Vandaag trokken we met veel nieuwsgierigheid naar het Ereveld leuwigajah, net buiten het centrum van Cimahi (nabij Bandung). Het ereveld is geplaatst op een braakliggend terrein achter de gemeentelijke begraafplaats. Tijdens de bezettingsjaren werd dit terrein gebruikt door de Japanse soldaten om de gesneuvelde soldaten en gevangenen uit de nabijgelegen interneringskampen te begraven. Pas na de oorlog is er een begraafplaats van gemaakt, dit heeft vele herbegrafenissen tot gevolg gehad. Pas op 20 december 1949 heeft de Nederlandse overheid deze begraafplaats aangemerkt als ereveld. Het ereveld is een van de grootste in Indonesië en het grootste veld in beheer van de Nederlands Oorlogsgravenstichting. Er liggen ruim 5000 Nederlandse graven. Veel van de gesneuvelde mensen waren lid van de landmacht. Op de voorlaatste rij vindt mijn overgrootvader (Tom) zijn laatste rustplaats. Na 75 jaar wordt er nog eens een hulde en bloemetje gebracht op zijn graf. Dit was een kans dat zich nooit meer zal voordoen en gaf een gevoel van eerbetoon en rust. Nu weet de familie dat er voor hem gezorgd wordt. De geschiedenis is niet uitgewist en zal verder leven.

Morgen vertrekken we met de trein naar Yogjakarta en dat duurt een 8 tal uurtjes. We zijn er vandaag al eens naartoe gestapt om te zien waar we juist moeten zijn. Hier zagen we nog enkele koloniale woningen een treinlocomotief dat dateert vanuit de koloniale tijd.

XXX

Tom en Judy

Geschreven door TomenJudyopreis