Na een slechte nacht na het nieuws uit Nederland gisteren, hebben we besloten om tóch de berg op te gaan en er - in afwachting van een bericht vanuit het ziekenhuis - een leuke dag van te maken. Met lange broek, wandelschoenen, vest èn jas (lang leve de zomer) stappen we de gondels in richting bergtop. Door de wolken heen, met het groen dat onder ons doorschiet.

Bij het hoofdstation stappen we uit en het is regelrecht waterkoud te noemen. Maar we laten ons niet kennen en na een kop dampende koffie zetten we koers richting top. Het is klimmen en klauteren geblazen, maar we halen het met gemak. Zèlfs de kleine Amylee die met haar korte beentjes echt alle zeilen bij moet zetten soms. Doorzetter die ze is, geniet ze van het uitzicht op de wolken (daar zitten we ondertussen ruim boven!).

Later komen we aan bij een ander station en genieten we van een Weissen, die ondertussen best welkom is met temperaturen dik boven de 20 graden en met een brandend zonnetje op 1800 meter.

De afdaling is minstens zo spectaculair, want het gondeltje duikt pardoes de diepte in. Kriebels in de buik!

Beneden krijgen we goed nieuws uit Nederland. De eerste stappen in herstel zijn gezet. Nu weer wachten op het vervolg. We krijgen een beetje lucht en hopen op het beste. Nu lekker eten en wat meer nachtrust proberen te pakken dan afgelopen nacht...

Geschreven door Rhea-op-reis.waarbenjij