Vandaag staat Cruz de Ferro op het program. Ik weet me nog te herinneren dat het zowel met de fiets als toen we te voet waren een behoorlijke klim was. Maar we gaan er aan beginnen. En...
Lang leven de Rohloff naaf, heeft die Peter toch weer heeel goed gekozen. In het verleden kwam ik nogal eens in de "parkeerstand", doordat ik niet zo goed schakelde. Maar met dit...perfect! Je schakelt en kunt gewoon in je cadans blijven fietsen, geruisloos (ook belangrijk) in een woord....fantastisch!!!

Deze berg heet de Cruz de Ferro, het hoogste punt in de hele Camino 1505 ( ik dacht zelf altijd de O Cibrero, die is rond de 1300, maar die is stijler, schijnt).

Op deze berg staat een lange houten paal met een ijzeren kruis er bovenop. Onder aan de paal ligt een gigantische berg stenen, die zijn neer gelegd door Camino gangers. Het gaat erom dat je vanuit huis een steentje meeneemt op reis en dat je die steen toevoegt aan de grote hoop die er al ligt. Deze steen kan allerlei doeleinden hebben, onlasten van zonde's, herdenking aan een geliefde of dergelijke. Hoe jullie er ook over denken, het is erg indrukwekkend en speciaal.
Ik heb hier, nadat we ons plan hadden omgegooid naar uit gekeken.
In 2013 had ik een steentje vanuit thuis neergelegd, ter nagedachtenis van onze vader, die toen net overleden was. Deze keer had ik geen steentje mee genomen van thuis, omdat het helemaal niet de bedoeling was dat we hier zouden komen. Toch vindt ik een mooi steentje, ik schrijf er iets op en leg hem aan de voet van het kruis. Deze keer ter nagedachtenis van ons moeder, kan ze onze vader gaan zoeken 😉.
Maar er ligt van alles, mensen hebben echt van hun steen werk gemaakt. Er liggen ook foto's, kettingen, knuffels. Ik heb me laten vertellen dat ze het regelmatig opruimen.

Op deze plek werd al sinds de Romeinen door oogstwerkers een steen neergelegd als offer waarmee ze een goede oogst aan de Goden vroegen. Na de oogstwerkers namen reizigers het gebruik over om een behouden tocht door dit ruige gebied te vragen en later zetten pelgrims deze traditie voort. Het Cruz de Ferro is daarmee een indrukwekkend monument dat symbool staat voor alle intenties, verwachtingen en gedachten van al die miljoenen pelgrims die hier door de tijd langskwamen en komen.

Vervolgens staat er ons een daling te wachten van 20 km! Soms zo stijl dat je constant in de remmen hangt. Gelukkig heeft Peter mijn remmen nog gecontroleerd!
De vergezichten zijn prachtig, wel een verschilletje met 2015...er staan windmolens.

Na 35 km komen we aan in Ponferrade een leuk, toeristisch stadje, met uiteraard ook een mega geschiedenis.

Vervolgens zetten we koers naar Villafranca de Bierzo, en dit is ongeveer een beetje aan de voet van de O Cebrierro waar we de etappe van vandaag afsluiten met 65 km op de teller.
In de loop van de middag wordt het ook wel warm om te fietsen.....

Geschreven door Petli