Dag 1: Na een reis van 24 uur zijn we gisterenavond aangekomen in Jakarta! Een dikke pluim voor KLM want de service was op en top in orde. De weg naar ons hotel vinden was wel een serieuze hel. Peking express 2.0 😂! Eerst en vooral was het pikkedonker want de zon gaan al onder tegen 18u. Eens buiten werden we bijna omvergeblazen van de vochtigheid en warmte. Zoals eerder gelezen is het er ook super druk. Er was ons de tip gegeven om enkel met een 'blue bird' taxi mee te gaan omdat deze werken met een teller waardoor je kan meevlogen hoeveel je hoeft te betalen. We namen deze taxi en we hadden er wel vertrouwen in. De taxichauffeur had echter problemen met het vinden van ons hotel. Na een uur rondrijden kwam er een local bijzitten om de weg te wijzen. Na een uur en half zoeken dachten we er zijn. We waren super opgelucht omdat in de pikkedonker in een miljoenenstad we niet meer op straat wilde blijven lopen. We willen binnengaan in ons hotel en het leek redelijk verlaten. Er komt een man buiten die zegt dat het hotel is opgedoekt en gewoon niet meer bestaat. Ondertussen was het al 21 u en waren we al 24 uur onderweg. We waren doodop en toch al wanhopig.

Na 10 min ronddolen in de drukke stad komt er een busje naast ons gereden en vroeg of we een lift nodig hadden. Tom en ik hadden afgesproken om alleen te vertrouwen op de blue bird taxi's maar we waren zo wanhopig dat we toch zijn ingestapt. Met een bang hart vroegen we of hij ons naar het dichtstbijzijnde hotel kon brengen. Natuurlijk verstond die ons niet (bij niemand kan hier Engels!!!) met een beetje gebarentaal had hij uiteindelijk door wat we bedoelde. Onderweg naar het hotel is het zo druk op de baan niet te geloven. Met 4 op een scooter + baby!! is hier een gewoonte. De man vindt uiteindelijk een hotel voor ons en met een klein hart vragen we hoeveel het ons kost (meestal zeggen ze een heel hoog bedrag) maar deze man niet. Hij zegt 'its free you are my friend' hier waren we zo ontzettend van ontroerend dat de hem toch een biljet van 50.000 roepia (ongeveer 3 euro) in de hand stoppen. Hij weigerde dit en gaf het terug. Aangekomen in (veel te dure) kamer komt de ontlading met daar ook de eerste tranen. De cultuurschok was enorm. Het was een beetje veel op een eerste avond dus besloten we te gaan slapen.

Dag 2: We hebben veel last van de jetlag dus hebben veel en lang geslapen vandaag :p Om 9u30 zijn we naar de ontbijttafel gegaan en dat was toch een beetje anders dan in België. We kregen een bordje met groentjes en pittige rijst met een omelet. Ik (Judy) kan al moeilijk ontbijten dus dit kreeg ik zeker niet naar binnengespeeld. Ik heb wel geproefd en het was lekker. Na het ontbijt zijn we nog gaan slapen om vervolgens naar het Nationale Monument in het centrum Jakarta te gaan. Het symboliseert de onafhankelijkheid van Indonesië. Het monument is gelegen in het voormalige Koningsplein waar 1000 de mensen zitten in het gras. Hier zijn bijna geen toeristen en we hadden het gevoel dat wij de ware attractie zijn. Overal keken ze ons na en riepen ze op ons en begonnen ze te zwaaien. Was wel grappig!

Aan het monument hadden we een interssant gesprek met 2 Amerikaanse jongeren die al 2 jaar wonen in Jakarta als missionarissen. Het waren trouwens de eerste blanken dat we hier tegen kwamen in Jakarta. Bij het buitengaan van het park kwam er local op ons afgestapt dat Nederlands sprak omdat hij door kolonisatie dit hier had geleerd. Het was ook de eerste persoon dat spontaan aangaf dat Tom een indo was :p

Na ons bezoek aan de toren zijn we naar 'de grand mall indonesia' getrokken om iets te eten. Super lekkere noodlesoup met een drankje voor een spotprijsje!

Morgen zijn we uit deze drukke stad weg om naar Bandung te gaan :)

XXX
Tom en Judy

Geschreven door TomenJudyopreis