Op 11 juni vertrekken we vanuit l’Albir verder naar het Noorden. We kunnen nog een paar dagen ergens tussen hier en Barcelona staan, waar we het weekend hebben afgesproken met Heleen, een dochter van Robs oudste broer Theo.
Zij woont sinds een paar jaar in Barcelona en natuurlijk zoeken we haar dan op. In Barcelona is sowieso heel veel te zien en we kennen de stad nog helemaal niet.
In Calíg staan we op op een mooie camping, die bezig is uit te breiden, dus overdag rijden de werkauto’s en bulldozers heen en weer. In de verte zien we de zee, verder staan we helemaal in de natuur.
Let op, ervaren kampeerders: prima camping, maar de allereerste waar we weer met de wc rol onder de arm naar de toiletten moeten! Dat is echt uit de tijd en je bent het zo afgewend dat je regelmatig halverwege de weg erheen denkt: o ja..wc papier mee.
De omgeving is niet echt interessant, Calig is een klein dorpje en de dichtbijzijnde plaats aan zee, Benicarlo, heeft een onaantrekkelijk strand met grote kiezels.
De volgende dag vragen we bij de receptie naar een interessant tripje en gaan op hun suggestie naar Morella, in het binnenland.
De weg erheen is mooi, het is hier duidelijk groener en de bomen zijn hoger dan waar we vandaan komen.
Ineens zien we Morella liggen: een enorm Moors kasteel op een heel hoge berg, met een dorpje eromheen. Het is een fantastisch gezicht ( zie de foto’s).
Het is heel oud, Islamitisch, en mede door de ligging praktisch niet in te nemen.
Het dorp aan de voet is charmant, als we erdoorheen wandelen zien we een werkplaats waar een mooie verzameling fossielen is opgeslagen. We kopen een stuk zwavel en een fossiel in een steen.
Het kasteel is weer een forse klim maar we bekijken alles uitvoerig, wel een beetje geplaagd door de kille wind die er vandaag staat en die boven op de berg extra hard blaast.
Het is wel grappig dat, waar we ook terecht komen, ( want we plannen alleen de grote lijnen en veranderen ze als we dat willen) er altijd wel wat moois, interessants of bijzonders te vinden is. Je doet soms verrassende ontdekkingen.

De volgende dag gaat Rob ‘s morgens golfen; ‘s middags gaan we naar Peñíscola , dat even naar het zuiden aan de kust ligt en wél mooi is. Helemaal wit, schilderachtig en dus weer erg toeristisch. Ook hier weer een hoge burcht maar die slaan we dit keer maar over.
Wandelend door de straatjes zien we een heel klein stukje folklore: een paar vrouwen zingen een volksliedje, terwijl een erbij danst ( flamenco-achtig)en een man gitaar speelt. Gewoon, spontaan en voor de lol. Leuk!
Ineens krijg ik zó’n zin om te zwemmen! De zee ligt hier weer mooi blauw te wezen en er is een heel mooi zandstrand.
Rob heeft geen zin en gaat een biertje drinken, terwijl ik van het ondiepe, rustige water geniet en lekker in de zon lig.
Als we ‘s avonds in bed liggen horen we ineens de poes, die overdag al mauwend liep te bedelen op de camping, zó dichtbij mauwen dat het lijkt of hij binnenin de caravan is! Kijken waar het geluid vandaan komt: probeert hij door ons dakraam naar binnen te komen! Dat is niet echt de bedoeling, en Rob krijgt hem met veel moeite terug het dak op gewerkt. Gek beest.
De auto geeft aan dat de remblokjes aan vernieuwing toe zijn, dat gaan we in Barcelona proberen te regelen.

Op vrijdag 14 juni ( Mickey is op deze dag 12 geworden!) rijden we naar Barcelona. De camping die we hebben uitgezocht ligt ongeveer 30 km ten noorden van de stad. Dat is handig als we straks verder trekken en het blijkt een goede keus, want:
Het is een grote, goed voorziene camping, met een internationale crew in de receptie, zodat je in elke taal je vragen kwijt kunt; een slagboom met nummerherkenning( is tegenwoordig ook niet bijzonder meer), én: een gratis shuttlebusje dat elk half uur rijdt vanaf de camping naar het station van Mataró, vanwaar je in ongeveer drie kwartier in Barcelona bent, naar het strand of Mataró in. Bovendien is er tegen een klein bedrag een grote bus die ‘s morgens twee keer naar hartje stad rijdt en ‘s avonds twee keer terug.

Wij nemen een paar keer de grote bus heen en de trein en shuttlebus terug, omdat we dan vrij zijn wanneer we terug willen.

Als ik alles wat we in Barcelona gezien hebben in één verslag stop vallen jullie in slaap, dus dat ga ik over twee verslagen verdelen.
Na aankomst moest Rob eerst de autoreparatie regelen. Gelukkig is er een goede Mercedesgarage in Badalona, op weg naar Barcelona. We gaan erheen en maken een afspraak voor a.s. maandag. Behalve de remblokjes moeten ook de remschijven vóór vernieuw worden, maandag hebben ze dat allemaal binnen. Mooi, dat is geregeld. Want goed kunnen remmen als je een caravan achter de auto hebt hangen is wel belangrijk...
Dan naar Barcelona, met de auto. Op een strand vlak bij het appartement van Heleen hebben we met haar afgesproken.
Op het strand wordt druk gebeachvolleybald, en er is een hele lange pier met allemaal restaurants.
Heerlijk dat dat allemaal buiten kan, de mensen leven daardoor zo heel anders dan bij ons! Altijd is er nog levendigheid op straat, de terrasjes zitten vol, er wordt uitgebreid geborreld na het werk, en eten doen de Spanjaarden pas na negen uur.
En daar is Heleen! Het is fijn om haar weer te zien, we strijken neer in een restaurant op de pier en ze vertelt ons over haar werk bij Purina Petcare, een dochteronderneming van Nestlé. ( o.a. van deFelix kattenbrokjes)..

De volgende dag, zaterdag, nemen we voor het eerst de bus die ons in ongeveer drie kwartier naar het hartje van de stad brengt, Plaça Catalunya ( in het Spaans schrijf je dat: Plaza Cataluña).Heb ik net mijn best gedaan om Spaans te leren: nu moet ik wijs zien te worden uit het Catalaans, dat hier op borden en aanwijzingen toch de voorkeurstaal is. Soms wel te begrijpen, maar soms ook helemaal niet..
We wandelen de Corte Inglés is, een mooi warenhuis, ongeveer de Nederlandse Bijenkorf, en nemen daar de lift naar de negende verdieping, waar een goed voorzien restaurant is met mooi uitzicht over een deel van de stad. Eerst koffie!
De rest van de dag brengen we door met nicht Heleen, die ons een aantal wijken laat zien: El Gòtic, een van de oudste wijken met kleine straatjes, Barceloneta, de oude visserswijk, leuke balkonnetjes met veel planten, de Port Vella ( oude haven) waar- enorm contrast - geweldig luxe jachten liggen, terwijl op de trottoirs een aaneenschakeling is van allerlei koopwaar, die door meest Afrikanen wordt aangeboden: “merk” tassen en schoenen, souvenirs, sjaals, zonnebrillen en horloges.
Het is leuk om zo rond te slenteren, leuke, artistieke, gekke winkeltjes en restaurants te zien en nog even niets te “ hoeven”
We sluiten de dag af met een drankje aan het strand en dan nemen wij de metro naar Pl Catalunya en vandaar het boemeltje naar Mataró.
Zondag willen we toch ook wat zien en boeken toegang voor het Casa Milá.
Voor alle drukbezochte bezienswaardigheden in B moet je vooraf boeken, als je niet tijden in de rij wilt staan en het risico lopen dat je zelfs helemaal niet naar binnen mag..vaak met een tijdslot.
Barcelona is de stad van de Modernisten, de Spaanse variant van Jugendstil of Art Nouveau, mijn favoriete bouwstijl!
Hoofdfiguur is natuurlijk Gaudí, maar er waren nog een paar geniale architecten/kunstenaars: Lluís Domènech I Montaner ( die o.a. het Palau de Musica heeft gebouwd, zie volgende verslag) en Josep Puig i Cadafalch o.a.Allemaal Catalanen.
Het casa Milá is het laatste bouwwerk voor een particuliere opdrachtgever dat Gaudí voltooide voor hij zijn leven volledig wijdde aan zijn beroemdste project, de Sagrada Familia.
Het Casa Milá is prachtig , een goed voorbeeld van de inspiratie uit de natuur die je in al Gaudí’s werk ziet, volop golvende lijnen, ook de kamers in het appartement zijn nooit recht van vorm! :elementen die, hoewel van hard materiaal als steen of hout, organisch gegroeid lijken. Het is ook mooi ingericht met meubelen in dezelfde stijl. De Passeig de Gràcia, waar dit bouwwerk aan ligt, is het hart van de Modernistische bouwstijl, er zijn nog meer huizen van Gaudí en ook van andere architecten. Je mond valt open bij zóveel moois!

Na dit bezoek ontmoeten we Heleen weer op een afgesproken plek ( leve Whattsapp !) en wandelen dit keer door El Born, ook een hele gezellige wijk, volgens Heleen erg toeristisch maar vandaag, zondag, merken we daar niet zoveel van.

Borrelen en eten, daarna gaan we weer naar huis, wat vroeger dan gisteren dit keer.

Geschreven door Vakantierobenjeannette