Slecht geslapen vannacht, knop ging niet om. Bovendien paar muggen die ik niet te pakken kreeg. Luisterboek geluisterd en uren later toch in slaap gevallen tot de drie meiden in de kamer naast mij om 6.30 op pad gingen. Ook al doen ze rustig toch hoor ik het.
Zelf ook rustig opgestart, vandaag tenslotte een korte route. Rond 8.30 naar het café beneden voor een snelle koffie met een Pastéis de nata, een klein Potugees gebakje. Twee broodjes en een sinaasappel gekocht en op pad. Als ik voor 12.00 in de gister geboekte hostel (Bulwark) was kon ik nog mijn backpack achterlaten, anders kon ik er pas 15.00 terecht. Dat liet ik toch maar los, gewoon relaxed lopen. Hoewel het opnieuw een blauwe lucht was met stralende zon liep ik gaandeweg ineens zo de mist in. Het trok helemaal dicht, wonderlijk. Om 10.00 kwam ik langs een koffietentje wat nét open ging en waar al Engelsen voor te wachten stonden. Koffie hier twee euro, ze moeten er wel aan verdienen. Voor de deur een wegwijzer met vele plaatsen en de afstanden. Even nog in gesprek met Nederlanders die een deel van de route deden in een week met bagagevervoer.
Gaandeweg trok de mist weer op en werd het weer stralend weer. Omdat ik alle tijd had vertraagde ik mijn pas en nam nog een eetpauze bij een wasplaats. Er zijn veel van dit soort wasplaatsen en sommigen zijn ook echt nog in gebruik.
Ook hier lag allerlei kleding bij. Ineens kwam er een oudere dame aan die deze ging wassen. Ik gebaarde voor toestemming voor een foto en ze ging er echt voor staan. Wat voor mij eigenlijk niet hoefde.
Mijn voeten houden zich prima, maar wat ik nu ineens zag is dat mijn schoenen sneller slijten dan ik verwachtte. De zijkant van de stof bij de tenen is door het voortdurend buigen een beetje open/doorgesleten. Toch wel schrikken. Afwachten maar hoe dit zich houdt. Anders moet ik nog aan de nieuwe schoenen🤔
Na het nieuwe deel van Valença doorgelopen te zijn kwam ik om 12.30 aan in het fort. Eerst naar de touristinfo voor een kaart. Ontmoette ik Hennie, de Zuid Afrikaan, weer. Hij is altijd enthousiast, maar houdt het kort. Toen op een terras cola drinken en alvast deel verslag schrijven.
Nadat ik even gecheckt had waar de hostel zit een restaurantje opgezocht en kreeg ik op terras, jawel, een tafel naast Hennie. Het werd pas echt gezellig toen Liz, Diane en Jane kwamen aanlopen. De drie Brazilaanse die ik bij Fernanda heb ontmoet en mijn rugzak hebben bijgesteld. Ik had bakkeljouw (stokvis), het streekgerecht, besteld. Lekker, maar niet voor herhaling vatbaar en veel te veel. Dus ze hebben er ook van meegegeten.
Natuurlijk wel even wat foto's maken en weer een hug bij afscheid. Zij gaan al gelijk door de grens over naar Tui. Intussen 15.00 en naar mijn hostel. Het is hier erg clean met locker voor je rugzak, schoenen op een plank zetten, wandelstok in bak en supermarktmuziek. Victoria spreekt drie woorden Engels dus begreep vrijwel niets van vragen en enige verwarring over mijn reservering. Begon in Portugees te ratelen, alsof ik dat beter begreep. Het is allemaal goedgekomen, maar als je zo'n hostel runt lijkt het mij toch handig wat Engelse lessen er tegen aan te gooien.
Er is alleen nog een Amerikaan aanwezig waarmee ik in de huiskamer even heb zitten kletsen na het douchen.
Later kwamen er nog drie Duitse jongeren die echt alleen maar op elkaar gericht waren.

Geschreven door Pelgrimeren