Op internet las ik over een plek in de Yunnan provincie dat wordt beschreven als 'a pallete on earth'. Ik wist het zeker! Daar moeten we heen :-)
Een paar minuten later wist ik Niek te overtuigen om mee te gaan en onze weekendtrip was vastgeleged! Op naar the 'Redlands'.

Niek geeft vaak aan “Oke prima, regel het maar, als je hulp nodig hebt hoor ik het wel”. Oke, Mir zonder hulp ga je dit maar eens proberen! Van vorige reizen ben ik gewend om online busvervoer te checken of de 'Lonely Planet' door te spitten. In China is reizen toch wel iets ingewikkelder, omdat je de taal echt niet begrijpt en niks in het Engels is aangegeven. He, balen er staat ook niks over in de LP. Een onontdekt gebied? Of gewoon niet de moeite waard? Dat wordt zelf uitzoeken dus!

Online heb ik een artikel kunnen vinden waar werd aangegeven dat er bussen vertrekken van het Noordelijk busstation richting the Redlands en de trip zou +-3 uur duren, perfect!
De exacte tijd stond er niet bij, maar wel dat er om de 20 minuten een bus zou gaan! Ook had deze desbetreffende persoon een 4-tal accomodaties geadviseerd. Deze kon ik niet online boeken, maar even in mijn schriftje opgeschreven (lees; Chinese karakters nagetekend ) zodat we tegen die tijd er wel naar op zoek konden gaan.

De entree in een klein mini busje is al een belevenis op zich, mensen beginnen te lachen, roepen “ni hao” naar ons, of proberen h(g)ello uit te spreken. Uiteraard weer de enige toeristen in deze bus! 3 uur later sprak een Chinees meisje ons aan zij gaf aan dat we weer moesten overstappen. “Eum, oke? Geen rechtstreekse bus dus?”. Prima, 1 uur laten zaten we in een ander mini busje waarop in het Chinees stond; Redlands. Moet goed komen dus! Via de vertaal app wisten we de bus-conductrice te vertellen dat we een hostel/hotel zochten (één van de hotels laten zien in mijn schriftje). We vroegen haar of ze ons wilde aangeven als we er zouden zijn. Ze knikte een soort van ja ;-) Zal vast goed komen dus!
De busreis was adembenemend mooi, af en toe een beetje tricky, met steile hellingen en diepe afgronden, maar de omgeving was prachtig!

Na 1,5 uur rijden komt onze bus-conductrice eraan en zwaait dat we hier eruit moeten. We kijken naar buiten en zien 3 vriendelijke mensen uitbundig zwaaien en zien daarachter een gebouw wat enigszins lijkt op een hotel. Nou we zullen wel in het ‘toeristisch’ plaatsje zijn aangekomen! Ik check nog even de naam van het hotel met mijn Chinese beschrijving en merk dat de tekens BIJNA overeen komen.. niet helemaal dus ;-)!
Volgens google maps begeven we ons ook niet in het ‘toerisch’ gebied, maar we laten ons maar verrassen….

Buiten wordt de sleutel al in onze handen gedrukt en worden we begeleid naar boven.
Goed, waar zijn we? Wat kunnen we hier doen? We lopen naar beneden en de eigenaar verzoekt ons uiterst vriendelijk om in de auto te stappen. Hij typt iets in het Chinees en er verschijnt een bedrag op zijn scherm. Prijs van de kamer misschien? Dan gebaart hij een paar cirkels met zijn handen en we komen maar tot de conclusie dat hij ons wil rondleiden. Instappen maar! Hij brengt ons naar mooie uitzicht punten die ons inderdaad doen denken aan een gekleurd pallet! Een walhalla voor fotografen!

Eenmaal weer terug in het hotel gebaart de eigenaresse ons om in haar keuken te komen. Ze wijst naar haar vitrine kast met allemaal soorten groente. Ziet er lekker uit! Ze maakt een handgebaar dat zoiets betekent als “wat willen jullie eten?” We hebben maar van alles aangewezen en na een half uur kregen we een verrukkelijk maaltje bestaande uit ; rijst, verschillende groenten, pompoen, eieren, soep… geweldig! Dat noem ik nou een geluksmomentje :-) de prijs? Geen idee! Een zorg voor later, haha!

Maar nu? We zouden de volgende dag weer terug moeten naar Kunming. We hebben verder geen busjes zien rijden hier? Taxi’s , ho maar..! Nadat Niek we chat (de what’s app van hier) heeft geïnstalleerd bij de telefoon van de eigenaar konden we weer overleggen. Hij gaf aan dat we morgen vroeg om 7am weer klaar moesten staan. Zo gezegd zo gedaan en daar stonden we dan, alles dicht, geen eigenaar? HELP!

Na een we chat berichtje, hoorden we wat gerommel op het erf en daar kwam de eigenaar aanlopen, gelukkig! Hij gebaarde ons om in te stappen en met vol goede moed vertrokken we (dachten we) naar het busstation. Niks is zoals het lijkt, want op een gegeven moment stopte hij de auto en gaf aan dat we hier moesten uitstappen. Zo ongeveer in the middle of nowhere!? Dit leek wel op een uitzicht punt! Uitstappen dan maar, bovenop de berg stonden veel fotografen en wij gingen er ook maar tussen staan. Wederom verbluffend mooi! We reden vervolgens nog steeds niet terug naar het busstation, maar weer naar het hotel, hmm vreemd?

Hij gebaarde dat we naar binnen moesten gaan en daar stond ons een heerlijk noodle ontbijt op ons te wachten. Vervolgens maakte hij met zijn wijsvingers een kruis (wat betekent 10, yes gelukkig iets opgestoken van Chinese les) en we gokten er maar op dat er een busje om 10 uur langs zou rijden. Na €50,- (!!) te hebben betaald voor overnachtig, 2 x rondleiding, alle goede zorgen en maaltijden hoorde we om 10.30u getoeter van een busje. Zou het?

Ja hoor, daar stond onze bus-conductrice zwaaiend naar ons te gebaren dat we in konden stappen. Fijn, we kunnen weer mee! Na een uurtje in dit mini busje kwam ze met haar telefoon aangelopen en op haar scherm kwam tevoorschijn : you can PLAY if you want… we wilden dansjes gaan maken om haar te bedanken, maar besloten toch maar om te betalen, ach ze bedoelt vast PAY!

We beseften ons in het busje dat deze man eigenlijk alles voor ons had geregeld deze 2 dagen?
Geweldig! Wat een lieve mensen waren dit! Soms moet je het leven maar op je af laten komen en niet alles willen plannen :-) (Euhm…zegt iemand die alles altijd gepland wil hebben…oef, wijze lessen hier in China, haha)

Veel liefs van ons

Geschreven door Mirtheinchina