De buienradar belooft veel goeds, alsook de weersvoorspellingen. Een korte blik naar buiten ziet er minder goed belovend uit.
Om 9.00 zetten we de eerste officiële stappen op de camino. En na een paar minuten begint het te regenen. Het is nog erg stil in het stadje en buiten een paar andere pelgrims komen we niemand tegen.
We gaan even terug naar Ingreja Santa Maria dos Anjos. De kerk in het vestigingsstadje. Deze was gisteravond nog gesloten. En dit bleek onze eerste schuilplaats voor de regen. Toen de bui bijna over was besloten we om verder te gaan. Richting de stadswallen, door donkere en vochtige tunnels. Waar ik al snel uitschoof of de natte gladde stenen. 2 Open knieën, een gaatje in mijn broek,... onderschat nooit de gladde stenen !

En dan komen we bij de iconische brug; Ponte Rodo -Ferroviaria over de Rio Minho
Deze brug verbindt Spanje en Portugal. Het is een metalen meesterwerk uit de 19 de eeuw. Ontworpen door Gustave Eiffel. Ja die van de Eiffeltoren.
Het is een vreemd idee om gewoon een brug over te gaan en dan in een ander land te staan. En de klok verspringt meteen een uur later.
Vanaf nu wandelen we in Galicia, en veranderd de bon Caminho in buen camino. Een paar km verder kan je de kathedraal van Tui op de heuvel al zien.
Net als haar Portugese overbuur, heeft Tui ook een historische binnenstad, en dat hebben we geweten. De straatjes richting het centrum waren erg smal en stijl. De imposante en robuuste voorgevel van de kathedraal met het druk versierde portaal laat ons de fikse klim snel vergeten.
We nemen een ontbijt/lunch is het leuke pelgrims cafeetje Ideas Pelgrimos. Een gezellig cafeetje wat helemaal is ingericht voor pelgrims. Ze hebben ook een kleine shop waar we onze pelgrimsschelp kopen voor aan onze rugzak
En dan duiken we opnieuw de middeleeuwen in langs oude steegjes, langs gevels en gebouwen uit geschiedenis. Na een paar km duiken we de bossen in. We worden vriendelijk ontvangen in de bossen door een dame met een doedelzak. Ondanks dat ik haar al veel op facebook was tegengekomen bleef het een aangename verrassing. Ze gaf nog wat tips en tricks en niet te vergeten een sellos (stempel) en speelde voor ons op haar doedelzak. Een traditioneel instrument en enkele traditionele ritmes verder gingen we verder de bossen in, onder de noten voortkomend uit de doedelzak.
In de bossen gaan we over de middeleeuwse brug: Ponte da Veiga over de Louro rivier. Vanaf nu een heel stukje natuur. We doen nog een gezellig terrasje als we uit de bossen komen. Vanaf nu wisselen zich gezellige steegjes zich af met stukjes natuur en minder interessante asfalt weg. Tot we in het gezellige O Porrino aankomen. We doen een wijntje en nemen een tapas. En begeven ons vervolgens naar ons gezellige appartement Casa Ermi. In de avond nog een hapje eten en dan zit dag 1 erop. Toch wel met wat pijnlijke voetjes

Geschreven door Santiago2025.op.pad