Donderdag 31 augustus 2017
Vandaag een beetje uitgeslapen en een begin gemaakt aan het plannen van onze rondreis. Ik heb vanalles opgezocht over Kaapstad en Maartje over rondreizen welke anderen gemaakt hadden. Echter was de concentratie daarvoor snel weg en ging het over anderen dingen in plaats van de reis :) In de avond stond beerpong op het programma bij een kroegje in onze straat, Fortex. En om 12 uur was ik dan eindelijk jarig!!! 22 jaartjes alweer. “Gelukkig” wisten veel mensen het en kreeg ik dus felicitaties rechts en links. Verschrikkelijk eigenlijk, omdat ik niks om mijn eigen verjaardag geef. Maar stiekem toch wel heel erg leuk! Bij thuiskomst om half 2 nog een late night dinner gehad (gevulde paprika vulling wat over was van die avond) en lekker naar bed!

Vrijdag 1 september 2017
BIRTHDAY TIME!!!!!!
Ik werd vrolijk wakker gemaakt door een ‘lang zal ze leven’ van Eline en Maartje. Inclusief chocoladetaart en kaarsjes die ik van Maud en Celine gekregen had. Na wat plannen gemaakt te hebbe, besloten we naar Clifton 4th Beach te gaan. Het was een mooie dg, dus dat was perfect. Hup hup, in de auto en gaan. Echter kwamen we niet verder dan 1 straat, toen de auto een vreemd geluid maakte... Al snel concludeerde we dat onze band rechtsvoor leeg was. Heel shit natuurlijk, maar niks aan te doen dachten we. Ik wilde hem vervangen, ondertussen komen er 5 mensen naar je toe of ze je kunnen helpen waarbij ze bijna de spullen uit je handen trekken. Daar maar aan toegegeven en een man heeft onze band vervangen. Weer een paar meter naar huis gereden en besloten om met de auto van Iris te gaan, omdat we niet zeker wisten of de band enkel een thuiskomertje was. Tot onze verbazing, was ook een band van Iris leeg… Vandalisme dus… die heb ik dan wel zelf vervangen, zoals op de foto te zien is ;) Geen dagje strand voor mijn verjaardag, maar twee lege banden, middagje wachten op de verhuurbedrijven en naar het politiebureau… Uiteindelijk hele dag hieraan kwijt geweest. Ik had me zeker een andere verjaardag voorgesteld, maar dat werd wel goedgemaakt door een lekker etentje bij 1890, een sushirestaurant in de buurt! Lekker lekker!
Happy Birthday to me!

Zaterdag 2 september 2017
Alweer vroeg de wekker, want vandaag was het tijd voor een wijntourtje georganiseerd door Magister. We werden om 8.45 opgehaald door een busje. Om 10.15 zaten we aan onze eerste wijntje met bijpassende kaasjes. De planning was: 5 wijngaarden bezoeken waarbij je bij elke 5 wijnen kon proeven. Bij de een kreeg je kaasjes, bij een ander chocolade en tussendoor nog een Zuid-Afrikaanse lunch in de vorm van een braai (weet je niet wat dit is, Google is your best friend!). Je kunt je wel voorstellen hoe we ons voelde na 25 verschillende soorten wijn haha. Tipje: best wel aangeschoten. Om 6 uur waren we thuis, nog even een uurtje in bed liggen. Om half 8 hadden we afgesproken in Obz cafe om iets te eten en daarna nog ergens een drankje te doen. Dat drankje was bij Tsjing Tsjing, een cocktailbar. Eigenlijk was het de bedoeling om daarna gewoon lekker naar huis te gaan, maar nee Myrthe wilde nog even opstap. Club 31. Een exclusieve club, waar je moeilijk binnenkomt, op de 31e verdieping van het ABSA bank gebouw. Dat uitzicht vanaf daar is echt spectaculair! Ik voelde me wel een beetje ongemakkelijk. Sta je daar met je broek, Nike sneakers en blouse, terwijl iedereen in jurkjes, hakken of net kostuum rondloopt. Gelukkig waren we allemaal zo gekleed, dus viel het niet zo op. Die exclusiviteit merkte je ook op de toiletten, waar je bij het handen wassen de kraan opengedaan werd, zeep op je handen gedaan werd en je vervolgens een handdoekje aangereikt. En dat alles door gewoon een levend persoon haha. Al met al was het echt een ontzettend leuke dag! Veel nieuwe mensen ontmoet, wijntjes gedronken en dansjes gedaan. En ondanks al die wijntjes, cocktails etc. voelde ik met echt heel goed!

Zondag 3 september 2017
Uiteindelijk was is om 5 uur thuis. Lekker naar bed en uitslapen. Al is dat best moeilijk hier, daar mijn kamer echt ontzettend veel lichtinval heeft. Om 11 uur was ik dus wakker. Plan vandaag was om naar Muizenberg te gaan. Hét surferstrand van Kaapstad. Gehuld in bikini en kort broekjes onderweg. Eenmaal aangekomen afvragend waarom iedereen een trui aanhad. Nou, we begrepen het helemaal. Warme zon, maar zo’n koude wind! Achja, vermannen en gewoon op dat strand gaan liggen en de zee ingaan. Ondanks dat de zee overal erg koud was, viel het hier wel mee. Wel uitkijken anders werd je omgesurft door een of andere knappe surferdude. Want ja, wij vroegen ons al 2 weken af waar al die knappe mannen van Kaapstad zijn. Nou hier dus, om je ogen uit te kijken! Ik denk dat we hier vaker heengaan, mooi uitzicht :p

Maandag 4 september 2017
Vandaag begon ik dan “eindelijk” met hetgeen waar ik voor naar Zuid-Afrika was gegaan. Mijn stage als ergotherapeut bij The Open Circle, een group home catering voor mensen met een verstandelijke, mentale of psychische beperking. “Eigenlijk” zeg ik omdat ik echt heerlijk aan het genieten was van mijn vakantie hier en het van mij nog wel even mocht duren. Als verheugde ik me wel op mijn eerste dag, omdat ik geen idee had wat ik kon verwachten van een ‘group home catering’. Ik dacht meteen aan een catering met voedsel, dat was het niet. Ik zal dadelijk vertellen wat het dan wel was. Om 11 uur werd ik door Nicky opgehaald en naar The Open Circle gebracht. Onderweg was er veel verkeer dus dat is al iets waar ik rekening mee moet houden. Eenmaal aangekomen bij het Alexandra Hospital, zag je meteen dat het een goed beveiligd terrein was. Bij binnenkomst moest je vertellen wat je kwam doen en je naam opschrijven. Bij aankomst werd ik al hartelijk ontvangen door een aantal cliënten die vrijwel altijd bij de deur naar buiten staan te kijken. Door naar de ergotherapeut van daar, Tasneem. Zij heeft ons, Nicky en ik, rondgeleid en meer verteld over The Open Circle. Er zijn dus drie groepen. Groep 1 is de high functioning group, bewoners die een hoog niveau hebben en bijvoorbeeld een ketting met kleine kraaltjes kunnen maken. Groep 2 is de mid functioning group, bewoners die een midden hoog niveau hebben en bijvoorbeeld een ketting met grote kralen kunnen maken en veel tekeningen maken. Dan heb je nog groep 3, de low functioning group, welke veelal voor ons gemakkelijke taakjes doen. Er zijn twee verdiepingen welke beide zijn opgedeeld uit een vrouwengedeelte en een mannengedeelte. Elke bewoner heeft zijn eigen kamer en het is niet toegestaan om bij elkaar op de kamer te komen. Er wonen momenteel 30 mensen variërend van 20 jaar tot 52 jaar. 30 bewoners is ook het maximum wat er kunnen wonen. Wel is er een wachtrij van 30 mensen, welke dus nu niet geplaatst kunnen worden. Het gebouw is verder voorzien van een grote eetzaal en grote keuken, kantoor van de ergotherapeut en facility manager, een sensory room, een fitness room, meerdere kamers waar je verschillende activiteiten kunt doen, een chill room, een chill out room (matras op de grond, met tralies als deur waar bewoners in moeten als ze slecht gedrag vertonen voor maximaal 15 minuten). Ja zoiets mag hier ook, wat er wennen is want in Nederland is dat verboden natuurlijk bij een niet-gesloten afdeling. Verder is er ook nog een zwembad, welke gebruikt mag worden na lunchtijd. Hier zal ik ook therapiesessies in gaan geven.

Na rondgeleid te zijn en buiten een wandeling gemaakt te hebben, hebben we nog besproken wat mijn taken gaan zijn en welke rol ik zal gaan hebben. Daar heb ik ook gevraagd waar de term ‘group home catering’ vandaan komt. Het betekent eigenlijk gewoon dat mensen daar wonen en ze noemen de bewoners dan ook caterers. Voor ik het in de gaten had, was het alweer tijd om naar huis te gaan. Een Uber zou mij op komen halen, maar ik moest wel buiten het ziekenhuis terrein wachten, wat zo’n 15 minuten lopen is. Ik snap nu dat ze zeggen dat eigen vervoer handig is, omdat de straat buiten het ziekenhuis niet geheel veilig aanvoelt. Bij het verlaten van het terrein werd mijn tas onderzocht en zag ik dat auto’s ook geheel werden bekeken van de binnenkant. Dus best streng beveiligd daar.

Dus dat was mijn eerste stagedagje. De komende 16 weken zal ik om 8 uur beginnen. Hiervoor breng ik eerst Maartje en Eline naar hun stage en rijdt ik vervolgens door naar die van mij.

Dinsdag 5 september 2017
Nieuwe dag stage. Het verliep een beetje zoals gisteren alleen was het vandaag echt een hele rustige dag, waar ik aan moet wennen. In mijn vorige twee stages was het normaal om echt half uur of elk uur een andere cliënt te zien, en dat van 8 tot 5 uur. Hier is het gewoon wat laagdrempeleiger. Ik moet ook nog wel mijn weg vinden daar en de bewoners beter leren kennen. De bewoners waren ook echt heel luidruchtig en geïrriteerd vandaag, dus dat is ook iets waar ik mee moet leren omgaan. In de avonden, na het koken en eten, weet ik nooit zo goed wat ik moet doen. Het is niet zo dat ik me verveel, maar elke avond vroeg naar je kamer om een film of serie te kijken, is het ook niet. Dus we hebben nog een half uurtje een avondwandelingetje gemaakt door een park in de buurt en dat voelt toch wel even lekker. Ondanks het ontzettend koude, winderige weer.

Woensdag 6 september 2017
De dag begon al goed. Of eigenlijk moet ik zeggen, de nacht begon al goed. Heel de nacht heb ik wakker gelegen van de kou, het hoesten en niezen. Alsof ik ziek aan het worden ben. Mezelf toch maar bij elkaar geraapt en naar stage gegaan. Dat deed wel goed, nog steeds voelde ik mij niet optimaal, maar het ging. Ik merk dat de bewoners zich steeds een beetje meer aan mijn aanwezigheid gaan wennen. Bij kleine dingetjes als oogcontact maken, een knuffel, een zwaai. Ik heb besloten om mij de komende twee weken nog even op de achtergrond te houden, mee te kijken en al voorbereidingen te treffen voor de weken erna. Ik ben van mening, en mijn stagebegeleider ook, dat dit beter is, zodat ik tijdens mijn therapieën een betere band heb met de bewoners en ik dus meer kan bereiken. Bij thuiskomst even gerust, gegeten en weer onderweg naar een hike! Deze keer zouden we de Lion’s Head gaan beklimmen. Er was Full Moon dus dan kon je vanaf de top zien hoe de stad en de lucht eruit zag. En ik kan je zeggen, het was prachtig! Iets wat niet zó mooi op een foto te krijgen is, iets wat zo bijzonder is. Het was geen zware hike, niet in vergelijking met de Devil’s Peak hike van vorige week. Wat deze wel had is dat je soms met een ladder naar boven of beneden moest en dat er 1 stuk is waar je echt volledig verticaal omhoog of omlaag gaat. In het licht is dat wel te doen, maar probeer het maar eens in het donker. Al met al, alweer een geweldige hike welke elke stap meer dan waard was!

Baie dankie voor het lezen! See you next time!

Xxx Myrthe

Geschreven door Myrthe.Travel