Na de uitpufdag in Montmédy hebben we besloten om ultravroeg te vertrekken. We staan tegen vijf uur op en het lukt om al om 6 uur de camping af te rijden. Onze medefietsers op het veldje hebben hetzelfde plan opgevat en in alle stilte is er al een hoop gescharrel om ons heen.
Eenmaal onderweg is het super genieten. Schitterende lichtval van de opkomende zon en een heerlijke temperatuur. Heuvels kunnen ons niet tarten, we gaan als een speer. Als we om 8.30 in Dun sur Meuse koffie drinken hebben we er al 29 km op zitten. In een koele supermarkt halen we wat eten voor omderweg en voort gaat ie weer. We fietsen af en toe op met twee andere fietsstellen: een vader die met zijn dochter een weekje fietst en een echtpaar dat toch zeker tien jaar ouder is dan wij.
Tegen 9 uur klapt de moordende hitte er genadeloos in. Snel klimt het kwik tot ruim 40 graden. Iedere helling wordt een beproeving en de zon is ons aan het brandmerken. De lege hellingen met pas geoogste glooiende graanvelden waarvan het stof over ons heen waait roepen associaties op met Death Valley of Once upon a time in the west. Het is echt niet te doen en water drinken helpt niet. Om 11.30 is gelukkig toch ons doel bereikt: een heerlijke camping met een gemoedelijke, sappig Vlaams sprekende gardien, volop schaduw en picknickbanken voor lunch en avondmaal.
Tetman zoekt sissend verkoeling in het riviertje, ik ben na de douche alweer net zo bezweet als ervoor, maar kies voor zitten, hangen liggen. Dan appen J en J waar we nu zijn. Of ze op doorreis naar hun vakantiebestemming langs zullen komen? Er zit witte wijn in hun koelbox, dus zeg dan maar eens nee.... We hebben een gezellige avond met salades en (o.a) de meegebrachte witte wijn. Het is zo warm dat we besluiten de tent niet op te zetten. We slapen onder de sterren.
De volgende dag opnieuw om 5 uur op. Jan zet koffie voor ons en om 6.15 uur zitten we op de fiets. Ook nu een prachtig en heerlijke stuk gefietst, door bosrijke stukken - waar we langs de ‘zgn Abri du Kronprinz’ suizen - een nep loopgravenstelsel zodat de oudste zoon van keizer Frederik Wilhem zonder gevaar op veilige afstand van het front kon meevechten.
Het gaat zo lekker dat we ons aanvankelijke plan om de route vandaag in te korten laten varen en doorfietsen naar de oorspronkelijke bestemming: Chalons en Champagne. Ondeweg diverse bedevaartskerken: de basiliek uit 1200 van Notre Dame du soldat in het gehucht Hans, de Notre Dame de l’Epine, waar we St Jacob met beeld en schelp zien met een mooi gebed om bescherming van de reizigers.
Ietwat saaie eindeloze hellingen met pas gedorst graan worden afgewisseld door velden met klaprozen of paarse heerlijk ruikende bloemen waarvan we de naam niet kunnen achterhalen. Her en der gigantische graansilo’s en grasdrogerijen en geregeld kruisen we een boer op een tracker gehuld in wolken van stof.
Na een ietwat taai en stoffig en nu toch ook wel warm laatste stuk, de thermometer kruipt weer richting de 35 graden, bereiken we Chalons en Champagne. Wat een drukte na al die landelijke rust! Grote maar prima camping municipal in een buitenwijk. Maar eerst belanden we op een terras voor een welverdiende lunch: salade Césarienne voor Tetman en ik een copieus uitgevallen salade au chèvre chaud.
Tent opzetten, deze keer met extra haringen en scheerlijnen want ook hier wordt regen en onweer verwacht. Pogingen om alsnog een hotelletje te boeken mislukken, dus toch maar in de tent.
We maken nog een vreemdsoortig uitstapje naar de Decathlon - geen stoeltje voor Tetman kunnen vinden maar wel twee cartouches voor het campinggasje en naar de Carrefour. Dat is geen winkel meer maar een complete stad, je waant je in Amerika. Fietsers zijn hier vreemde mieren.
Terug op de camping heerlijk pastaprutje en alles inpakken en waterdicht opbergen voor de nacht.

Geschreven door TAP.op.de.fiets