Vandaag een lange rit van 433 km naar Brezice in Slovenië.
Dat schiet lekker op behalve bij de grens.
Want ook hier weer lang wachten. We doen er 3 kwartier over om door 2 douaneposten te komen. We gaan van Servië naar Kroatië. Met weinig woorden word je duidelijk gemaakt dat de caravan opengemaakt moet worden. In wat voor wereld leven we toch. Controle is slechts op mensensmokkel en niets anders meer.
De snelweg in Kroatië is meteen veel beter en ook de omgeving ziet er veel geciviliseerder uit. Wat een verschil, we krijgen het gevoel weer in West Europa terug te komen.
Gelukkig gaat de grensovergang van Kroatië met Slovenië sneller.
De camping blijkt een gigantisch complex te zijn met zwembaden, huisjes, huurtenten, restaurants, te groot om te beschrijven.
We loten de beste plek, kunnen we toch echt niets aan doen, want blijkbaar treft dit ons vaker. Onze buren Ingrid en Arnold komen naast ons staan en we maken er een gezamenlijk terrasje van. Henk is ‘jaloers’ op ons zonnetje, hij staat onder de bomen. Dus we maken er samen een gezellige middag van.
’s Avonds is er eten in het restaurant, een lopend buffet van ronduit slechte kwaliteit. De muziek van een slome meneer die op een synthesizer speelde. Maar er wordt gedanst en wij doen even mee en besluiten dan als eerste ‘naar huis’ te gaan.
Kijken we samen met onze buren daarna nog naar voetbal van buiten (door de hordeur) naar binnen. Wat je al niet gaat doen op zo’n avond.
Kroatië wint, we hadden de voetbal gekte daar vandaag al gezien op onze rit door het land.
Geschreven door Peter.en.Eelke.op.stap