Vandaag moesten we vroeg uit de veren om naar de Borobudur te gaan. We gaan met de scooter en dat is toch een 42 km. Ik (Judy) laad de navigatie zodat ik vanachter altijd kan zeggen tegen Tom naar waar we moeten. Super handig! Met de scooter reden we langs een prachtig landschap van rijstvelden, smalle wegen, koloniale woningen, kleine dorpjes, mensen op de fiets, scooter of aan het werk. Kortom het echte Indonesië. We konden er ook voor kiezen om een toeristenbusje te nemen maar dan zouden we al deze pracht niet zien.

Na een uur en half karren zetten we de scooter op de parking en is het nodig om de benen en onze rug eens goed te strekken. We zijn het dan ook nier gewend om zolang op een scooter te zitten 😂 Tom vindt het rondrijden hier in Yogya zo fijn dat hij nog eentje thuis zou kopen... al is dat gevoel helemaal anders en dan denkt hij er toch weer anders over 😁 Dat links rijden en zoals de locals je tussen elk gaatje wurmen gaat hem echt wel goed af.

We liepen eerst door een soort van park om daarna bij de ingang van het domein te komen. De Borobudur is een toeristische trekpleisters dus goedkoop was het zeker niet. Gelukkig hadden we onze studentenkaart bij want dan kreeg je 50% korting, wat op 395000 roepia (28 euro) per persoon toch genoeg is 😁Als we binnenkwamen moest Tom een sarong rond zijn middel slaan. Als respect voor de Boeddha en het heiligdom moeten de knieën bedekt zijn. Heel veel mannen liepen dus met een sarong rond op het domein. We kozen ervoor om een gids aan de ingang mee te nemen omdat die ons wel meer kan vertellen dan wat er op een paar bordjes staat. Deze man had zichzelf Nederlands geleerd en daar waren we wel van onder de indruk. Het was echt goed! Hij begon zijn verhaal en we hingen toch wel een uur en half aan zijn lippen...

De Borobudur is een boeddhistisch heiligdom op 40 km ten noordwesten van Yogyakarta in de provincie midden-Java , in het centrum van het Indonesische eiland Java. Het is in Jogjakarta één van de toeristische trekpleisters van Centraal-Java. Vroeger was het één van de 7 wereldwonderen. Nu is het Eneco's werelderfgoed.

De Borobudur is gelegen bij de Merapi, de meest actieve vulkaan van Indonesië, en is gebouwd in de periode 750 - 850. De Borobudur is opgebouwd als een grote stoepa. De basis van deze stoepa is 123 bij 123 meter. De stoepa heeft negen etages; de onderste zes zijn vierkant, de bovenste drie rond. De etages vertegenwoordigen de boeddhistische kosmos. Op de bovenste etages bevinden zich 72 kleine stoepa's, die gebouwd zijn rondom één grote centrale stoepa. De grote stoepa staat symbool voor het Nirwana (uitgeblust, verwijst naar het einde van begeerte, aversie en verwarring. Wat het hoofddoel van het boeddhisme is) De kleine stoepa's vertegenwoordigen van onder naar boven de weg die een boeddhist moet afleggen om uiteindelijk in het Nirwana te zijn.

's Ochtends dient de Borobudur nog steeds als gebedsoord. Een pelgrim loopt iedere etage zeven maal rond met de klok mee. In de stoepa's bevinden zich beelden van Boeddha wie door de gaten in de stoepa's deze beelden aan kan raken ontvangt, volgens het lokale bijgeloof het eeuwige geluk.

Wij hebben dan ook ons hand in één van de gaten gestoken om een Boeddha te kunnen aanraken 😁

De manier waarop de Borobudur werd gebouwd was wel speciaal maar ook eng als je er zo vanboven opstaat. De stenen zijn allemaal gewoon op elkaar gestapeld en er zit niks van bindmiddel tussen. Sommige stenen kon je er dus eigenlijk zo uithalen. De meeste stenen zijn zo geslepen dat ze prefect in elkaar passen. Ze hebben allemaal een nummer zodat wanneer er een aardbeving of dergelijke plaatsvind en er is een deel verwoest, ze de puzzel terug perfect in elkaar kunnen steken. Gekkenwerk toch??? De gids wist ons ook te vertellen dat door een aardbeving in 2010 zoiets al is gebeurd en verschillende delen zo handig terug zijn opgebouwd. In de Borobudur (kan je zien op de foto's) zijn er verschillende reliëfs gemaakt en dat stelt een verhaal voor dat de gids ons helemaal uit de doeken heeft gedaan.

Na ons bezoek aan de Borobudur reden we terug naar onze guest house omdat we opzoek moesten gaan naar een wasserette. Tom zijn voorraad kledij was er bijna door dus we moesten wassen 😁 Ik (Judy) had als vrouw natuurlijk genoeg mee dus ik had eindelijk amper iets om te wassen. We vroegen aan onze house keeper waar we een wasserette konden vinden en sprongen er mee op de scooter.

Eens aangekomen zagen we een vrouw zitten in haar soort van atelier. Overal stonden manden met kledij dat gewassen moest worden. Ze was zelf net een stapeltje aan het strijken. Tom en ik hadden verwacht een wasserette te vinden waar we zelf alles zouden moeten maar hier was er dus een gewoon een full time job voor. De mevrouw nam onze was aan en hing het aan een haak om het te wegen. 5 kg was het 😁 De rekening werd gemaakt en we vielen bijna achterover. 17000 roepia ( een kleine euro) werd er aangerekend. Die mevrouw wast, droogt en strijkt deze 5 kg kledij voor maar 1 euro! Voordat geld doet toch niemand zijn was zelf... Morgen om 17 uur mogen we het alweer gaan ophalen.

We besloten daarna direct door te rijden naar de warongs om iets te eten. Pisang goreng hebben we hier jammer genoeg nog niet gevonden. Een lekkere variant wel.

Morgen is onze laatste dag (zoooo jammer) hier in Yogyakarta en trekken we met de trein door naar Malang!

Algemeen: In Yogyakarta vroeg echt bijna iedereen waarmee we praatje deden of we op huwlijksreis waren omdat we zoveel geluk en blijdschap uitstralen. We zijn ook gewoon heel blij dat we hier zijn en dit mogen meemaken. De mensen zijn hier zo lief en vriendelijk. Zeg je Neen dan is Neen en dat respecteren ze dat ook echt. Ze blijven minder aan je broek hangen dan in andere landen. We vinden het dan ook jammer dat we bijna vertrekken. We denken er al aan om volgend jaar terug te komen maar dan in combinatie met andere eilanden... maar eerst nog veel genieten van deze reis want binnen 10 dagen zijn we weer in België (oh nee dat wordt weer aanpassen)

XXX
TOM EN JUDY

Geschreven door TomenJudyopreis