Ik heb redelijk goed geslapen. Moest het uurwerk van mijn luchtbed enn keer bijstellen, maar dat ging makkelijk. Stond na enig gedoel toch maar op om half acht. Het was een feestdag dus de receptie was hoogst waarschijnlijk ook niet vroeg open om te betalen. De hele tent was binnen en buiten kletsnat van condensatie en dauw. Het was steenkoud. Drogen deed het niet in de gure wind. Dus dan maar inpakken en op de pedalen jezelf warm trappen. Het was inmiddels half 10. Ik rijd naar de receptie: Luxaflex naar beneden. Binnen niemand.
Ik denk, ik ga niet wachten, dus ik rijd naar de poort, om die met de code die ik de vorige dag aan iemand op de camping had gevraagd, te openen. De poort gaat open. Ik hoor iemand schreeuwen. Ik ga terug naar die man, is het de beheerder, die begint te roepen dat ik express weg wilde gaan zonder te betalen. Ik probeerde uit te leggen dat dat niet zo was maar kreeg geen ingang. Hij bleef schelden.
Toen ik zei dat hij moest stoppen en vroeg wat het kostte en €10 betaalde, kon ik weg. Vervelende start.
Het is koud en somber weer. Toch gaat het heel lekker. Door de velden wind in de rug.
Dan zegt Komoot : ga hier links en direct rechts. Geen weg wel een soort startbaan. Ik rijd de startbaan op. Aan het eind afgesloten. Ernaast zie ik nog zo een soort startbaan liggen. Zo te zien zijn er geen vliegtuigen in de buurt! Ik rijd om en ga die andere baan op. Aan het eind daarvan is zo'n olifantenpaadje naar een verhard pad verderop. Ik ga op advies van Komoot dat pad op maar het is een beetje modderig. Ik loop vast, zit vast op mijn pedaal en val opzij. Gelukkig in heel hoog dik gras! Ik klim overeind. Niets aan de hand. Wel nat gras. Oeps!!
Ik loop het pad op en sta op het aangegeven fietspad! Foutje in de navigatie? Ik heb het niet uitgezocht.
Ik heb 35 km gereden maar wil naar de 60.
Ik moet dus nog 25. Ik rijd door, maar het wordt heuvelachtig. De ene helling na de andere, soms wel 7 à 8 %. Ik moet lopen want trappend gaat het niet. Gelukkig ook weer afdalingen!. Dat gaat bloed hart. Ik rem wel tijdig bij. Onderweg kom ik jonge fietsers tegen. Ik dacht dat zij er wel tegen op fietsten maar zij gingen ook lopen. Dat was een hele geruststelling voor mij. Ik kom langs een mooie verbouwde boerderij met een groot bord 'gite' . Ik rijd het terrein op en vraag aan de kennelijke baas of hij hij een kamer heeft voor één nacht. :'Non monseigneur cette un CITE!'. Ook even aandringen hielp niet. Dat heb ik wel anders meegemaakt. Dus reed ik verder de heuvel op. Er kwam daarna een enorme afdaling en ik naar een dorpje waar het veel mensen liepen. 50 km op de teller. Ik had het wel gehad voor die dag en ging een onderkomen zoeken.
Ik zie een groot bord met Bed and Breakfast aan de gevel. Bel aan. Het duurt even en de deur gaat voorzichtig open. Er verschijnt een stokoude vriendelijke dame in negligee. Ik vraag een kamer voor een nacht. Nee meneer ik ben gestopt!! Ik verhuur niet meer. Beneden in het dorp is een hotel. Dag vriendelijke dame.
Zoeken zonder internet! Ik ga een hotel in waarvan ik het idee heb dat de prijs richting mijn budget gaat. Kom in een kleine entre met balie. Er is niemand. Wel bordje met de mededeling dat met de eronder staande telefoon een nummer kan worden gebeld dat op het bordje staat vermeld. Ik bel en krijg een Engels sprekende Fransman aan de lijn. Heeft u een kamer voor een nacht? Ja die heb ik. Nr 14. Ik mocht de kamer gaan bekijken.
Ik ga een vrij smalle trap op. Kom in een kleine hal met deuren, wordt verwezen naar een gang, moet doorlopen en kom in een rondachtige ruimte met allemaal deuren en grote want versiert met een panorama van zee en zeedieren. Ik wordt naar een ander gangetje geleid, moet een trap en kom in een klein ruimte met 4 deuren. Laatste deur staat open. Ik kijk op de deur: nr 14. Ik ga naar binnen , is een kamermeisje bezig de kamer in orde te maken. Ik kan over een uur terugkomen .
Ik ga terug loop in die doolhof 2 keer verkeerd, omdat er nog meer gangetje waren en kom weer bij de balie langs een enge trap zonder leuning. Ik voelde me net Alice in Wonderland!
Ik bel terug en neem de kamer .
Naast dat hotel is een restaurant met dezelfde naam. Ik ga daar wat drinken en praat met de ober. Vraag of het restaurant van dezelfde eigenaar is. Dat was zo. Dan vraag ik waar ik mijn fiets kan neerzetten. Achter het hotel. Overdekt? Nee, niet overdekt. Mijn fiets wil ik overdekt hebben staan. Wij hebben een garage op een andere plek, zegt de ober. Dan moet je even dat zelfde nummer bellen. Ik bel dat nummer weer en krijg de Engels sprekende Fransman weer aan de lijn en vraag of mijn fiets in garage mag staan. Dat mag, maar het is ook een hotel, zegt hij. Dan kan ik beter daar een kamer nemen, ik stuur je een bericht met de code van de lift en het nummer van kamer, de sleutel ligt op het bed. Ik krijg een adres en aanwijzingen hoe ik er moet komen. Ik er naar toe. Het is vlak bij. Ik parkeer mijn fiets in de garage. Geen receptie te vinden. Ik bel opnieuw. Je moet door de deur achter in de garage, dan is er een lift.
Ik kom in een mooie grote kamer met prachtig uitzicht op het dorp en de zee.
Zelfde prijs! Wat is dit?......

Geschreven door TourdeJans