Het gevaar schuilt er bij mij altijd in bij zo'n rustdag dat ik er allemaal geen zin meer in heb 😏. Lekker luieren, beetje lezen, Netflixje kijken en lekker doen waar je zin in hebt al bij al...lamballen dus herlich.
Vanmorgen dus uitgeslapen, wat heet ...voor 8.00 wakker maar daarna heerlijk krantje gelezen met jawel een bakkie ☕.
Peter heeft de fietsen ff onderhouden ( moet ook gebeuren op zn tijd). Ik de was weg gewerkt en alles weer schoon en fris ruikend in onze fietskledingkast gedaan. Daar wordt ik dan weer blij van.
Fraulein heeft lekkere broodjes voor de deur gelegd , herlich maar wel van die waar ik mn kronen zomaar op kapot kan bijten 🤨.

Na wat gerommeld te hebben toch ff de stad in gelopen....wat een klim pfffff....terug.
Met mijn dialect kom ik hier toch een heel end 😅. Ze vroegen hoelang we blijven, waarop ik antwoord dat we mèrgu wir weijer goan. En echt...ze verstonden het...weiter gehen...hoe grappig is dat.
We zitten in het gebied wat Schwäbisch Alb heet. Ook een gebergte...wat inderdaad op en neer gaat.

Morgen nieuwe etappe. Ik heb een paar muggenbeten en gooi bij Peter in de strijd dat ik er veul last van heb en denk dat het over zal zijn als we morgen nog een dag blijven. Maar dat is volgens hem geen reden 😒. Jammer...het is hier best wel te doen 😅.

Morgen weer op tijd op de fiets. Er staan een paar klimmetjes op het programma. We boeken niets. Dat blijft altijd een afweging tussen vrijheid en zekerheid. We zien wel waar de fiets en Peter en Lian stranden.
Bis morgen.....

Geschreven door Petli