Wat was het een onbeschrijfelijk mooie ervaring vandaag!

Martin kon om 4:00 al niet meer slapen. Om 6:00 konden we ontbijten en daarna de auto in. We rijden door een prachtig stukje Arkansas. Mooi door de pittoresk beboste heuvels naar Sandy Beach bij Heber Springs. Martin had dit plekje vanochtend als doel bedacht.

We rijden het terrein op en daarna doet iemand het hek achter ons wat dicht. Eh? Gewoon doorrijden. Er staan aan de rand van het strand al een paar standhouders geparkeerd en daar zetten we de auto naast. Een park ranger staat er bij en vindt het prima dat wij hier vandaag staan. Eigenlijk moet je betalen voor parkeren, maar die mensen zijn er nog niet. Magnifiek.

Er staan wat tentjes en er is een gebouw met toiletten. Kan niet beter.

Het plekje is echt perfect. Een prachtig gigantisch meer, waarvan wij in baai zitten. We zoeken een mooi plekje uit en installeren ons mooi op de handdoekjes. En dan wachten. Het is helemaal niet druk met mensen. We komen er steeds meer bootjes aanmeren. Hup, zo het strand op. De een nog hardere muziek dan de andere, maar gelukkig hebben die Amerikanen wel smaak (lees, veel country en oude klassiekers). Wij vermaken ons wel, met een boekje en rondkijken naar de spelende kinderen.
Het wordt lekker warm en we liggen lekker op ons handdoekje te tukken.
Één boot meent op een gegeven moment de muziekkeus van iedereen te bepalen en de liedjes schallen over het hele meer. Op een gegeven moment is een grote groep naast ons er klaar mee en telt af. Dan iedereen tegelijk: Turn it down! Na drie keer is het kwartje (of de penny) gevallen en gaat ie uit. Success! Erg grappig om te zien.

Er vliegt ook nog even een Hercules een paar rondjes over het meer. Het kan niet mooier!

Dan gaat het beginnen. Het eerste hapje is ineens te zien. Steeds meer maan schuift voor de zon. En dan het moment zelf. Het is niet zo goed in woorden uit te drukken. Zo magisch. Gewoon bizar. Mensen juichen. Tranen in de ogen. Het wordt donker zoals bij het eerste ochtendgloren. We zien sterren en Jupiter. En een complete zonsverduistering. Een gevoel van geluk. Dit maken wij samen mee en het is meer dan fantastisch. Sprakeloos, uniek en ook nu krijgen we de woorden niet goed te pakken.

En dan ineens dat eerste sprankje zon weer. Weer zo’n uniek moment. Iedereen juicht weer. Langzaam wordt het weer licht. We zien een soort van warmte golfjes als schaduwen over het strand en achter ons lijkt het op een onweerslucht. Daar is de zonsverduistering dus nog compleet. Zo bijzonder.

Wij moeten echt wel even bijkomen. Anderen pakken de spullen en gaan weer. Wij blijven nog een poos zitten en kijken hoe de maan langzaam weer voor de zon verdwijnt.

En dan is het over en is het tijd om te gaan. We nemen nog een corn dog en rijden dan twee uur naar het Zuiden, naar Hot Springs. Hier boeken we een hotel en we zijn zo moe dat we het eten skippen en op de hotelkamer de rest van de lunch opeten en lekker uitrusten. En natuurlijk de foto’s van Martin downloaden. Plaatjes zijn het.

We kunnen het nog niet helemaal bevatten. Het is ‘gewoon’ gelukt! Wat hebben we zitten zoeken en kijken en checken en het leek haast onmogelijk. Maar deze dag had niet perfecter kunnen zijn. Op geen enkele manier.

Iedereen heel erg bedankt voor al het duimwerk dat jullie hebben verricht! Het heeft absoluut geholpen! 😘

Geschreven door Martin.en.Selina.op.Reis