Ik zal eerst even bij het begin beginnen...

Midden december 2016 kreeg ik een mail van Rianne, coördinator van de buitenlandse stages, dat er nog 1 week de tijd was om te kiezen voor een stage in het buitenland. Eigenlijk had ik hier nog nooit over nagedacht. Ik dacht altijd dat ik dit absoluut niet wilde. Scrollende door de lijst met opties, viel mijn oog op Madagaskar. Hoe supervet zou het zijn om daar op stage te gaan?! Al snel zat ik 3 uur achter de laptop te zoeken naar informatie over Madagaskar. Zonder het eigenlijk te beseffen heb ik Rianne een mail gestuurd dat ik supergraag naar het buitenland op stage zou willen gaan. Na een afspraak met meerdere studenten en Rianne was ik er volledig van overtuigd, ik wil naar Madagaskar! Dit zou samen met een medestudent zijn, omdat het te onveilig is om alleen daarheen te gaan. Dolenthousiast vertelde ik het nieuws aan familie en vrienden, welke allen verbaasd waren omdat ik altijd degene was die het hards schreeuwde zoiets absoluut niet te willen. Maar toen kwam het slechte nieuws... De medestudent waarmee ik zou gaan, had vertraging opgelopen, waardoor wij dus niet meer naar Madagaskar konden gaan. Na lang nagedacht te hebben over een andere optie, is Zuid-Afrika aan het licht gekomen. Mama is daar een aantal jaar geleden op rondreis heen geweest en haar verhalen hierover waren heel bijzonder en mooi. Knoop was voor een tweede keer doorgehakt. Samen met een medestudent zou ik dit avontuur aangaan. Maartje is samen met mij aan de opleiding begonnen, echter kon ik haar helemaal niet zo goed, nooit mee gesproken bedacht ik me. Toch wel een spannend idee om met iemand te gaan die je eigenlijk helemaal niet kent.

Een stage in Zuid-Afrika valt onder de organisatie Young Professionals Overseas (YPO) van Zuyd Hogeschool. Hierbij moesten wij ons aanmelden en dan zouden wij uitgenodigd worden voor een intakegesprek. Een paar maanden verstreken, Myrthe en Maartje volledig in de stress, want ja, zouden we nog kunnen gaan?! Er was wat vertraging omdat zich zoveel studenten van verschillende opleidingen hadden aangemeld voor ZA dat er een andere intakeprocedure ging plaatsvinden. De intake was voor mij gepland op woensdag 7 juni. Voor deze intake kreeg je een casus welke je moest maken ter voorbereiding. Je zat samen met in totaal 4 studenten. Bij mij waren het twee meisjes van de Hoge Hotelschool en 1 meisje van de opleiding Fysiotherapie. Ik denk dat ik nog nooit zo zenuwachtig ben geweest... Niet omdat ik geen vertrouwen had in mijzelf, maar omdat het volledig in het Engels moest... Ik en de Engelse taal waren geen goede vriendjes. De intake was klaar en ik had geen idee hoe het gegaan was. We zouden die week de uitslag nog krijgen of je mee mocht of niet. Net zei ik: Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest, nou ik had me toch flink vergist... Donderdag stuurde Maartje mij een appje dat zij een mail had waarin stond dat ze aangenomen was! Supergoed! Echter had ik nog geen mail... Hmm wat zou dat betekenen? Ben ik niet aangenomen? Misschien mailen ze eerst de mensen die aangenomen zijn en dan die wat niet aangenomen zijn? Zouden er nog andere opties zijn voor buitenlandse stage? AAAHHHHHHHHH Ik werd helemaal gek! 5 minuten later: geen mail. 10 minuten later: geen mail. Etc. Etc.

Eindelijk! Een half uur nadat Maartje een mail had gekregen, kreeg ik de verlossende mail! IK WAS AANGENOMEN OM MEE TE GAAN NAAR ZUID AFRIKA!!!!!!!!! Tranen van geluk, eindelijk had ik bevestiging en kon ik beginnen met de voorbereidingen. Stiekem had ik al een tijdje daarvoor alle benodigde vaccinaties laten zetten. Diep vanbinnen weet je wel dat het goed gaat komen, je maakt jezelf alleen maar gek. Ik zal hier niet te diep op ingaan, maar voor YPO heb een aantal bijeenkomsten ter voorbereiding welke je moet bijwonen. Samen met Maartje ben ik naar deze bijeenkomsten gegaan, tijdens het ritje naar Maastricht hebben wij elkaar steeds beter leren kennen. Heel vreemd om iemand al 4 jaar te 'kennen' maar eigenlijk niks van diegene te weten. Al snel wisten we van elkaar hoe de ander in elkaar zit, waar rekening mee gehouden moest worden etc. Gelukkig waren we het altijd met elkaar eens, zelf over de keuzes voor aantal McNuggets bij de MC Donalds! 20 stuks met zoetzure saus is onze nieuwe traditie geworden.

Opgelucht dat we waren, dachten we dat nu eindelijk alle spanning en stress weg zou zijn. Echter was niks minder waar.... Ik kreeg namelijk een mail dat ik in Pretoria geplaats was voor mijn stage en Maartje een mail dat zij naar Kaapstad ging... Wat? Wat gebeurt er nu? Weer tranen... Hoevaak ging ik nog huilen tijdens mijn voorbereidingen om naar Zuid-Afrika te gaan? 16 uur verwijderd van elkaar... Daar gaan onze plannen. Na het een en ander gecommuniceerd te hebben met YPO, kon ik toch naar Kaapstad omdat niet duidelijk verteld was dat Pretoria ook een optie was. Gelukkig! Nu kon de pret eindelijk beginnen... Lekker naïef dat wij ook zijn... Niks pret haha. Om het kort te houden, we hebben ontzettend veel stress en zenuwslopende momenten gehad. Blije momenten wisselde af met treurige momenten waarop je het even niet meer zag zitten.

Al met al is het toch goed gekomen, zoals mama altijd zegt: ALLES KOMT GOED LIEVERD, LUISTER MAAR EENS NAAR JE MOEDER! De checklist wordt steeds meer afgewerkt. Vliegtickets: CHECK. Accommodatie in Observatory: CHECK. Stageplek: CHECK. Leukste reisgenoot a.k.a. Maartje: CHECK. Visum.... Blijft een ellendig stukje van de reis, maar ook dat zal vast en zeker goedkomen. 28 juli kan ik eindelijk voor de tweede keer naar de ambassade om het hele pakket met documenten en brieven in te leveren. LEES: de eerste keer moet je een paar dingen ophalen. Hopende dat de boel goedgekeurd wordt en ik een paar dagen later het bericht krijg dat ik het visum kan ophalen.

Dan zijn we waar we nu zijn, wachtende op de laatste documenten voor het visum, hard werken om zo nog het laatste geld te sparen en voornamelijk heel erg genieten van de voorpret en het vooruitzicht om straks 5 maanden in het buitenland te zitten. Ik zal op 24 augustus om 10 uur vertrekken vanaf Schiphol rechtstreeks met KLM naar CapeTown. Dit gezamenlijk met 2 x 23 kg ruimbagage en 1 x 12 kg handbagage per persoon. Perfect voor al mijn schoenen dus. Mijn stage zal beginnen op 4 september en eindigen op 22 december. Echter blijf ik nog even tot 17 januari 2018 om een rondreis te maken door ZA. Dit betekent dus dat ik met Kerstmis en Nieuwjaar lekker op het strand lig in plaats van met een dekentje voor de kachel op de bank (seizoenen zijn daar omgedraaid, dus nu is het daar winter).

Wie geïnteresseerd is in mijn stageplek, neem een kijkje op de site van The Open Circle: http://opencircle.org.za/
Ik zal jullie via deze blogs op de hoogte houden van mijn avontuur! Jullie kunnen mij ook volgen, zodat jullie geen verslag missen!

Dikke kus Myrthe

Geschreven door Myrthe.Travel