Half tien ging het licht uit, maar ik heb nog uren wakker gelegen. Er werd niet noemenswaardig gesnurkt, maar ja knop ging niet om. Nog tijdje luisterboek geluisterd en naar badkamer geslopen en kwart seresta genomen. Tijden later toch even geslapen tot om 5.00 de Engelsman wegging. Zelf om 7.45 vertrokken.Nog wel wennen om alles in half donker zo georganiseerd te hebben dat je anderen zo min mogelijk stoort.
Wat was het heerlijk te lopen in de nog frisse ochtend met blauwe lucht. Om de hoek snel een grote koffie gedronken. Vandaag de doorsteek van de coastel route naar de route Central. Een Portugese man met drie tanden en ongeveer evenzoveel Engelse woorden sprak mij aan en zou mij de weg wijzen. Hij moest die kant op voor bezoek vriend dus liep een tijdje mee. Net toen ik een manier wilde vinden om van hem af te komen nam hij afscheid. Ik kon nog net voorkomen dat hij mij ging omhelzen en zoenen.
De weg vervolgde zich tussen de dorpen. Een drukke weg, waar ze hard reden en vaak weinig stoepruimte was. Goed opletten dus en bijtijds uitwijken. In een klein kerkje nog even geluisterd naar de mis met zang. Met tussenstops in drie uur in Arcos waar ik de route Central kon oppikken. Gelijk overal bordjes om de weg te wijzen. En hotelaanbiedingen.
Na Arcos ging de route van de grote weg af en na Rates ook echt meer het land in. Wat een verademing zonder autolawaai. Alleen wel heel veel vliegen.
Het lopen ging wat moeizaam dus besloten niet helemaal door te lopen naar Barcelos, maar in Pedra Furada naar het adres te gaan wat ik via Facebook had gekregen. Casa da Maria rond 15.00 aangekomen. Een aangebouwde ruimte met 5 bedden en een badkamer. Er is een buitenplaats bij met klein opgebouwd cementen zwembadje. Er kwam een Duitse vrouw uit de badkamer die zei dat er geen water was. Ze ging dus maar even het zwembadje in. OK, dan ik ook in slip en BH. Heerlijk koud water, want hoewel meer bewolking, het was nog steeds warm. Wasje gedaan toen er uiteindelijk weer water was en op de ligstoelen buiten verslag schrijven.
Er kwamen meer pelgrims en later bleken deze ook te zitten in het enige restaurant om de hoek wat open was in het dorp. We werden gezamenlijk aan een lange tafel gezet voor het pelgrimsmenu. De Duitse vrouw, Anneli, vertelde over hostel Fernanda die heel erg goed bekend staat en waar ik ook naar toe wilde. Gelijk gebeld en voor twee personen geboekt.
We hadden 24 km berekend, dat moest te doen zijn.
Het miezerde iets toen ik naar de hostel terug liep. Er was alleen een Hongaar bijgekomen op de kamer. Rond 22.00 ging het licht uit.

Geschreven door Pelgrimeren