Dag 3: Het was vroeg opstaan om snel naar het treinstation Gambir (Jakarta) te kunnen gaan. We zijn ondertussen aan het verkeer gewend dus een uur en half op voorhand vertrekken (ook al ben je er op 5 min) is geen overbodige luxe. We hadden wel zin in de treinrit van 3 uur omdat we al hoorde zeggen dat er hele mooie uitzichten zouden zijn. De 3 uur zijn dan ook voorbij gevlogen omdat we inderdaad dingen hebben gezien dat prachtig waren.

Eens aangekomen in station Bandung hoopte we dat onze taxichauffeur ons hotel WEL zou kunnen vinden. Ook dit was weer een probleem tot kleine frustratie bij ons twee. Uiteindelijk na weer veel te lang rondrijden en zoeken vonden we het! Ons geluk was snel op toen we onze kamer zagen. Jammer genoeg ben ik vergeten foto's te nemen maar het was echt letterlijk om te blijten. Dat heb ik dan ook gedaan toen ik er binnenkwam 😂 Eerst en vooral was de kamer piepklein en er was geen raam. Je kan het vergelijken met een isoleercel (ja zo erg was het) over de badkamer nog maar te zwijgen. Ik denk dat je er smeriger uit zou komen dan dat je erin ging 😂 We namen vrede met de kamer omdat we geen luxebeesten zijn en ja backpacking is backpacking! Tot we eens 'de buurt' gingen verkennen. Nog meer armoede dan in Jakarta, nog meer mensen op straat en een enorm onveilig gevoel. Er liep zelfs een vrouw helemaal naakt rond, helemaal vuil en iedereen op straat negeerde haar. Ze riep van alles en maakte rare gebaren. Dit deed ons vermoeden dat ze een soort 'dorpsgek' ofzo is. Ik vermoed dat we in een achterbuurt beland waren... Hier wilde we dus niet blijven. Toevallig kregen we een videogesprek binnen van familie en we probeerde er nog een beetje de lol van in te zien en lieten onze kamer tonen. Zij vonden dit absoluut niet kunnen en stelde voor om toch maar ergens anders naartoe te gaan... dit was geen vakantie... en gelijk hebben ze. Om 21 u surfte we snel nog op booking om een andere kamer te kiezen dichter bij het centrum. Een paar klikjes en een taxirit verder zaten we in een ander hotel en buurt waar we ons nu nog steeds super goed voelen! Wat een dag weer... Wel zijn we blij dat we dit ook meemaken... Vele toeristen zien maar één kant van indonesie. Wij zien (door onze fratsen 😂) de 2 kanten en dat geeft wel perspectieven.

Die dag hebben we wel nog leuke dingen gedaan dus dat maakt veel goed. Voor we aan deze reis begonnen deden we al veel opzoekwerk ivm de begraafplaats van de overgrootvader van Tom dat begraven zou liggen op het militair kerkhof hier in Bandung. Met alleen een foto van het graf in de jaren 40 begon onze zoektocht hier in Bandung. We trokken naar Ereveld Pandu omdat daar vele gesneuvelde Nederlandse soldaten liggen. Toen we binnenkwamen voelde we ons heel enthousiast maar werden we ook stil. De witte kruizen van de soldaten zagen er net hetzelfde uit als die van de overgrootvader van Tom. We hadden goede hoop en keken in de lijsten om te zien waar we juist moesten zijn op de begraafplaats. Jammer maar helaas vonden we zijn naam niet terug. De toezichthouder nam een boek van een andere ereveld en daar vonden we zijn naam wel terug! Morgen is onze laatste dag in Bandung en dus de kans om er naartoe te gaan! Wanneer in ons leven zouden we de kans nog krijgen?

Dag 4: Vandaag bezochten we een koloniale wijk (huizen van de Nederlanders in de koloniale tijd) en zijn we naar Paris de Java en 23 Pascal geweest. Bandung staat bekend om zijn textiel dus een bezoek aan het winkelcentrum kon niet ontbreken. Hierin waren we eigenlijk wel wat teleurgesteld omdat de prijzen vele hoger waren dan in België. Zou je niet zeggen van een stad dat draait rond textiel 😂 Verder zijn we weer heerlijk gaan eten voor een klein centje! 2 maaltijden + 2 drankjes voor 100.000 roepia! (7 euro) Dat is zalig en zal wennen worden als we terug zijn in België.

Algemeen: We kunnen ons ondertussen ook al beter aanpassen aan de gewoontes hier. Het gekke rijgedrag van de 2.3 miljoen mensen in deze stad zien we nu al veel minder. U leven wagen en zoals de local uzelf te voet tussen de auto's en scooters gooien moet wel of je blijft gewoon een hele dag staan. (Zebrapaden, voetpaden en verkeersregels kennen ze hier duidelijk niet) Vandaag vroeg iemand ons op de foto alsof we beroemdheden waren en dat voelde wel vreemd 😂 Ook is het hier nu volop ramadan en dat is wel duidelijk te merken. Ik (Judy) probeer mijn kledij hier wel naar aan te passen. Helemaal alleen in een short rondlopen vind ik zelf ongemakkelijk dus een langer kleed en dat is weer in orde. Door de warmte neemt onze honger ook af dus eten we gewoon mee als de zon onder is (dit is al om kwart voor 6 dus dat is niet moeilijk hihi)

Maar goed, morgen staan er weer leuke dingen op het programma en zal hier later ook nog op verschijnen. Tijd om te gaan slapen want het is hier al na 00:00 😂

XXX
Tom en Judy

Geschreven door TomenJudyopreis