Vanmorgen opnieuw hetzelfde als voorgaande dagen. De buienradar, de weersvoorspellingen, en de blik naar buiten doet ons het ergste vrezen.
We wachten tot het stopt met regenen en vertrekken om half 10
3 fluor Hoezen op een rij, die er al snel 5, 7,... worden. Denk dat iedereen op dit moment heeft gewacht.
Het is ook wat drukker op de camino. De Camino central de Camino Costa komen nml samen in Redondela.
Na een paar gehuchten slaan we links af. En ja we gaan weer klimmen. De klimmen blijven elkaar opvolgen en ik vraag me stilaan af waar dit goed voor is. Tot we bijna boven zijn en getrakteerd worden op een prachtig uitzicht over de rivier.
We dalen een stukje af en arriveren in Arcade. Hier begint het te druppelen en al snel wordt duidelijk dat ons een fikse bui te wachten staat. We steken snel de straat over en duiken een pelgrims cafeetje in. We wachten tot de bui over is en gaan weer verder.
Gehuchtjes met erg smalle straatjes. Meestal stijgen we tussen de traditionele tuintjes en huisjes. Stijl, minder stijl, maar meestal omhoog.
We gaan enkele pelgrimswinkeltjes binnen, en opa Wim koopt er een nieuwe paraplu. Had hij eerder moeten doen want vanaf toen is de lucht opengetrokken en heeft het niet meer geregend 😀 De vrouw in de winkel geeft ons een erg grote stempel, die de helft van onze pelgrimspaspoort pagina in beslag neemt. Vol trots vertelt ze dat haar overgrootopa deze stempel met de hand heeft gemaakt. Deze kleine anekdotes maken gewoon je dag .
We komen bij de brug Ponte Sampaio. Een eeuwenoude brug, gebouwd uit kasseien. Aan de overkant van de rivier sturen de gele caminopijlen ons langs een smal en stijl doorgangetje omhoog tussen de huizen van Ponte Sampaio door.
Huizen maken plaats voor groene heuvels en asfaltweg wordt Bosweg... Het is prachtig wandelen op het bospad. Het antieke pad met grote, onregelmatige kasseien ,lijkt hier al sinds de middeleeuwen te liggen, wat waarschijnlijk ook zo is. Nyne besluit om zich om te draaien en zo met haar voeten in de naastgelegen beek te vallen. Toch maar ff droge schoenen en sokken aan, en weer verder.
We passeren regelmatig gedenkplekken vol schelpen en lintjes en stenen pelgrimskruisen. Ze zijn prachtig om te zien. In onze gedachten passeren al onze geliefden die we al verloren zijn.
Vanaf dat punt hebben we een prachtig uitzicht op de dorpjes en golvende heuvels in de verte. Hidden in the middle of nowhere zit de Facebook bekende Manulito. Hij maakt oorbellen en lederen accessoires. We kopen er wat blikjes fris en wat vers fruit. We mogen kiezen wat we betalen, niks heeft een vaste prijs. De man maakt een ene grapje na het andere. En geeft ons als slot een nieuwe stempel. Hij geeft aan dat het oneindige stijgen bijna gedaan is en inderdaad er komt een einde aan.
We doen nog een terrasje. Na onze bestelling en toiletbezoek komt de vrouw van het café vragen of we nog iets nodig hebben. Ze gingen sluiten maar mochten wel op het terras blijven zitten. Er was blijkbaar een familie lid overleden en ze moesten naar de begrafenis vertrekken.
We passeren de capela Santa Marta , een eenvoudige kapel in een ruwe steen, die er al staat sinds 1617.
Een km verder hebben we opnieuw de keuze. De originele route of de complementario. We kiezen voor het laatse , en dat bleek al snel een goede keuze te zijn. Km s lang volgen we een beekje vol groen en natuur. Tot we uiteindelijk in Pontevedra arriveren.
Wederom een leuk appartementje met een warm welkom. De vrouw weet ons tot ons genoegen te vertellen dat de etappe van morgen platter en minder zwaar is. Want ondanks dat deze etappe supermooi en afwisselend was, was dit ook een behoorlijke pittige etape . We nemen een welverdiende en verkwikkende douche.
In de avond gaan we een tapas bar binnen. Heerlijke sint jacobs schelpen, inktvisringen en minder lekkere krokketjes. Er zitten meerdere pelgrims in de tappasbar, hun manier van opstaan en het strompelen naar buiten doet ons vermoeden dat we niet de enige zijn die deze etappe zwaar vonden 😀
Als we buitengaan horen we muziek en gaan we een kijkje nemen. Er is op het plein een traditioneel concert bezig. We nemen even de tijd om te kijken. Aan de andere kant vh plein staat een man de traditionele doedelzak te bespelen. Al snel beginnen mensen uit de menigte mee te dansen en de groep vermenigvuldigt zich al snel, om dit traditionele dansje mee te doen. Een mooie afsluiter van de dag

Geschreven door Santiago2025.op.pad