om 7.15 vertrekken we vanaf de Franz-Sennhutte net zoals vele anderen. Het miezert wel een beetje en dus gaat de regenhoes over de rugzak. Vandaag 9km op het programma, ruim 600meter omhoog en weer ruim 700 naar beneden. Op het bordje staat een moeilijkheid rood aangegeven maar op de kaart staat zwart. Maar de eerste kilometers gaan voorspoedig en zijn niet al te moeilijk. Voor ons glijdt er iemand onderuit maar kan gelukkig met een paar schaafwonden verder. Haar vader had gister al zijn enkel verstuikt en moet al met veel moeite de tocht afleggen.
Maar na die paar kilometer gaat het pad over in een pad over rotsblokken. De route staat prima aangegeven met roodwitte markeringen maar je mag zelf bepalen op welke rotsblokken je je weg neemt. Als we denken dat we er bijna zijn zien we in de verte mensen lopen die veel hoger zijn. Enigzins ontmoedigt lopen we verder met het idee dat we toch allang die 600meter hoogte moeten hebben gehad. Maar zoals altijd is het altijd verder, hoger en zwaarder dan je vooraf inschat. Maar we genieten vaak van de vele mooie uitzichten en dieptes😉. Want daar kom je voor en elke keer weer staan we verbaasd hoe mooi het in de bergen is.  Bij het laatste stuk omhoog over grote keien begint het meer te regenen en als we dan eindelijk boven zijn na ruim 3 uur, rusten we even uit en kijken we verbaasd naar de andere kant van de berg waar we naar beneden moeten, wat een diep steil stuk! Het is mistig dus we kunnen niet helemaal naar beneden kijken maar het eerste stuk in combinatie met regen ziet er tricky uit. Na een korte pauze gaan we maar verder want het wordt er niet warmer op. We hebben steenkoude vingers en zijn een klein beetje nat van de regen.
Daan heeft het inmiddels wel gehad en heeft moeite om de tocht af te maken. We besluiten dat later in de hut even verder te bespreken om te kijken naar de volgende (zware) dagen waar meer regen wordt voorspeld.
De afdaling begint en het eerste stuk is even oppassen maar al snel volgt een 'normaal' pad. Nog steeds met rotsen, stenen waardoor je elke stap die je zet bij alle kilometers, op moet letten hoe en waar je je voet zet.
Maar dan komt de hut in zicht. Wat een gave plek met grote watervallen eronder. Nog even wordt de weg versperd door een zwart schaap die midden op de weg staat en rustig gras eet terwijl ons aankijkt. Hij kijkt ons aan met een blik van 'je gaat er maar omheen'. Hij blijkt niet te willen wijken en moeten we wat omslachtig omheen. Uiteindelijk komen we na een kleine 5 uur aan bij de Neue Regensburgerhutte, 1 uur langer dan de route aangaf.
Het is weer een mooie hut met prima eten.
We beginnen met een warme chocolademelk met slagroom om even op te warmen. We zien als lunch een Käsespatzle staan en dat laten we zeker niet voorbij gaan.
We delen onze kamer met de vader en dochter die we eerder hebben ontmoet en doen de rest van de middag rustig aan. De kamer bestaat uit 2 stapelbedden en bevindt in een nieuw aangebouwde deel vd hut. Alles ruikt heerlijk naar kruiden alsof je een sauna ruikt. Even rondkijken rond de hut en mooie fotos' maken.
Het avondeten moet je altijd bij aankomst kiezen. Met vlees of vegetarisch...dit keer kiezen we voor de vegetarische omdat het spaghetti is en we daar veel trek in hebben.
Na een heerlijke bloemkoolsoep(ja echt waar) en een salade van het buffet is de spaghetti verrukkelijk. Het lijkt wel of de slaapvertrekken en het eten elke hut beter worden.......


Daan heeft het zwaar en maakt zich zorgen voor morgen. Ik moet zelf ook toegeven dat het allemaal zwaarder is dan ik had verwacht. Zeker omdat het meerdere dagen achter elkaar zijn. En met een blaar onder mijn grote teen en op mijn hielen werkt het ook niet mee. En ik zie ook op tegen een dag van 7-8uur(volgens de bordjes) en bijna 1km omhoog en weer naar beneden met ook nog eens kans op slecht weer. Ik begrijp Daan wel en plots komt er een goed plan bij mij naar boven. Na het bekijken van veel YouTube filmpjes over de tocht zag ik iemand die hetzelfde had.
We besluiten tot opluchting van ons beide om morgen een beetje vals te spelen. Vanuit de hut hier kan je ook naar het dal lopen,  daar de bus pakken naar een lift en dan uitkomen bij diezelfde hut als waar we met 8 uur lopen over een berg zouden komen. Maar we zijn bang dat we halverwege stranden en dat wil je gewoon niet hier in de bergen. We blijken niet de enige want de vader die blessure heeft en met zijn dochter loopt vinden mijn idee ook wel een goede optie. En ook een andere jongen die gister enorme blaren had weet meteen hoe hij morgen naar de hut komt
Vrijdag zouden we dan nog een dag hebben naar de Neurenberghutte die ook 7 uur zou duren. We gaan proberen om deze om te zetten naar een hut die ertussen ligt en dan maar 3uur lopen is en we zaterdag via een mooie route met watervallen weer naar beneden kunnen lopen.
Deze blog is wat later geplaatst omdat bij de Neue Regensburgerhutte geen bereik was en geen wifi (bordje gaf aan dat er bereik was op 20 min lopen vd hut)

Bedankt allemaal en tot de volgende blog

Geschreven door Wilko-en-daan.op.reis