Na het passeren van de grens tussen Albanie en Macedonië vinden we snel een tankstation. En dan gaan we door naar camping Rino, even voor Struga. We worden hartelijk welkom geheten en mogen een plaatsje uitzoeken aan het water. We staan nu aan het meer van Ohrid, een van de oudste en diepste zoetwatermeren van Europa en kijken op de bergen richting Albanië waar we zojuist vandaan komen. De foto vertelt hoe mooi het hier is.
We maken kennis met de buren. Dan komt de campingeigenaar met een dienblad waarop twee kopjes koffie en twee glaasjes raki. We proosten op een fijne vakantie! En dat kopje koffie, bijna niet te geloven, krijgen we iedere dag.
Hij heeft ook een folder meegenomen met informatie over de omgeving. We kunnen op de fiets naar Struga en ook naar Ohrid. Als het weer meewerkt zou dat plezierig zijn. De camping heeft stroom, WiFi, redelijke sanitaire voorzieningen en een restaurant.
We zijn toe aan heerlijk, rustig ontspannen. En dat lukt hier.
Lekker lezen, internetten, een praatje hier, een praatje daar. We wisselen wat gegevens uit met mensen die ook van reizen houden. We verwerken alle belevenissen opgedaan in Albanië.
In het restaurant kunnen we lekker eten. Er wordt een goed glas wijn geschonken.
We fietsen regelmatig naar Struga. Daar zijn gezellige terrassen, er is een grote supermarkt en je kunt er geweldig winkelen.
Ook gaan we op de fiets naar Ohrid. Dat is een kleine 40 km op-en-neer langs het meer.
Op een avond verschijnen er golfjes op het water, er komt meer wind.
De lucht neemt alle kleuren aan, het ziet er dreigend uit! Maar.........gelukkig blijft het daarbij.
Verder hebben we een paar fijne, rustige en zonnige dagen op deze camping.
Op een dag gaan we met de camper naar Ohrid. We zoeken een plekje om te parkeren en dat lukt vrij aardig, dichtbij het centrum. Daar maken we een wandeling door de oude stad. We zien niet alles, want het is een flinke tocht heuvelopwaarts. De huizen in Ohrid hebben een bijzondere architectuur. Vroeger was de oude stad een christelijke wijk en die mocht zich niet buiten de muren uitbreiden. Dus kwamen er huizen met veel, brede verdiepingen boven elkaar , als een soort bruggen. Veel huizen zijn wit gekalkt i.v.m. de hitte.
We lopen door mooie, smalle straatjes, maar ook over een brede wandelpromenade, Sveti Kliment Ohridski, waar ontelbare winkels naast elkaar het de toerist moeilijk maken.
We bekijken het standbeeld voor Sint Kliment. De tenen zijn blinkend vanwege de vele aanrakingen. En ook hier zijn gezellige terrassen om even een pauze te nemen.
Weer terug op de camping genieten we van de rust.
Ook gaan we met de camper naar het Sint-Naumklooster. Het ligt bij het meest zuidelijkste puntje van het meer van Ohrid. Redelijk dichtbij, ongeveer 50 km vanaf de camping, maar de weg gaat weer flink stijgen en dalen, dus het kost wat tijd. Maar het is de moeite waard.
Op een heuvelrots liggen het klooster en de bijbehorende kerk. De kerk heeft de vorm van een klaverblad. Binnen zijn fresco’s en een mooie iconostase.
De graftombe van Sint Naum ligt in een aparte ruimte van het kerkje. Hier ook weer mooie fresco’s.
Buiten rondom het klooster lopen veel pauwen rond. Van hieruit heb je een prachtig uitzicht over het meer.
En dan wordt het tijd om verder te reizen.
Met weemoed nemen we na een kleine week afscheid van de hartelijke en gastvrije mensen op camping Rino. We gaan naar Skopje.

Geschreven door Twee.reizigers.met.een.camper