Het is al weer donderdag en dag 3 van ons avontuur. Met een voorspelling begin deze week van een hele dag regen belooft niet veel goeds. Afgelopen nacht ging het flink tekeer met gierende wind, regen en onweer.
Tot onze verbazing is het bij wakker om 6.45uur droog en schijnt de zon. Het zal toch niet......
We checken meteoradar.it en zien dat we het zeker droog houden tot 14.00uur en de zon schijnt af en toe. Na een wederom primitief ontbijt met kaiserbroodjes en Duits brood gaan we weer onze rugzakken bepakken en halen onze schoenen uit het altijd lekker ruikende drooghok. Een ruimte waar iedereen zijn schoenen en andere kleding kan laten drogen in een verwarmde ruimte, en je zal begrijpen dat het daar niet aangenaam ruikt.
We starten om 8.00uur en besluiten door te lopen vanwege de aankomende regen. Heerlijk eindelijk een stuk naar beneden lopend langs de enorme rotswanden van de Dolomieten. Maar na een half uur veranderd het landschap plotseling in en Oostenrijks landschap met groene weides en kleine houten huisjes waar oude mannetjes handmatig het hooi binnenhalen. Tijdens onze wandeling hebben we contact met de andere helft van de familie die besluiten om met een lift omhoog te gaan. Dezelfde lift als waar wij morgen, op weg naar beneden, langs komen. Ons pad gaat plots weer omhoog en lopen over smalle, soms drassige paadjes en krijgen een flashback van vorig jaar in Oostenrijk. De 4 daagse hike is er één van heel vaak je telefoon pakken vanwege de steeds weer mooie uitzichten, alles steeds willen vastleggen, steeds de woorden 'wow', 'moet je daar eens kijken' en 'even wachten! Ik moet even op adem komen'.
Op het laagste punt aangekomen kijken we nog even op de radar. Het ziet er goed uit, we zijn erg vroeg en besluiten onszelf naar te trakteren op een espresso en een warme chocomel. Het thuisfront is onderweg naar de lift en we horen dat Roos dapper gaat lopen naar boven en Peet de lift neemt. Bijna 1km naar boven is ook best pittig, maar voor Roos een prima uitdaging.
We vervolgen onze hike en nu is het één weg omhoog. Gelukkig schijnt de zon niet en is het qua temperatuur prima te doen. Om 12.00uur bereiken we al de hut, droog en uitgeteld. Inchecken is pas vanaf 14.00uur dus vullen we onze tijd op het terras. Ondertussen is Peet aangekomen bovenaan bij het liftstation en Daan probeert met zijn telefoon haar te traceren. Peet loopt nog via een voor haar eng pad naar 2 torens die wij vanaf de hut kunnen zien. Maar de afstand is te ver weg om naar elkaar te kunnen zwaaien(loopafstand ruim 2 uur).
We doen in de hut nog een spelletje en rusten uit van de drie dagen, wachtend op de maaltijd die hier om 18.30 wordt geserveerd.
Maar het wachten wordt beloond met een heerlijke spinazie knödel in kaassaus, rundvlees in goulash en gnocci en een lekker toetje.
Na afloop genieten we nog even van een prachtige zonsondergang die de bergtoppen schitterend verlichten. En natuurlijk gave drone shots. De drone komt hier helemaal tot zijn recht.
In de stilteruimte relaxen we nog even en appen we nog even met het thuisfront. Roos kreeg vandaag het bericht dat haar geplande Via feratta cursus niet door gaat vanwege afmeldingen. Ze had zich er zo op verheugd. Hopelijk vinden ze dit weekend nog een plek voor haar zodat ze mee kan.
Maar nu gaan we ons bedje in, we zijn helemaal gaar.

Weltrusten en tot morgen, ons laatste dag van de huttentocht.

Geschreven door Wilko-en-daan.op.reis