Wakker worden met goed nieuws, een beetje uitslapen, lekker ontbijten en rustig aan plannen maken voor de dag. Het lijkt wel vakantie ☺️

Het is weer een prachtige dag. Ondanks de regenachtige voorspellingen, is het stiekem toch weer stralend blauw en belooft het de hele dag ruim boven de 25 graden te worden. Geen indoor zwembad dus, zoals in eerste instantie was bedacht voor de slechtste dag van de vakantie, maar toch maar weer de natuur in.

Een klimpark hebben we nog niet gedaan, dus die staat voor vandaag hoog op het verlanglijstje. Bij de plaatselijke VVV vinden we een foldertje voor een klimpark voor alle leeftijden met een lange zipline van meer dan 200 meter en 90 km/h. Off we go!

Met de trein door de vallei richting Sankt Johann in Tirol. Veel Oostenrijkser krijg je een dorpje niet. Bloemetjes in bloembakken tegen de gepleisterde huizen met houten accenten, klinkerstoepjes en lederhosen. Sankt Johann heeft het allemaal.

Na een stukje wandelen vinden we de gondellift naar boven. We gaan naar het middenstation, waar het klimpark direct aan is gelegen. Na het meten van lengte en gewicht, het uitdelen van de tuigjes en helmen en het ontvangen van een uitgebreide instructie kunnen we het park zelfstandig in. Julia vliegt over het parcours tussen de bomen door, Valérie is iets voorzichtiger en Amylee probeert met haar kleine handjes zichzelf steeds te zekeren. Het is niet gemakkelijk, maar ze geeft niet op. Uiteindelijk doorloopt ook zij drie parcoursen!

Met Julia ga ik richting zipline. Eerst de langzame zipline die in drieën is gedeeld. Steeds weer even overhevelen van de security line en weer een stukje vliegen. En vooral niet naar beneden kijken. Brrrr wat een hoogte!
Maar dan hebben we nog niet alles gehad. Tegen de tijd dat Chris met Valérie en Amylee door het gele parcours is geklommen, zijn Julia en ik bij de lange zipline aan gekomen. Op 25 meter hoogte vliegen we met een snelheid van tegen de honderd kilometer per uur over ruim tweehonderd meter de bomen in. Op een plateau moeten we opnieuw zekeren en na een klein hopje tussen twee bomen hebben we de laatste zipline terug over het meer. En dan staan we - gelukkig - weer op vaste grond.

Een drankje hebben we wel verdiend, dus we zoeken een gezellig terrasje op midden in het dorp. Er klinkt een soundcheck van live muziek op het plein en dan schuiven Mirjam en Dennis aan bij ons tafeltje. Hoe bijzonder is het dat we elkaar na twee weken intensieve scoliose therapie, nu tegenkomen in een klein dorpje in Oostenrijk?! We besluiten om gezamenlijk een hapje te eten en we missen de geplande trein. Dat wordt een uur langer wachten. De live muziek is gezellig, de drankjes smaken prima, de meiden vermaken zich kostelijk. Dit is vakantie!

De allerlaatste trein halen we door een sprintje door het noodweer dat plotseling op is komen zetten. In Westendorf pakken we een taxi. Het is bijna 11 uur, het regent en de meisjes zijn niet meer in staat om nog een half uur te wandelen. Maar wat was het een geslaagde avond! We vallen allemaal met een glimlach om onze mond in slaap 😍

Geschreven door Rhea-op-reis.waarbenjij