Best goed geslapen, het was fris dus lekker onder dekbed, dat scheelt wel. Ook beetje meer rust in hoofd en lijf.
Lekker rustig opgestart, oefeningen in het zonnetje, ontbijt met broodjes. Voor het eerst weer een klein beetje het geluksgevoel van doen wat en wanneer ik wil en het gelijk 's morgens buiten zijn.
Waarschijnlijk toch ontmoeting in San Sebastiaan. We zullen zien.

Gek dat ik heerlijk zit, lees, eet. Maar weer licht onrustig wordt van vertrekkende en komende mensen. Mensen die iets met de dag gaan DOEN. Komt dat nog van vroeger? Zoiets als "ledigheid is des duivels oorkussen"? Ik moet er steeds tegen vechten. Niks mis met een dagje niks, écht niet. Geniet er nou maar gewoon van.
Cathy kan dat eigenlijk veel beter.

Ontmoeting San Sebastian gaat niet door. Ze heeft manke hond en wil de drukke camperplaats niet gokken.
Eerst onverschillig gevoel, maar dan toch weer die onrust. Ben blijkbaar toch meer mensenmens. Behoefte aan contact of zicht daarop geeft rust.
Ik moet het er mee doen.
Bloemkoolcurry gemaakt. Pfff, dat was nog aardig werk met grote afwas en flink zweten.

Geschreven door Pelgrimeren