Na 4 maanden bijna geen Europeanen gezien te hebben, kwam met tweede kerstdag ons eerste bezoek aan, bekende gezichten nog wel! Carien en Maurice kwamen ons een paar dagen op zoeken :-)
Eindelijk weer kerst vieren met familie. Dit was voor ons alweer 4 jaar geleden. We hebben een klein kerstboompje gekocht en gezellig alle cadeautjes onder de kerstboom gelegd. Toch nog een kerstgevoel in China! Het wordt hier namelijk niet echt gevierd. Alleen bij ons op het werk, omdat we een internationaal instituut zijn. Samen hebben we langs het bekende Dianchi Lake gefietst, een regenachtige dag bij de Starbucks doorgebracht en vooral veel bijgekletst! Na 4 dagen gingen Maurice en Carien verder op reis richting de Himalaya! Super gezellig gehad samen en erg leuk om mensen te laten zien waar je woont.

Al snel daarna stond het volgende bezoek alweer gepland! Vroeg in de ochtend kreeg ik al een WhatsAppje van mam dat het weinig scheelde of ze hadden hun vlucht van Beijing naar Kunming gemist. Dwars door de smog, snel overstappen , rennen naar de bagageband en koffers opnieuw inchecken en dit alles binnen een tijdsbestek van 1 uur!! Gelukkig was er een behulpzame beambte waardoor mijn ouders met gebarentaal het vliegtuig hebben gehaald. “Jeetje, Mirthe, waar zijn we beland en hoe komen we überhaupt bij jou?” Was dan ook de bijna wanhopige vraag.

Gelukkig zag ik na 4 uur één blonde krullenkop en een ietwat grijze man tussen hordes Chinezen de gate uitlopen. Pffffff, ze hebben het gehaald! Het avontuur kon beginnen!
Vervolgens heb ik pap en mam eerst even een half uurtje rustig op een stoel laten zitten om alles wat om hen heen gebeurde te laten verwerken. Een kopje Chinese kruidenthee daarbij deed wonderen. Oef, ik besefte opeens dat ik 2 tukkers naar een voor hen ‘wereldvreemd ’ land heb gelokt. Hoe ga ik dit aanpakken?

Na een paar dagen ‘acclimatiseren’ pasten ze zich wonder boven wonder aan. De instelling is dan ook ‘a’j d’r bint, moj d’r wèn’!

Aangezien Niek en ik 4 dagen vrij waren van het werk was dit een mooie gelegenheid om samen het zuiden van China te ontdekken. We konden ons verheugen op een mooie reis naar het tropisch regenwoud aan de rivier de Mekong , bij de grens van Myanmar.

Aangekomen in Jinghong, de grootste plaats in Xishuangbanna, stond een nogal hyperactieve man ons springend om 01.00 (!!) uur ’s nachts te verwelkomen op het vliegveld. Vloeiend Engels sprekend met een vocabulaire van ongeveer 500 woorden per minuut bracht hij ons naar het hotel. Dat gaat gezellig worden! Half in slaaptoestand hebben we ingestemd om samen met hem de volgende dag op pad te gaan. Hij heeft ons in 4 uur tijd zo ongeveer de hele geschiedenis van China verteld, veel mooie plekken laten zien, wat de bezoekers gelijk veel informatie bezorgde over het gebied! Een interessante plek waar de Dai bevolking woont. Één van de vele minorityvolken in Yunnan. Onderweg hebben we uiteraard nog wat bijzondere dingen meegemaakt. Zo hadden we een onverwachte grenscontrole en was ik mijn paspoort vergeten. Gelukkig konden de controleurs (er zijn er talloze in China) geen Engels lezen en kon ik op de ID-kaart van mam de grens over. Hmm, ik weet niet voor wie dit de grootste belediging is? ;-)

Bijna bij de pagode aangekomen zouden we nog een heel stuk naar boven moeten ‘klimmen’. Helaas, er mocht geen busje naar boven, maar de chauffeur gaf aan dat de ‘oudjes’ in het busje slecht ter been waren. De portier keek toch wat verbaasd toen hij de ‘oudjes’ op de terugweg in een flits voorbij zag wandelen. Euhm, hier klopte iets niet…

De chauffeur was daarbij in tegenstelling een soort buddhabeeld. Hij bleef zwijgzaam achter het stuur zitten wat in enorm contrast stond met onze hyperactieve gids James.
Eenmaal weer in het hotel aangekomen waren we bekaf van deze ‘ratelband’ en besloten we de volgende dag gewoon op ons eigen houtje op ontdekkingsreis te gaan. We hadden immers voor 2 jaar genoeg informatie over dit gebied!

De volgende ochtend kreeg ik in alle vroegte al 5 appjes van hem om wederom met hem op pad te gaan. Zijn voornaamste argument was “because your parents is not easy for China”. Hmm…oké, bij deze had hij het definitief verpest. Zeker bij de parents ;-)

We hebben een heerlijke tijd gehad zo samen in Xishuangbanna!
Aangezien Niek en ik gewoon moesten werken de afgelopen dagen moesten pap en mam zelf op ontdekkingstocht door China. Dit gaat perfect! Elke avond komen ze bij ons met alle belevenissen van die dag. Leuk om te zien dat ze zich zo verwonderen over alles hier ; dit hadden wij natuurlijk ook de eerste weken.

Zo hoor ik ze opeens een paar woordjes Chinees naast mij praten en wordt zelfs al de Chinese Tai Chi meegedanst in het beroemde Green Lake park. Ook van de rochelende taxichauffeurs en de ‘overlevingstoiletten’ kijken ze niet meer op. Pap heeft zelfs al een echte Chinese schouder- (lees; stevige klappen) massage ondergaan. Ik moet zeggen; aardig ingeburgerd hier! Dat wordt nog een cultuurshock straks terug in Boeskoolstad ;-).

Hier in China wordt afgeteld naar het Chinese nieuwjaar. (Het jaar van de Haan) De exacte datum is 28 januari, maar ze trekken er hier ongeveer 3 werken voor uit om het te vieren! Het is een grote happening, want overal zie je versierde tempels, gebouwen en huizen in het rood! Een prachtig gezicht! We gaan het land 'ontvluchten' , want je hoort van iedereen dat het ontzettend druk wordt en je beter op reis kunt gaan! We gaan 8 dagen naar ons 'buurland' Vietnam. But, Guess what? Daar wordt het Vietnamese nieuwjaar gevierd. Ach, dan vieren we gewoon gezellig mee en we laten het maar weer op ons afkomen! :-) Happy Chinese New Year!

Veel liefs van ons allemaal uit China

Geschreven door Mirtheinchina