Het moment waarop je beseft dat je een geluksvogel bent en dat je hier helemaal zelf voor kunt zorgen. Om eerst de moeilijke keuze te maken om een half jaar in het buitenland te wonen en studeren. En om vervolgens daadwerkelijk “inwoner” te mogen zijn van een stad als Kaapstad. Elke dag zijn er wel momentjes waarop ik even moet slikken en besef dat ik echt ontzettend gelukkig ben hier en me de tranen bijna in de ogen springen bij de gedachte dat ik nog maar “even” te gaan heb. Ik voel mij thuis en voel mij meer mezelf dan in Nederland. Dit kan voor sommige mensen misschien heel vreemd klinken en sommigen zullen zeggen dat je ziet wat je graag wilt zien, maar dit is hoe ik het echt ervaar en zie. Deze week zit ik alweer op de helft van mijn “grote Zuid-Afrika – reis”. De tijd gaat zo verschrikkelijk snel… Er gaan ook steeds meer mensen terug naar Nederland of vertrekken in de komende weken terug naar Nederland, waardoor het besef eigenlijk nog sneller komt. Er is nog zoveel wat ik hier wil doen... De komende weken zullen we dus ook meer gaan doen in de weekenden om onze lijstjes helemaal af te werken, zodat we met een voldaan gevoel naar huis gaan. Al denk ik dat dat gevoel er ook wel is als we hem niet helemaal af hebben ;). Ik heb nog 6 weken stage vanaf komende week waarna het reizen dan eindelijk kan starten!

Donderdag 2 november 2017
Eigenlijk weer een standaard donderdag. Stage lopen, naar paaldansen en uiteten. Enige wat anders is dan andere donderdagen is dat we vandaag niet naar Forex gaan maar naar First Thursday bij La Parada. Eenmaal daar aangekomen was het helemaal vol en konden we niet meer naar binnen. We waren heen gereden met onze twee mannelijke huisgenoten. Zij besloten naar Arcade te gaan en vroegen ons mee. Arcade is heel anders dan de clubs en cafés waar we normaal naartoe gaan dus het was even wennen. De mensen die er kwamen waren ook heel anders. Meisjes waren voornamelijk heel nep, en straalde volledige nepheid uit (botox, veel make-up, korte rokjes etc.). niet bepaald ons volk. We zijn een tijdje gebleven, maar ik had het echt totaal niet naar mijn zin. Femke gelukkig ook niet, dus hebben we Maartje kunnen overhalen om om 1 uur richting huis te gaan.

Vrijdag 3 november 2017
Vrijdag staat standaard in het teken van uitslapen, dus dat hebben we dan ook gedaan. Daarna heb ik weer wat opgeruimd en nog wat dingetjes voor stage uitgezocht. Ik wilde graag naar een marktje, om de tijd te vullen. Na even op mijn vele lijstjes gekeken te hebben, hebben Maartje en ik besloten om naar The Watershed te gaan. Een markthal bij Waterfront waar ze veel Art & Craft verkopen. Ontzettend leuke markt en ik heb leuke dingen gezien die ik wellicht als souvenir wil meenemen uit Afrika. Dit lijkt me ook wel een leuke markt om met mama heen te gaan. Die houdt wel van kunstige dingen. Daarna zijn we nog naar het winkelcentrum zelf gegaan en hebben daar nog wat gewinkeld (wel geslaagd deze keer;)). Het is wel leuk, want elke keer als Maartje en ik over Waterfront lopen, pakt Maartje me vast en zegt ze iets in de trant dat ze zo blij is dat ze hier is en zo gelukkig is, dus daar ben ik stiekem altijd op aan het wachten😊 (Weet je dat ook weer Maart). Uiteindelijk waren we best laat thuis, hebben we gegeten en was het alweer bijna tijd om naar bed te gaan. Vandaag was best een warme dag, dus mijn kamer was weer een sauna. Ik liep mijn kamer op en werd verwelkomt door de meest afschuwelijke urine lucht. Heel vreemd, want dat kan toch eigenlijk niet. Na gezocht te hebben waar de geur vandaan zou kunnen komen, was het uiteindelijk mijn grote raam, linksonder. Dat raam heeft van die grote glazen blokken met voegen ertussen en de geur kwam uit de voegen. Nu schijnt dat er vaker mensen in dat hoekje plassen buiten tegen de muur. Dat trekt dan in de muur, maar ook in de voegen van mijn raam. Dus elke keer als de zon gaat schijnen, komt die geur vrij. Nou, echt heerlijk… Wat een geluk weer haha. Ik heb er maar wat parfum op gespoten zodat het een beetje verdoezeld wordt.

Zaterdag 4 november 2017
Ik was alweer vroeg wakker vandaag. Huisgenoten waren luidruchtig en mijn kamer was weer volledig belicht. In de ochtend zijn we naar een Food Fair markt gegaan bij The Alpha School, de stageplek van Maartje. Daarna had ik echt zin om iets te gaan doen. Niet de hele tijd binnen zitten en niksen, daar word ik zo moe van. Helaas wilde niemand met mij mee iets gaan doen, dus ik dacht: stik, dan ga ik toch alleen. Ik wilde al een tijdje opzoek gaan naar Wally’s Cave. Een grotje op Lions Head. Ik heb Lions Head al eens gedaan, maar toen was het donker en Full Moon. Dus ik heb besloten mijn grenzen te verlegen en in mijn eentje te gaan hiken. Het begin van de berg trekt zich heel lang, omdat het een gravelweg is die geleidelijk maar wel steil omhoog loopt. Onderweg kwam ik nog bekenden tegen en nog veel andere mensen, want je bent nooit alleen op zo’n berg. Ze zeggen dat Lions Head de meest bewandelde berg ter wereld is en dat geloof ik ook wel. Wanneer je de tocht vervolgd kom je uit bij een trap (de eerste van twee of drie stuks). Aan de linkerkant van deze trap is een pad die naar Wally’s Cave loopt. Dit pad hebben ze helaas een paar weken geleden gesloten, geen idee waarom. Maar ook hier dacht ik: stik, ik ga gewoon. Na een stukje omgelopen te hebben kwam ik op dat pad terecht. Na drie keer fout gelopen te zijn, heb ik een bergbeklimmer gevraagd hoe ik bij Wally’s Cave kon komen. Die heeft mij vervolgens de weg gewezen en zo kwam ik uit bij de Cave. Het is een iets riskante route omdat er geen pad is maar dat kan ik wel. Living on the edge, letterlijk en figuurlijk! Eenmaal in de grot heb je zo’n mooi uitzicht, dus ik heb hier een half uurtje genoten van het uitzicht en uitgerust. Vervolgens ben ik nog teruggelopen en ben ik nog helemaal naar boven gelopen/geklimt. Ook daar heb ik weer even genoten en vervolgens ben ik terug naar beneden gegaan. Eigenlijk is het nooit zo’n goed idee om in je eentje te gaan hiken, maar als niemand mee wilt dan ga ik mij niet daardoor laten tegenhouden. Ik moet ook wel eerlijk zeggen dat ik het best lekker vond om even alleen te zijn. Ik heb best een hoog looptempo en wanneer ik met anderen ga moet ik vaak wachten. Ook verleg ik mijn grenzen om alleen te gaan en leer ik er ontzettend veel van. En natuurlijk, ik heb van alle rust kunnen genieten, heerlijk! Toen ik thuiskwam, heb ik mij snel klaargemaakt en zijn we gaan eten bij 1890, het sushirestaurant waar wij al vaker geweest zijn. Heerlijk weer, zoals altijd. Hierna zijn we even langs huis gegaan om drinken te halen en door gegaan naar een huisfeestje een stukje verderop. Veel Nederlanders en veel mensen die ik kon! Ook kwam ik nog iemand tegen die ik een paar weken geleden in de Pick and Pay (supermarkt) was tegengekomen, en waarbij we elkaar nu weer herkende van toen. Na een tijdje hier gebleven te zijn, wilde een aantal mensen nog naar Longstreet, dus ben ik meegegaan en zijn we naar Club 169 gegaan.

Zondag 5 november 2017
Vandaag hebben we lekker uitgeslapen. Vannacht waren Fem en ik om half 5 thuis van het stappen, dus die slaap hadden we goed nodig. De stroom is alwéér uitgevallen, echt ongelofelijk hier… en dan kun je ook nog eens helemaal niks. Na wat genikst te hebben zijn we boodschappen gaan doen, naar het autoverhuur bedrijf gegaan en vervolgens naar Waterfront gegaan om daar een beetje rond te lopen en iets te eten. Maartje huurt deze week een auto, omdat zij ook bezoek krijgt en we beide een auto nodig hebben. Het weer was heerlijk, dus lekker een rokje aan. Eerst hebben we iets gedronken bij The Harbour House, vervolgens een paar winkels ingegaan en daarna gaan uiteten bij Mitchell’s. Ondertussen was het weer verschrikkelijk afgekoeld. Zit je daar in de wind, in de kou, met een rokje en blote benen. Goed idee weer… Gelukkig hadden ze dekentjes, waardoor het iets aangenamer werd. Op de weg terug naar huis, waaide het echt ontzettend hard. Zelf de stoplichten gingen helemaal op en neer. Toen we thuiskwamen was gelukkig de stroom weer aan en konden we naar bed. Morgen weer stage, de enige dag deze week want mama komt natuurlijk morgen!

Maandag 6 november 2017
Vandaag heb ik weer een dagje stage gehad. Het was rustig, daar ik nu een/twee weken voorbereidingen gepland heb voor mijn behandelingen en programma’s. dus ik ben voornamelijk druk met dat. Na stage heb ik eigenlijk weinig gedaan. Normaal gaan we op maandag altijd paaldansen, maar Maartje heeft vanaf vandaag bezoek van haar vriend Yarin, dus gaan we volgende week pas weer paaldansen. In de avond heb ik met Femke gekookt en gegeten en ben ik optijd naar bed gegaan. Morgen loop ik een dagje mee op een andere stageplek, Sarah Fox Children’s Hospital. De plek waar mijn eerste voorkeur lag voordat ik hierheen ging. Helaas was er destijds geen plek voor meer studenten en vrijwilligers waardoor die dus is afgevallen. Voordat ik naar bed ging voelde ik me niet zo lekker, misschien iets verkeerds gegeten?

Dinsdag 7 november 2017
Vandaag zou ik dus meelopen met Femke in het kinderziekenhuis, op de baby afdeling (o tot 2,5 jaar). Femke begint elke ochtend met de medicatie, daar kan ik niet bij helpen dus heb ik eerst een beetje kennisgemaakt met de kindjes en heb ik vervolgens 1 kindje eten gegeven. Khayone, het liefste, schattigste kindje wat je je maar kunt bedenken. Dat kind kun je overal neerzetten en ook alleen laten en die zal geen kik geven. Het is dat ik hem niet kon adopteren anders had ik dat wel gedaan, verliefd gewoon! Eigenlijk heb ik de hele dag wat gespeeld met de kindjes en Khayone eten gegeven. Wat een ontzettend leuke stageplek! Stiekem toch wel jammer dat ik daar niet stageloop, daar ik graag met kinderen wilde werken hier. Maar goed, niks aan te doen en op mijn stageplek leer ik ook heel veel. Na stage zijn Femke en ik nog tapas gaan eten bij Fork Restaurant. Zit er heel chique uit en het eten was werkelijk overheerlijk! Je kon dus allemaal kleine gerechtjes bestellen, die na elkaar op tafel gezet werden. Wij hadden gekozen voor: Burger Pinchos, Lamb Meatballs, Raviolione met beef, Pasta Roll, Tuna Croquettes, Kudu en Seamed Salmon. Stuk voor stuk echt heerlijk. We hadden ook nog een toetje namelijk White chocolate mousse met een soort jam en Flourless Chocolate Cake. Ook weer overheerlijk. Echter voelde ik me na dit eten nog steeds niet lekker. Eigenlijk had ik al de hele dag last van mijn maag… Na het uiteten zijn we even naar huis gegaan en vervolgens door naar het vliegveld want MAMA KOMT! We waren al iets later vertrokken omdat het meestal toch wel een tijdje duurt voordat je door douane etc. bent. Uiteindelijk hebben we alsnog 1 uur moeten wachten, schijnbaar duurde het erg lang bij de douane. Na mama en Lucien verwelkomt te hebben, heb ik eerst Fem naar huis gebracht en vervolgens mam en Lucien naar hun Bed & Breakfast. Een heel tuttig, oubollig huisje. Overal beeldjes, spulletjes, om helemaal gek van te worden, maar wel schattig. Uiteindelijk lag ik zelf om 1 uur in de nacht in bed. Snel slapen want morgen staat er weer van alles op de planning.

Woensdag 8 november 2017
Ik ben vannacht wel 5 keer moeten opstaan… Vreselijk buikpijn en kon er gewoon niet van slapen. Wat een goede timing weer… Hopelijk wordt ik niet ziek, maar ben bang van wel. Om 9 uur ben ik Mam en Lucien gaan ophalen en heb ik hen eerst mij huis laten zien. Vervolgens zijn we gaan ontbijten bij mij in de straat en zijn we doorgereden naar Waterfront. We hebben om 11 uur een tour naar Robbeneiland, het eiland bij Kaapstad waar Nelson Mandela gevangen zat. We hebben veel geluk gehad met het weer, want als het een beetje waait wordt het al gauw afgezegd. Daar gaan we dan, weer op een boot. Gelukkig is deze groot en heb je niet echt het gevoel dat je op zee zit, waardoor ik niet zo zeeziek wordt. We waren er binnen 20 minuten. Eerst begon een tour door de gevangenis zelf, waarbij het verhaal verteld werd door iemand die daar daadwerkelijk gevangen gezeten was. Vervolgens hadden we nog een bustour over het eiland in vogelvlucht. We hadden weinig tijd om te stoppen daar 1 persoon in de bus perse de boot van 2 uur moest halen. Erg jammer, want er waren nog wel mooie plekjes om foto’s te maken. Om 2 uur zaten we op de boot terug. Echter hadden we nu de langzame boot die er ongelogen meer dan 1 uur over gedaan heeft. Verschrikkelijk zeg… Deze bewoog ook nog eens een stuk meer. Achteraf is Robbeneiland wel iets wat je gezien moet hebben in Kaapstad, maar soms was het toch ook wel saai en langdradig. Als je maar 1 dag in Kaapstad zou zijn, zou ik zeker niet aanraden om hierheen te gaan. Er zijn zoveel meer leuke dingen die je kunt doen hier! Eenmaal terug op Waterfront zijn we ergens gaan lunchen en vervolgens naar The Watershed gegaan. Zoals verwacht vonden mam en Lucien het een erg leuke markt! Ondertussen voelde ik mij steeds slechter en slechter… Ik denk dat ik buikgriep aan het krijgen ben. We hebben nog wat in het winkelcentrum gelopen en nog wat boodschappen gedaan. Ik heb besloten niet mee te gaan uiteten vanavond, omdat ik me zo slecht voel, kan wel janken zoveel buikpijn heb ik… Mama is bij mij in de straat gaan eten en ik heb hun vervolgens nog naar huis gebracht. Hopelijk gaat het morgen beter!

Dat was het weer voor deze week! Het is een paar dagen later dan normaal, maar doordat ik erg ziek ben geweest en geen energie had, ben ik er niet aan toe gekomen. De volgende blog komt wel weer gewoon op donderdag online!

Tot de volgende keer! XXX

Geschreven door Myrthe.Travel