Wakker worden, opstaan, zeg ik tegen mezelf. De regen valt gestaag neer, ik had zo gehoopt dat het bij het opstaan droog zou zijn. Helaas het lot beslist anders. Toch maar opstaan, spullen pakken, ontbijten en de regen trotseren. Het is net als altijd, als je eenmaal buiten bent valt het allemaal wel mee. Beetje miezer, met een regen cape prima te doen. Tot…… de route over een akker langs kruiswegstaties ging. Het gras, net zo lang als ikke en kleddernat. Binnen een paar minuten waren mijn schoenen en sokken doorweekt en niet meer droog geworden onderweg.
Dat was eigenlijk een korte heftige zegen, net of de priester de wijwaterkwast iets te fanatiek gebruikte.
Wandelen over eeuwenoude paden, tussen de olijfgaarden en hazelnoot plantages door. Nergens een cafetaria of bar. Tot een km of 4 voor Vetralla een bordje met rustpunt, thee en koffie 150m stond. Dat is niet ver buiten de route, wat doet Trudy dan; zij gaat erheen. Een jong stel wat deze lokatie net geopend heeft verwelkomde mij hartelijk, een andere pelgrim die ik onderweg gesproken had was er ook. Sam had daar ook nog een nacht in zijn tent doorgebracht. Samen een wijntje gedronken. Een aantal kranten mee om mijn schoenen te kunnen drogen en na enige tijd ben ik weer verder gegaan.
Tijd voor de volgende ontmoeting met Florian, samen geluncht in Vetralla, hij ging kijken voor een onderdak in Vetralla, mijn onderdak bij monastero Regina padris was geregeld. Nog 2 km regen 🌧️.
Het lijkt wel een fort hier. Eerst gaat een raampje open, dan een deur, dan credential en legitimatie laten zien, daarna kan je pas verder. Wat is er gebeurd dat zelfs nonnen zo argwanend zijn geworden??
Heerlijk gegeten; pasta basilicum, witte kool, vlees en aardappelen, fruit toe en wijn/water erbij. Nu tijd om languit te gaan en mijn ledematen weer op te laden voor morgen.

Geschreven door Trudys.reisblog