Dag 16;
Afgelopen nacht heeft het behoorlijk geregend, maar ja wat eenmaal gevallen is dat valt niet meer en bij het ochtendgloren was het dan ook droog. Petra had zich voorgenomen om te gaan zwemmen en dus zo gezegd zo gedaan.
Even de spieren (en zoals beloofd zou ik hier nog even op terugkomen na de wandeling van gisteren) los gezwommen en een bubbelbad te hebben genomen, kwam zij kwiek weer terug in de cottage. Onze eenden nog even verwend met ons oude en droge brood van 4 dagen geleden. Daarna plan de campagne gemaakt om naar Perth te rijden via de A826 en de A9. We wilden naar Perth speciaal voor de Aldi, aangezien we nog 5 lege flessen frisdrank vanuit Glasgow in onze bagage hadden. Tja .... en aangezien deze slechts, zo wij dachten, bij een Aldi ingeleverd kunnen worden, werd dit ons doel. Maar helaas, de Aldi die vonden we, met onze lege 'statiegeldflessen' hadden we minder succes. De flessen konden 'gewoon' in de recycling, echter waar vindt je zo gauw een dergelijke container. Goede raad is duur, dan maar even vragen. De dame die we het vroegen wist het ook even niet zo snel, maar bood vervolgens aan onze flessen mee te nemen naar haar thuis, om ze daar weg te gooien. Wat zijn de Schotten toch beleefd en aardig, laten we ze toch alsjeblieft in de EU behouden. Moet je in Nederland meekomen, wij zijn niet zo gek om andermans rotzooi mee te nemen. We hadden ook nog een lege whisky fles in de auto. Nee ..... die hebben we zelf maar ergens weggegooid, je kunt te ver gaan! Na wat kleine boodschappen gedaan te hebben zijn we over de A85 richting Crieff gereden. Tussen Methven en Crieff zagen we bij Fowlis Wester, een gehucht van enkele tientallen huizen, een bordje staan met "Pictish Stone". Met de auto in de remmen om rechtsaf te slaan en een smal weggetje op te rijden.
Aangekomen in Fowlis Wester staat er midden in het dorp een replica van een "Sculptured Stone" en vervolgens een verwijzing naar het 'origineel' die zich in de nabije kerk, "Wester Church", bevindt. Dus wij, toch wel nieuwsgierig geworden, over het kerkhof naast de kerk, de hoofdentree van het kleine kerkje binnen gestapt. En warempel, nadat we zelf, met een knop, voor 5 minuten het licht aan gedaan hadden, stond daar de originele "Sculptured Stone". Na dit bezoek zijn we verder gereden naar Crieff om de A85 verder te volgen langs Comrie en St. Fillians. Hier reden we langs de rechteroever van het "Loch Earn", een prachtige Loch met veel parkeergelegenheden om mooie foto's te maken. De paarse hellingen begroeit met heide staken mooi af wanneer de zon daarop scheen, met vervolgens de schittering van de zonnestralen in het water. Sprookjesachtig en helaas onmogelijk zo mooi vast te leggen op de camera. Na enkele fotostops kwamen we bij "Lochearnhead", ofwel aan het einde van "Loch Earn". Hier verlaten we de A85 om rechtsaf te slaan naar de A827. Bij het plaatsje Killin maakte we een stop voor de "Falls of Dochart". Deze toeristische trekpleister met haar authentieke brug en krachtig stuwende waterval kwam ons bekend voor van eerdere vakanties, echter blijft het de moeite waard. We reden de eenbaansbrug over, waarbij beleefdheid de voorrang bepaald. We parkeerden onze auto om te voet de brug en waterval te bekijken. Daarna over de brug teruggereden om een circa 20 kilometer 'Single Tracking Road" langs de rechteroever van "Loch Tay", door het dorpje Ardeonaig, te nemen. Aan het eind kwamen we bij Kenmore uit, waar we de A827 weer oppakten om nog ongeveer 5 kilometer door te rijden naar Aberfeldy, ons 'thuis'.

Geschreven door Rob-petra.reisverhaal