Daar zit ik dan, op het vliegveld, de laatste dingetjes in mijn blog te zetten. De tranen schieten me in de ogen wanneer ik terug denk aan de afgelopen 5 maanden. Kaapstad, Zuid-Afrika in het algemeen, heeft mij zoveel gegeven. Meer dan dat ik ooit had durven dromen. Ik heb meer geleerd over mijzelf, over andere mensen, andere culturen, andere soort van ergotherapie. Ik heb geleerd wat ultiem genieten is, ik heb geleerd om de kleine dingen in het leven te waarderen. Hoewel het erg cliché klinkt ga ik het toch zeggen: ik kom als een ander persoon terug, een andere Myrthe. Een Myrthe die een stuk wijzer geworden is de afgelopen 5 maanden. Voorheen besefte ik mij helemaal niet hoe goed ik het had in Nederland, maar ook niet hoe het blijven in Nederland mij ‘isoleerde’ van de rest van de wereld. Nu ik 5 maanden in Kaapstad en omgeving heb gewoond en rondgereisd heb, ben ik mij bewuster van de wereld om mij heen. Ik ben meer open-minded geworden dan ik voorheen was. Ik heb geleerd om de tijd te nemen voor dingen in plaats van alles gehaast te doen zoals dat in de Nederlandse cultuur vaak gaat. Ik heb geleerd om vaker voor mijzelf te kiezen in plaats van te doen wat anderen graag willen dat ik doe. Hoe ik voorheen precies wist wat ik wilde in het leven, weet ik dat nu eigenlijk helemaal niet meer. Er is zoveel moois om te doen, zoveel wat interessant is en zoveel dat het waard is om voor te gaan. Ik heb bepaalde dingen in mijzelf gezien waar ik eerder geen idee van had, maar ik ben ook twijfelachtiger geworden over wat ik wil in het leven. Wil ik wel in Nederland blijven wonen voor de rest van mijn leven of ga ik naar het buitenland? Wil ik wel mijn hele leven lang ergotherapeut blijven of wil ik iets anders? Wil ik alleen naar het buitenland om op vakantie te gaan of wil ik meer dan dat? Vragen die ik nu nog niet kan beantwoorden, maar waar ik hopelijk snel antwoord op ga krijgen. Ik kijk met een lach en een traan terug op de tijd die ik in Kaapstad beleefd heb. Al mijn verwachtingen zijn dubbel en dwars waar geworden en ik had mij geen betere 5 maanden kunnen wensen. Ik heb de liefste mensen om mij heen gehad, ik heb goede vrienden gemaakt, vrienden die ik voor het leven zal hebben. Het is alsof ik de afgelopen 5 maanden in een droom geleefd heb. Als ik terugdenk kan ik me niet voorstellen dat IK, ik die vroeger niks geks deed, gewoon 5 maanden naar het buitenland is geweest om daar te wonen en studeren. Zoals ik in een van mijn eerste blogs al schreef, is het zeer uniek en was het voor vele een verassing dat ik deze keuze gemaakt had. Ik ben nog steeds heel blij dat ik het gedaan heb en zal dan ook aan iedereen adviseren om hetzelfde te doen. Ga buiten je comfortzone, doe eens gek, maak impulsieve beslissingen. Ik heb een zeer impulsieve beslissing gemaakt toen het op buitenlandse stage aankwam en kijk eens wat het mij allemaal gebracht heeft. Ik kom als een zeer rijk mens terug, niet rijk in de bankrekening want die is onderhand geplunderd, maar ik heb wel genoten en kom met veel kennis terug en dat is mij meer waard dan het geld op een bankrekening. Ondertussen zijn de tranen goed aan het vloeien en denk ik dat het beter is als ik stop met het schrijven van dit verhaal. Mijn vliegtuig stijgt zo dadelijk op en moet ik gedag zeggen tegen Kaapstad. Het is geen ‘doei’, of echt afscheid nemen. Ik ga zeker terugkomen, dus ik zeg ‘Tot ziens, tot snel en baie dankie voor alles wat jij mij gegeven hebt’. In het vliegtuig ga ik nog een laatste keer naar buiten kijken en genieten van het uitzicht wat Kaapstad mij te bieden heeft. Ik ga mijn thuis verlaten, iets wat heel moeilijk is, moeilijker dan Nederland verlaten 5 maanden geleden. Kaapstad is mijn tweede thuis geworden en dat zal het komende tijd ook nog wel blijven. Eenmaal thuis gaat het heel vreemd zijn om mijn lieve reisgenoot en goede vriendin Maartje niet meer naast me te hebben elke dag. Het is zo’n gewenning geworden om alles samen te doen, om samen in bed te liggen en samen dingen te doen. Ook jou ga ik heel erg missen lieverd, maar gelukkig woon je in de buurt en kan ik je nog vaak genoeg zien. Oke, nu hou ik op, want ik begin het moeilijk te krijgen. Hieronder nog een korte samenvatting van de afgelopen week. Enjoy! Als ik in een paar dagen/weken in Nederland ben, zal ik er nog een schrijven met een update hoe het met me gaat ;)

Donderdag 11 januari 2018. Dag 21: Sabie – Graskop
Afgelopen maandag hebben we het eerste deel van de Panoramaroute gedan, de watervallen. De Panorama route is een route die door een heel mooi landschap loopt waar je allemaal verschillende uitkijkpunten, bezienswaardigheden en watervallen hebt. De dag begon zeer mistig waardoor je dus helemaal niks kunt zien als je naar die plekken gaan. We zijn dus eerst van Sabie naar Graskop gereden om daar bij Harrie’s Pancakes te lunchen en hebben vervolgens vervroegd ingecheckt bij onze accommodatie voor de komende twee nachten: Zur Alten Mine. Hierna was het weer goed opgeklaard en zijn we langs verschillende punten gegaan. Eerst The Pinnacle Rock, een op zichzelf staande rots in een klif, heel mooi! Tweede stop was Bourke’s Luck Potholes, door nature geslepen rotsen en gaten met een soort regenboog effect in de steen. Ook alweer heel erg mooi. Derde en laatste stop was The Three Rondavels in Blyde River Canyon. Dit is de derde grootste canyon van de wereld. Waanzinnig mooi, echt adembenemend. Op de terugweg zijn we gestopt bij God’s Window restaurant om een hapje te eten. Aan het einde kwamen nog wat Nederlanders binnen, die je trouwens over in Zuid-Afrika tegenkomt, echt ongelofelijk gewoon! Die hadden 1 dag Kruger gehad en helaas maar de Big 4 gezien, geen luipaard. Hebben wij toch geluk gehad! Het is toch flink afgekoeld, dus eenmaal in ons huisje hebben we de verwarming aangezet en zijn we met twee dekens in bed gekropen. Alvast een goede voorbereiding op ons terugkomen in Nederland.

Vrijdag 12 januari 2018. Dag 22: Graskop.
Om 8 uur zaten we lekker aan het ontbijt bij onze accommodatie. Ook wel eens fijn voor de verandering daar we normaal altijd zelf voor ontbijt moeten zorgen. Het is weer erg koud en mistig, dus we stellen het laatste deel van de panorama route nog een paar uurtjes uit. Maartje en ik gaan eerst bij een restaurantje waar gratis wifi is, aan school werken. Want ook dat moet natuurlijk nog gebeuren. Na een paar uurtjes zijn we klaar en gaan we naar God’s Window. De mist is ondertussen goed weggetrokken dus we hebben genoeg zicht. Daar kon je nog een wandelingetje maken door een Rainforest. Alweer een hele andere vegetatie dan wat we voorheen gezien hebben. Dit was ook de laatste stop van de Panorama Route waar we heen wilde. We zijn nog even kort gestopt bij The Big Swing, een soort bungeejump maar ook weer niet waarbij je naar beneden gaat en dan schommelt. We gaan dit niet doen, want het is niet spannender dan de bungeejump. Eenmaal weer in het huisje hebben we een beetje gechillt en om 7 uur gaan eten bij The Glass House. We hadden ’s werelds liefste ober, een ouder mannetje, maar heel leuk! Het eten was heerlijk, ik had spare ribs die waarbij het vlees werkelijk van het bot viel. Terug in onze accommodatie hadden we het weer even heel moeilijk. Weer janken natuurlijk… Voor buitenstaanders kan het misschien erg dramatisch klinken, huilen omdat je een land verlaat, maar voor ons is het heel heftig. Ook vandaag weer vroeg gaan slapen, want morgen hebben we een lange rit naar Pretoria van meer dan 4 uur. Lekker onder de dikke wol, want het is weer lekker koud vanavond.

Zaterdag 13 januari 2018. Dag 23: Graskop – Pretoria.
Om 7 uur zaten we aan ontbijt en om 8 uur zaten we in de auto richting Pretoria. Ik ben begonnen met rijden, na 2 uur hebben we geruild want toen kreeg ik hele erge steken in mijn knie, dus toen heeft Maartje gereden. In Pretoria aangekomen merk je meteen dat het weer heel anders is. De omgeving, de weersomstandigheden, de mensen. Het is bloedje bloedje heet hier. Na ingecheckt te hebben bij East View Guesthouse, zijn we eens gaan kijken wat te doen is in Pretoria. Nou, niet zoveel dus. We zijn naar Church Square gegaan, maar dat was helemaal in bouw dus je kon niet veel zien. We zijn naar een winkelcentrum geweest, want Maartje wilde nog een tas die ze kan inchecken als koffer en we zijn naar Union Buildings geweest. Al vrij snel vonden we het veel te warm om iets te doen, en was er ook niet meer te doen in Pretoria. Bij de accommodatie is een zwembad, dus dan gaan we gezellig daar chillen. De hele familie van de eigenaren was er, en we werden uitgenodigd om mee te braaien! Super gezellig! Dat samen met de meest lieve honden wat je maar kunt bedenken. In het begin was ik er nog even bang voor omdat het net paarden zijn, maar wat zijn Deense Dogs lieverds! Ze hebben er drie: Nox, Markus en Lukas, en ze hebben nog twee Jach Russels waar ik de naam niet van weet. Als ik eenmaal een hond vertrouw, kan ik er ook echt gek op zijn, dus dat was ik dan ook. Markus kwam constant naar me toe en deed alsof hij een Chi Hua Hua was die op iemands schoot kon zitten. De avond was heel erg geslaagd! Super lieve mensen! Super lekker eten! Rond 9 uur zijn we wel naar bed gegaan want morgen wordt het een lange, vermoeiende maar vooral vroege dag.

Zondag 14 januari 2018. Dag 24: Pretoria – Johannesburg – Kaapstad.
Om 5 uur ging de wekker weer eens voor de verandering. We moesten nog wat laatste dingetjes inpakken, was eigenlijk de bedoeling om dat gisteravond nog te doen maar toen waren we daar niet meer voor in staat… Om 6 uur werden we eerst nog heel hartelijk begroet door Nox en Markus en hadden we gelukkig nog een licht ontbijtje kunnen regelen en om half 7 zaten we in de auto richting het vliegveld. We zijn heel ruim op tijd vertrokken omdat we niet weten hoe het verkeer zal zijn, waar we de auto moeten inleveren en hoelang dat zou gaan duren. Na ongeveer 45 minuutjes rijden zijn we op het vliegveld gaan tanken want we moeten de auto full-full weer aanleveren. Afgelopen twee weken hebben we natuurlijk vaak boodschappen gedaan en hadden nog een hoop over wat we niet mee gaan nemen. Dit alles hebben we in een tas gedaan, samen met nog handdoeken etc. en dat afgegeven bij het tankstation. Altijd mensen die dit soort dingen goed kunnen gebruiken. De Car rental was goed aangegeven en bij het inleveren van de auto waren we ook heel snel klaar. Veel te vroeg inchecken dus, maar beter te vroeg dan te laat of moeten haasten. Eenmaal ingecheckt en door de douane hadden we nog 2,5 uur de tijd tot onze vlucht. Nog een ontbijtje gehad, netflix gekeken, beetje geslapen en toen konden we het vliegtuig in. Ik snap nog steeds niet waarom mensen een half uur voor de boarding time in een rij gaan staan. Ik wacht gewoon altijd tot er niemand meer staat en dan ga ik eens boarden. in het vliegtuig zat ik naast Maartje en nog een andere kerel. Die waren beide aan het slapen en opeens kreeg ik het moeilijk… Als het dan zo stil is dan ga je nadenken en dan gaat het natuurlijk fout. Zit ik dan in mijn eentje in het vliegtuig te janken… Gelukkig heb ik me na 15 minuten weer bij elkaar kunnen rapen, toen was het ook etenstijd. De kerel naast me scheen een hele aardige jongen te zijn, Mike, die ook in Observatory woont en zelfs maar een aantal straten van waar wij altijd woonde. 4,5 maand daar gewoond en nooit tegengekomen. Hij heeft aangeboden om na de vlucht iets leuks met ons te gaan doen en daar hebben wij Ja op gezegd. Na het landen zijn we met een Uber naar Obs gegaan en hebben we onze koffers bij Mike gedropt. Wij zijn vervolgens naar het politiebureau gegaan want ik moet nog steeds aangifte doen van mijn gestolen telefoon. Weliswaar wat laat, maar de kans dat de politie gaat zoeken naar een gestolen telefoon is 0,0001 %. Ik had op de 31e geen tijd om naar de politie te gaan dus doe ik het nu. De verklaring kan ik namelijk gebruiken bij de reisverzekering zodat ik hopelijk de boel vergoedt krijg. De politieman waarbij ik de aangifte deed, deed alles lekker op z’n Afrikaans. Heel langzaam dus… bijna 1 uur later waren we klaar en zijn we naar ons oude huis gegaan om de laatste spullen op te halen en dan met Mike en al onze spullen naar ons hotel te gaan. Even opgefrist en eerst richting de pizzeria gegaan om iets te eten te halen en daarna naar Deer Park om het op te eten. Een picknickplek midden in een bos, heel rustgevend. Daarna naar de Signal Hill om de zonsondergang te kijken, welke niet te zien was omdat het redelijk bewolkt was. Vervolgens nog naar een pub gegaan om iets te drinken en terug naar het hotel. Het hotel waar we in overnachten is hetzelfde hotel als waar we de eerste dagen in verbleven hebben. Heel leuk om te eindigen waar we ook begonnen zijn. En we verheugen ons vooral al op het ontbijt in de ochtend! Heerlijk!

Maandag 15 januari 2018. Dag 25: Kaapstad.
Na enigszins uit te hebben geslapen in na 5 maanden een super lekker bed, zijn we gaan ontbijten. Wat heb ik dit gemist zeg, een goed ontbijt! Afgelopen maanden was het elke ochtend een boterham met ham of pindakaas. Na het ontbijt hebben we nog even wat dingetjes ingepakt. Ik heb alles uit mijn koffers gehaald en goed verdeeld. In mijn vorige blog schreef ik dat ik een olifantje had gemaakt bij Swazi Candles, dit olifantje kan ik nu dus nergens meer vinden… Alles uit de koffer gehaald en ben hem niet tegengekomen… Zou erg jammer zijn als hij kwijt zou zijn, thuis nog maar een keer goed kijken. Hierna zijn we eerst naar Greenmarket Square gegaan om nog een paar souveniertjes te halen en naar Waterfront om ook nog een paar laatste dingetjes te kopen. Ik weet nog hoe ik me voelde toen ik voor het eerst Waterfront op liep. En nu voel ik me nog steeds zo. Magisch Waterfront, zo mooi. Twee keer in de week staat er daar een adoptiecentrum voor honden. Wel 20 hondjes die een nieuw thuis zoeken. Ik was al snel verliefd op een puppy van drie maanden. Erg jammer dat ik niet op mezelf woon, dan had ik hem meegenomen 😉 leuk vriendje wel voor de hond van mijn zus. Na het knuffelen met puppies hadden we toch wel honger gekregen, dus zijn we bij Willoughby’s & Co gaan eten. Een seafood en sushi restaurant in het winkelcentrum waar eigenlijk altijd een rij staat omdat het zo populair is. We waren al 5 maanden van plan daarheen te gaan maar elke keer was het erg druk. Tijdens lunchtijd was het wel nog druk maar waren we gelukkig snel aan de beurt. Ik ben zo blij dat we dit restaurant niet eerder ontdekt hebben! Dan was ik denk ik al helemaal blut geweest als ik terugkwam. Wat een heerlijke sushi, nog nooit zo’n lekkere sushi gehad! Eenmaal weer terug in het hotel ben ik begonnen aan het maken van een fotoboek en hebben we even gechillt, left over sushi gegeten en zijn we daarna naar Beerhouse gegaan om onze laatste avond met bekenden door te brengen! Er gaan komende week meerdere mensen naar huis, dus iedereen was een beetje treurig.

Dinsdag 16 januari 2018. Dag 26: Kaapstad.
Gisteravond hebben we nog kunnen regelen dat we vandaag pas om 4 uur uit hoeven te checken. Na ontbeten te hebben, hebben we nog een beetje opgeruimd. De spullen die we nog nodig hebben, hebben we nog even uit het koffer gelaten. Daarna zijn we tot ongeveer 3 uur naar het zwembad geweest. We wilde in eerste instantie naar het strand gaan, maar het was erg warm en dan lig je aan het strand al helemaal in de hitte. Het zwembad van het hotel is prima. Na 3 uur zijn we ons gaan klaarmaken en zijn we een hapje gaan eten bij alweer: Willoughby’s & Co. En alweer dezelfde dingetjes besteld! Zo lekker! Hierna zijn we naar Signal Hill gegaan om ongeveer 6 uur. Niet normaal hoe warm het toen nog was… Voor school moeten we een filmpje maken waarin we vertellen wat we gedaan hebben en wat de verschillen zijn ten opzichte van Nederland. Signal Hill leek ons de perfecte plek hiervoor omdat het ontzettend mooi is. Toen we hier klaar mee waren, hebben we gewacht tot de zonsondergang. De laatste zonsondergang die we gaan zien hier in Kaapstad. Toch weer wat traantjes weggepinkt. Rond 9 uur werden we in het hotel opgehaald door een chauffeur van Magister en werden we naar het vliegveld gebracht. Opeens gaat de tijd heel snel en zit je alweer bijna in het vliegtuig. Over een uurtje mogen we boarden en vliegen we terug naar Nederland…

Aan al het moois komt helaas ook een einde. Na 5 maanden moet ik dan met pijn en moeite afscheid nemen van Kaapstad, van Zuid-Afrika. Ik heb een supermooie en leerzame tijd beleefd, ik heb nieuwe vrienden gemaakt, maar bovenal ben ik nu gelukkiger dan ooit tevoren. Ik kijk terug met een lach en traan en kijk vooruit naar al het moois wat de wereld mij te bieden heeft! Speciale dank aan drie zeer speciale personen die mijn verblijf hier extra leuk hebben gemaakt. Maartje, Fleur en Femke, lieverds, bedankt voor alles. Ik ben super super blij dat ik jullie heb leren kennen en kijk uit naar de vele feestjes en jaren die we nog samen gaan beleven! Tot snel! En speciale dank aan alle mensen die mij de afgelopen 5 maanden gesteund hebben en die in mij geloofd hebben! Hierbij alweer mijn laatste blog in Zuid-Afrika, bedankt voor het lezen en hopelijk hebben jullie er net zoveel plezier aan beleefd als ik gedaan heb! Baie dankie! En voor iedereen een tip: GA NAAR ZUID-AFRIKA!

Dikke kus, Myrthe!

Geschreven door Myrthe.Travel