Aan het einde van de dag speel ik samen met mijn 5-jarige leerlingen nog een spelletje. We gooien de bal naar elkaar en ik vraag aan ze “What do you like?” Ze beginnen enthousiast te vertellen dat ze bananen, appels en pizza lekker vinden. Vervolgens zegt een ander meisje “I like teacher Mirthe”. Op zo’n moment krijg ik een brok in mijn keel en word ik ontroerd bij de gedachte dat we hier nog maar 2 weken werken en dan weer naar Nederland gaan. Ik geef ze allemaal een dikke knuffel en vertel dat we elkaar volgende week weer gaan zien, gelukkig....nog geen definitief afscheid!

Onze campus ging begin augustus een week dicht i.v.m de Summer holiday! Voor ons nog een mooie gelegenheid om er weer op uit te trekken.
We hadden nog genoeg te zien in onze eigen provincie, dus we hadden al snel besloten dat het een roadtrip moest gaan worden door Yunnan, ‘onze’ provincie, die door Chinezen wordt betiteld als ‘de parel van China’. Met de wolkenkrabbers steeds verder uit het zicht wordt het al duidelijk dat we in een meer landelijk en bergachtig gebied terecht komen. Eenmaal uit de trein gestapt beseften we ons dat we niet de enige 2 mensen waren die vakantie hadden. Al proppend, ellenboogstotend en af en toe een heel klein Nederlands scheldwoord (heerlijk toch dat niemand je verstaat 😉) kwamen we de trein uit.

In Dali, net zoals in Lijang, hebben de Chinezen de architectuur en de historische charme van het oude China weten te behouden. Deze prachtige stad ligt tussen 4 oude klassieke stadspoorten en je ziet regelmatig nog de kleurrijke ‘Dai’ bevolking in de traditionele kledij voorbij wandelen. De volgende ochtend waren we klaar voor een 12 km wandeling door de Chanshan Mountain in Dali. Niek en ik hebben een soort competitiedrang ten opzichte van de Chinese bevolking die door selfiestickfoto’s en hoge hakken nogal wat obstakels vormen. Het liefst worden we door niemand ingehaald, mochten we toch het gevoel krijgen dat er achter ons iemand aankomt, dan zetten we een versnelling in. Dit tot groot ongenoegen van een +-16-jarige jongeman die al 20 minuten achter ons aan liep om ons de ingestudeerde vraag; “Hello friends, can you have a picture with me?” te stellen. Na al deze moeite was dit natuurlijk geen probleem 😊. De zichtbaar uitgeputte jongeman was met een voldane glimlach dan ook al weer snel uit het zicht verdwenen.

Na het prachtige Dali te hebben bezocht volgde ons een 8 uur durende busreis naar Shangri-la. Deze regiohoofdstad ligt in het oude Tibet op de grens met de huidige Tibetaanse Autonome regio. Deze plaats is vernoemd naar aardse paradijs in een bekend boek van James Hiltons (the lost horizon) Dit is de reden dat jaarlijks vele bezoekers afreizen naar deze adembenemende plek. Het wordt de toegangspoort met Lhasa (Tibet) genoemd en eenmaal aangekomen in de stad wanen we ons gelijk in deze Boeddhistische sferen. Prachtige kloosters, slingers van gebedsvlaggetjes en de ruige omgeving van het hooggebergte om ons heen. Het meest indrukwekkendste vonden we het Ganden Sumtseling klooster. Dit klooster is gebouwd in dezelfde stijl als het Potala paleis in Lhasa. Hier wonen en leven nog zo’n 600 monniken die dagelijks hun rituelen beoefenen. Nadat we rustig op een bankje iets zaten te drinken kwam er opeens een monnik naar buiten gewandeld en hij wenkte ons of we mee wilden komen. Nieuwsgierig liepen we achter hem aan en de prachtige klanken van de Tibetaanse gebedszang klonken steeds luider. We waren getuigen van dit bijzondere gebeuren! We stonden tussen 100 monniken die aan het zingen waren, instrumenten bespeelden en aan het mediteren. Dat was een heel speciaal moment!

We blijven Nederlanders dus de volgende dag was het tijd voor een fietstocht langs het indrukwekkende Napa-lake. Het gerinkel van de bellen van de vele yaks deed ons beseffen dat we bij het meer waren aangekomen. Een Tibetaanse familie was een eindje verderop gezellig aan het barbecueën. We zwaaien vriendelijk en één van de familieleden gebaarden opeens of we ook wat te eten wilden. Zo zaten we opeens met een hele onbekende familie te lunchen. Één van de leden sprak Engels en kwam toevallig ook uit Kunming. We hebben yak- vlees en melk geproefd. Ook de lokale zwarte varkens (Napa-pigs vernoemd naar het meer) en geroosterde groenten smaakten heerlijk. Op dit soort momenten voel je je op en top gelukkig! Zo dankbaar dat we even een kijkje mochten nemen bij deze familie.

De laatste 2 dagen hebben we een fantastische hike gemaakt in één van de grootste canyons van de wereld (de ‘Tiger Leaping Gorge’) en was het stadje Lijang ook zeker een bezoekje waard!

Die avond met de nachttrein terug naar Kunming. Dat is een bijzonder gebeuren dat je zeker een keer gedaan moet hebben als je in China bent. We hadden een coupé met 2 andere mensen en als je denkt dat je er voor je nachtrust komt dan heb je het denk ik goed mis… (althans voor mij, Niek slaapt altijd overal 😉)
Mensen die noodles eten op de kamer om 12 uur ’s nachts, 2 snurkende (lees; boom zagende) Chinese mannen, kinderen die rondrennen en een constante geur van sigaretten rook, aangezien er toch ergens in de trein wel effe een peukie wordt gepaft. Ik was ook blij dat er die ochtend een vrolijk muziekje klonk dat we weer in Kunming waren.

Het was een bijzondere reis en wat valt er veel te zien in China. Het land met 1,3 miljard mensen, maar er is nog zoveel te ontdekken! De laatste weken gaan in en wat hebben we een ontzettend gave tijd hier gehad!

China; een land dat ons heeft geleerd minder snel te oordelen over mensen, een beetje minder ook goed genoeg is, dat je zoveel kunt bereiken als je er gewoon voor gaat. Dat cultuur vele gedachten en uitingen heeft, en dat je daar gewoon respect voor moet hebben. Dat we ons ook wel beseffen dat we van geluk mogen spreken dat we in Nederland zijn geboren. We kunnen gaan en staan waar we willen, alleen maar omdat we een Nederlands paspoort hebben en door de mogelijkheden die ons op een gouden schaal zijn aangereikt!
Wat zullen we het gaan missen, de lieve kinderen, collega’s, vrienden, maar waar deuren achter ons dicht gaan, gaan er nieuwe open.

Eind September voor nog een paar maanden met alleen een backpack op avontuur, zonder een uitgestippeld plan, maar de wereld aan onze voeten! Gelukkig ook eerst nog even terug naar Nederland.

Lieve mensen, bedankt voor het lezen van mijn blog en erg bedankt voor de reacties hierop!
Leuk om te beseffen dat zoveel mensen met je mee leven.

Tot gauw weer in Nederland!

Liefs uit het prachtige China

Geschreven door Mirtheinchina