Soms tref je het als fietser en kom je op het mooiste plekje van de camping te staan. Aan de kabbelende Sûre naast de boog van een brug met nu eens spelende kinderen die een dammetje maken ( oh doux souvenirs d’enfance!) en als de avond valt een eenzame visser. Aan de ene kant een klein tentje met een stel dat per motor op vakantie is en aan de andere kant een tentje van een wandelaar. Als we aankomen is het nog bewolkt ( wat heerlijk kan een dag zonder felle zon zijn in deze zomer!) en valt het ons niet direct op dat het een schaduwloos plekje is. Tegen vieren piept de zon er steeds meer door en vluchten we naar de entrée van de camping voor een schaduwplek om te zitten ( voordeel is dat het vlakbij de bar is!).
Vandaag was het een prima fietsdag. De Ardennen laten we langzaam maar zeker achter ons, op weg naar de stad Luxemburg en daarna het Franse Lorraine. Ook de Vennbahn is nu verleden tijd. Weg uit het reservaat voor fietsers het echte boerenland in. Eenzame boerderijen, saaie uitgestorven gehuchten en eindeloos golvende graan- of maisvelden of weilanden met koeien. Nergens koffie te bekennen totdat we in het gehucht Schleif kunnen constateren dat onze gids te vertrouwen is: het aangekondigde café bestaat, heeft lekkere koffie en zelfs heerlijk appelgebak. Voertaal is nu weer Frans. Het interieur zou ook op het Amerikaanse platteland niet misstaan. Een vreemdsoortig stel mannen voorzien van tatouage of cowboyhoed en van onbestemde leeftijd hangt aan de bar met een biertje of een glas wijn. Wij worden goedmoedig gade geslagen (ils sont fous ces Hollandais!). Helaas wordt het terras ook af en toe als hangrookplek gebruikt.
Tot aan Wiltz is het voornamelijk flink klimmen. We arriveren in beneden Wiltz en moeten natuurlijk naar boven Wiltz. Volgens de gids touristisch en levendig in de praktijk vrijwel uitgestorven en weinig pittoresk. Ja er is een chateau maar dat was al niet oud en is na de oorlog opnieuw opgebouwd. En een straat met wel vier terrasjes. Wij strijken neer bij la Fourchette dorée (alternatief is een chinees of een friture) en wonderen bestaan: een menu du jour van 11 euro inclusief koffie met een salade paysanne vooraf en een curry au dinde als hoofdgerecht. Met nonchalance opgediend maar met zorg bereid en buitengewoon smakelijk.
Na deze stevige lunch (met vooruitziende blik al even bij de supermarkt wraps, een blikje salade mexicaine en druiven voor vanavond gekocht) valt de fikse klim bergopwaarts wel een beetje tegen. Maar de benen zijn er al weer helemaal aan gewend! Voordat we Wiltz verlaten komen we langs een echte Sherman tank uit WO 2 met een aparte geschiedenis. Toen de Amerikaanse tankcommandant in Wiltz zich terugtrok voor de Duitsers kwam hij vast te zitten in de mesthoop van een boerderij. De mannen werden gevangen genomen maar de commandant overleefde de oorlog en kwam er in 1984 bij toeval achter dat zijn tank nu als trofee in Wiltz staat.
De beloning van de klim is zoet want het traject eindigt met een fantastische lange afdaling het dal van de Sûre in.
Heerlijke rustige camping met plekje aan het water. Vanavond voor het eerst even schemeren met het kaarsje aan. Wel een vest aan want het wordt een beetje kil en klam.

Geschreven door TAP.op.de.fiets