Dag 15;
Zo vandaag een 'slow' start, mede omdat het weer motregen geeft en de voorspellingen voor de rest van de ochtend niet veel beter beloven. Eerst lekker ontbeten en de eenden, die zich rondom onze cottage ophouden, blij gemaakt met ons oude en droge brood. Een vermakelijk gezicht hoe die eenden zich al waggelend verzamelden voor onze voordeur, alsof ze wisten dat er iets te halen viel. Daarna voor vandaag het plan gemaakt, wat dichter bij huis te blijven en onze auto een 'rustdag' te geven. Tenslotte heeft deze de afgelopen 14 dagen zijn werkt wel naar behoren en beste kunnen gedaan.
We gaan vandaag te voet naar Aberfeldy. Vanaf Moness Resort loopt er een voetpad naar het centrum, gedeeltelijke door een bos en langs een riviertje. Na ongeveer 20 minuten te hebben gelopen komen we midden in het centrum uit. Aberfeldy is het "hart van Schotland" en voor zo'n betrekkelijk klein plaatsje heeft het veel bezienswaardigheden en faciliteiten. Na eerst het centrum te zijn doorgelopen, zijn we naar het 'Black Watch Memorial" en de daarbij liggende "Tay Bridge" gelopen. Allebei monumentale overblijfselen uit vroegere tijden. Hier onze foto momenten genomen om vervolgens weer richting het centrum terug te lopen. In het centrum is nog een oude, niet meer in werking zijnde, oude watermolen "The Watermill" te zien. Tegenwoordig zit hier een boekenwinkeltje , een café en een 'vintage' winkeltje met allerlei leuke snuisterijen in gehuisvest. We zijn daarna het centrum verder ingelopen om bij een kleine tearoom koffie te drinken.
Vervolgens zijn we via dezelfde wandelweg weer teruggelopen richting Moness Resort. Schuin tegenover ons resort stond op een bruin bord "Birks o' Aberfeldy, de berken van Aberfeldy, aangegeven en een verwijzing naar een parkeerplaats. Nieuwsgierig als we waren, liepen we de parkeerplaats op.
In dit natuurgebied heeft Robert Burns zijn inspiratie opgedaan voor zijn boek "the Birks o' Aberfeldy. Het boek zelf kennen we niet, uiteraard Robert Burns wel, een beroemde Schotse schrijver die in heel Schotland wel op een of andere wijze zijn sporen heeft nagelaten. Na Robert Burns nog even begroet te hebben, gaan we vol zelfvertrouwen en goede moed linksafslaand een goed bewandelbaar pad op. We kwamen verschillende mensen tegen, met en zonder kinderen, die er naar onze mening nog fris uitzagen. Wij waren ons dan ook niet bewust van het feit, wat onze op deze wandeling te wachten staat en bleven dus op ons tempo doorlopen. Na zo een 20 minuten zeker wel te hebben gelopen, bekroop bij ons toch zo iets van, hoelang en waar eindigt deze wandeling. Wij spraken een dame met enkele hondjes aan, waarvan wij dachten dat het wel een 'local' zou zijn. Zij vertelde ons dat de wandeling in principe een rondwandeling is, met halverwege de wandeling hele 'lovely', mooie, watervalletjes .... maar ook met wat venijnig stijgende trappetjes. Tja .... dilemma; gaan we door of gaan we terug? We, of eigenlijk ik, zei dat we door zouden lopen, tenslotte zo ver kon het toch ook niet meer zijn. En het moet toch wel de moeite waard zijn om het niet te missen. Al klimmend en klauterend, steunend en zuchtend kwamen we boven. Onderaan een waterval konden we via een brug oversteken naar de andere zijde van het bos ofwel de waterval. Zo konden we de terugweg dalend inzetten. Op een bepaald moment dacht Petra nog even dat het bliksemde en dat we toch wel een beetje onverantwoord de wandeling hadden gedaan onder al die bomen. Vermoedelijk bleek echter de vermeende bliksem een flitser van een andere wandelaar, die net als wij foto's maakte. Het precieze antwoord moeten we echter schuldig blijven. Vol goede moed, maar ook inmiddels wel onze knieën voelende, liepen we bergafwaarts, om na ongeveer anderhalf uur op de parkeerplaats aan te komen, daar waar we ook onze wandeling waren gestart. Toen zagen we daar ook pas het bordje staan, waarop de routes stonden aangegeven. Totale wandeling 3,7 kilometer, 1,5 - 2 uur lopen, met een hoogteverschil van 150 meter. Hoe zo 'blind' aan iets beginnen? Na de mits en maren, waren we toch trots dat we deze wandeling uiteindelijk tot een goed einde hebben gebracht.
Nu nog de laatste honderden meters naar ons Resort om vervolgens moe en voldaan onze cottage op te zoeken. 's Avonds hebben we ons maar te goed gedaan in het restaurant "The Flemmyng" op het resort voor een 'fine dinning'. We zullen morgen ongetwijfeld wat spierpijn of straffe spieren hebben, maar ja dat is voor de dag van morgen en misschien vertellen we jullie daar nog wel over.

Geschreven door Rob-petra.reisverhaal