Hoe kan een dag verlopen? Als ik s’morgens opsta weet ik vaak niet waar ik s’avonds slaap. Soms wel een adres maar zelfs dat niet altijd. Ook vandaag had ik nog geen slaapplaats besproken, ik was gister van plan om vandaag naar Clairvaux te lopen, daar zou ik bij de kloosterzusters kunnen slapen. Ik had gebeld, helaas zij hebben geen slaapplekje meer voor pelgrims. Nieuw idee; lopen tot Baroville in de hoop daar onderdak te vinden. Via Jaucourt,Arsonval, Montier-en-I’sle en Ailleville
in Bar-sur-Aube aangekomen. Na de Eglise Saint Pierre te hebben bekeken, was ik me aan het oriënteren hoe ik mijn route moest vervolgen. Wordt ik door een man (Sainton) aangesproken, hij heeft thuis de sleutel van het pelgrims onderdak. Als ik even wacht gaat hij eerst brood halen, dan lopen wij samen naar zijn huis om de sleutel op te halen en brengt hij mij naar het onderdak. Zo gezegd, zo gedaan. Gevolg dat ik al om 13.00uur mijn km voor vandaag gemaakt had. Go with the flow. Het zal wel ergens goed voor wezen. Rome ga ik toch niet halen, daar heb ik mij bij neergelegd. Des te meer tijd houd ik over om te genieten.
Weer zo’n typische Trudy actie; boodschappen doen, geen probleem om bij de supermarkt te komen enboodschappen te doen. Hoe moet ik nu terug lopen? Het is zo simpel maar ik weet de weg niet meer. Inmiddels een pelgrima uit Brabant tegengekomen, Maria, zij slaapt vannacht in hetzelfde onderkomen als ik. Bij een makelaar de weg gevraagd en daar wisten ze waar kortgeleden nog de veterinaire had gezeten. Daar is nu het pelgrimsonderkomen. Zij hebben de route uitgetekend en ik was zo weer op de plek van bestemming. Maria werd later gebracht, gezellig gekletst, moeder van 5 kinderen en veehouder in Brabant. Zij had ook in het jachthuis geslapen en vandaag net als ik door de korenvelden gelopen doordat er een pad niet goed stond aangegeven. Pelgrimage!!!!
Het was weer een mooie dag.

Geschreven door Trudys.reisblog