Goed geslapen op de parkeerplaats. Ondanks later op de avond nog wat heen en weer geloop. Vertrek even na negenen, half tien de kabelbaan en tegen tienen de wandeling Torre de Horcados Rojos gestart. Ontroerend om met de kabelbaan eerst helemaal in de wolken te zitten en bij aankomst de zon te zien schijnen op de bergen en de wolken. Het pad was in eerste instantie breed en makkelijk en ging licht omhoog. Later werd het steeds smaller en steeds meer klauteren over stenen en rotsen. Per ongeluk nog een afslag genomen naar een rust/slaapplek wat erg lastig te bereiken was over randjes, richeltjes, rotsblokken. Had dus eigenlijk niet gehoeven. Merk dat ik iets angstiger ben, want uitglijden/vallen is mogelijk met meer problemen dan vroeger. Maar goed, daarna moest ik terug en nog een stuk de andere kant op klauteren. Op een soort zadel tussen bergen terecht gekomen waar iedereen pauzeerde. Rechts nog een flinke berg waar ik mensjes op zag krioelen en vrij steil omhoog ging. Twijfel, twijfel, maar nee, ik doe het niet. Pauze en lekker terug. Genoeg mooie uitzichten gezien. Terug ook toch wat onzekerder en paar uitglijders. Gelukkig kon ik mijzelf wel weer opvangen. Toch beetje confronterend dat ik niet zo vol vertrouwen meer op en over de stenen spring.
Terugweg was lang en ik was aardig moe, dus bij de cablecar nog tijdje gerust voor ik weer naar beneden ging. Bij de camper had ik wel een enorme inzinker, wilde eigenlijk alleen maar liggen. Kop koffie genomen, schrok dat het naar Riaño nog bijna twee uur rijden was. Opgepept door de koffie toch besloten te gaan. Na half uur rijden kwam ik parkje tegen waar campers stonden, had ik moeten doen. Staan, wat eten, slapen. Maar ik reed door. Wel heel mooie rit, twee keer gestopt voor foto. En een keer omdat er een dorpsfeest op een groot veld was. Het bleek dat kinderen een riem omkregen en met elkaar moesten strijden door de riem van de ander achter op de rug vast te houden. Wie het eerst de ander op de grond kreeg had gewonnen. Grappig om te zien.
Toen door naar Riaño. Plekje uitgezocht, bijna dezelfde volgens mij als 11 jaar geleden in de regen. Helaas stond ik nogal scheef en kreeg de camper niet recht. Te moe om verder te proberen. Gedoucht, eten gemaakt, afgewassen en toen kon ik om 22.00 bekaf mijn bed in, maar wel andersom want lag met hoofd naar beneden. Maar ik was gelijk vertrokken.

Het alleen zijn gaat goed. Soms knaagt het als ik Cathy hoor over alle gezellige afspraken. Maar dat kan ik redelijk goed van mij af houden. Soms voelt het als een zachte eenzaamheid. Ik vermaak mij prima, maar er is wel gemis aan verbinding. Niet scherp, want er tegenover staat dat ik in harmonie leef nu en precies kan doen wat ik wil.

Zachte eenzaamheid.
Gezamenlijke dingen zoeken die we beiden leuk vinden. Verder vrijheid
Goed maatje aan mijzelf, enkele keer wat ruzie, m

Geschreven door Pelgrimeren