11:30 Woestijn! Dat is alles wat we nog zien als we naar buiten kijken. We zijn net iets ten westen van Alexandrië aangevlogen op de kust van Afrika. Er is hier plek zat voor zonnepanelen ;-)
We zijn vanmorgen om 03:00 uur opgestaan. Snel ontbijt, Theo zet de koffers vast in de auto, ik werk nog een complete wasmand zooi weg uit het kastje op onze slaapkamer.
Klokslag 03:30 rijden we weg. Parkeren bij Schiphol op P4 en dan met de shuttlebus naar de vertrekhal. Koffers verdwijnen in een futuristische machine. Hopelijk komen ze straks in Luxor weer tevoorschijn.
Door de douane en dan ongeveer 10 minuten lopen. Onderweg komen we en broodje mozzarella voor de lunch. Geen idee of er op de boot al iets te krijgen is straks en of ons ‘vol pension’ dan al ingaat. En op straat iets kopen?? We hoorden gisteren dat Fieke nog behoorlijk ziek is na haar bezoek aan Istanboel.
Gisteren de hele dag gesjouwd - na voorbereidingen die al weken geleden begonnen - om het huis toonbaar te krijgen voor de oppas. En tot slot Jella nog geholpen met een kast en een bed. Ze is voortvarende begonnen met eigen spullen te regelen nu Jan vertrokken is en (hopelijk snel) zijn eigen spullen komt halen.
Marije zit bij het raampje en heeft de eerste foto’s al geschoten!
We landen precies op tijd. Overstappen in een bus… pff wat is het hier warm en we zijn nog gekleed op de kou van vanmorgen! We worden opgewacht door iemand van de reisorganisatie en nadat we onze visumformuliertje hebben ingeleverd, moeten we ons voegen bij onze toekomstige gids. In de bus stelt hij zich aan ons voor: hij heet Zizo en hij zal ons de komende week aanspreken als ‘familie van Zizo’ als hij ons bij elkaar roept. (Eigenlijk heet hij Mohammed, maar ik heb een beetje een probleem, zegt hij, want zo heet bijna iedereen hier. Daarom vindt hij Zizo makkelijker.) Hij spreekt behoorlijk goed Nederlands, al is goed te horen dat hij dat in Belgie geleerd heeft. Hij komt nog zeker 1 keer per jaar in Belgie of Nederland. Hij heeft Egyptologie gestudeerd in Cairo, maar wat hij in Belgie gedaan heeft, weten we niet.
Er zijn nog twee andere bussen en dus in totaal 3 gidsen op 110 à 120 mensen.
Bij het uitstappen bij de kade staan de verkopers ons al op te wachten: ze verkopen water voor 1 euro de fles en grote sloffen sigaretten. De gidsen hebben ons gewaarschuwd: vooral gewoon doorlopen, niet op- of omkijken en achter hen aan doorlopen naar de boot: trap af, loopplank over en dan door 3 ander boten heen. Die lijken troosteloos stil te liggen, wachtend op beter tijden.
Bij aankomst op het schip krijgen we behalve de sleutel van de kamer ook een plastic bandje om, ten teken dat we ‘all inclusive’ geboekt hebben en dus de drankjes kunnen ophalen zonder betalen. We hebben op dek 3 twee kamers naast elkaar. Beetje vergane glorie, maar wel stijlvol en voorzien van wat we nodig hebben, onder andere een koelkastje en een kluisje. Het eerste wat we doen is lange broeken uit en wat luchtigers uitzoeken. En er staat vrijwel direct een lunch voor ons klaar! Het vol-pension is duidelijk al begonnen.
16:00 We hebben zojuist een Egyptenaar afgewimpeld die wilde weten hoeveel kamelen Marije moest kosten. Hij was een van de gasten die ons achtervolgden toen we een ommetje over de kade liepen. Ze lopen je honderden meters achterna in een poging om je in hun koets met paarden te krijgen of op hun felucca. We vinden de paardenman vervelend, maar de rest is niet onsympathiek. Ze hebben slechte business sinds de revolutie van januari 2012. Van een drietal (waarvan eentje Marije’s aanbidder) kopen we 3 papyrusprenten. Die moeten 10 LE per stuk kosten (nog geen anderhalve euro!). Ook al zijn ze natuurlijk hartstikke nep, we vinden ze wel leuk. Daarom besluiten we om niet af te dingen. De jongens moeten uren leuren om een paar euro te verdienen. Wij hebben alleen een biljet van 50 euro. Hij kan wel even gaan wisselen, zegt een van de jongens… voor de zekerheid loopt Theo maar even mee, naar een klein winkeltje verderop aan de kade.
Als de koop gesloten is, veranderen de mannen ineens in aardige jongelui, waarmee je een gesprekje kunt aanknopen. Een blijkt te studeren en wat bij te verdienen als felucca kapitein en met de verkoop van souvenirs. Ze vertellen over hun financiele problemen nu - zoals onze gids Zizo later ook vertelt - van de 350 cruiseschepen op de Nijl van voor de revolutie er nu nog maar een kleine 100 varen. Dat betekent een enorme slag voor iedereen die van het toerisme leeft en dat zijn heel veer Egyptenaren!
Vanaf de kade hebben we trouwens prachtig uitzicht op de tempel van Luxor, die aan de overkant van de straat ligt. We maken ook wat foto’s van de stilliggende felucca’s. Aan de overkant van de Nijl zie je de heuvels waar het Dal der Koningen inligt. Maar het is een beetje heiig (of het is smog en stof in de lucht) dus het beeld is niet heel scherp.
Teruglopend naar de boot laten we ons binnenlokken in een piepklein winkeltje. Het licht en de ventilator gaan aan en de deur gaat dicht. Meneer is vriendelijk. Hij verkoopt lelijke glazen flesjes met gekleurd zand erin: Marije koopt voor 1 euro een voorstelling van een kameel. Verder hangen er glazen kerstversieringen, dik onder het stof, dus de exemplaren die we aanwijzen worden meteen schoongepoetst. Voor Marije’s verzameling kopen we een mooi exemplaar met rood en goud. Daarnaast voor mij nog een sleutelhanger met een Ankhteken. Totale schade 8 euro.

Terug op de boot zoeken we het zonnedek op met een drankje. Drankjes kunnen we onbeperkt ophalen bij de bar achter de lounche. In de eetzaal en elders op het schip is het aangenaam airconditioned, maar zodra je buiten komt valt de hitte op je. Op het zonnedek komt daar nog de stank bij van het draaiende dieselaggregaat. ik krijg er al snel koppijn van.
Ik ga dus weer naar binnen en daar de wifi even uitproberen. Bij de receptie krijg ik de code, maar het lukt niet om webmail van ziggo te openen. Ik kan wel miniberichtjes via wordfeud versturen en zo laten weten dat we goed en veilig aangekomen zijn.

Om half 6 gaat de zon onder en om 6 uur gaan we naar de Tempel van Luxor bij nacht. Door alle schijnwerpers wel heel speciaal! Zizo geeft eerst wat algemene uitleg over de geschiedenis van Egypte, zoals die verdeeld is in perioden en die weer in dynastieën.
De tempel van Luxor is in drie periodes gebouwd, met meer dan 1500 jaar verschil tussen het oudste stuk (in plaats het middelste, van Amenhotep III, 1800 voor Chr.) en het tweede stuk (in plaats vooraan, van Ramses II, 1300 voor Chr.) en het nieuwste stuk (in plaats achteraan, van Alexander de Grote van rond 300 jaar voor Chr.).
In de tijd van Alexander de Grote stond Egypte onder Griekse invloed, maar alles in de tempels in Egyptisch. Alexander begreep wel dat het volk niet anders zou accepteren.
Als we de tempel inlopen geeft Zizo nog specifieke uitleg bij wat we zien. Hij vertelt over de houding van de beelden: linker been ver naar voren staat voor leven, linker been een beetje naar voren staat voor …. voeten naaste elkaar staat voor dood). Hij vertelt ook over de symbolische baard van de farao: recht staat voor leven(d), met een krul onderaan staat voor dood. Hoewel de Oude Egyptenaren nooit spraken over dood, maar altijd over het tweede leven. Hij vertelt ook dat de tempels, waarin goden aanbeden werden en die farao’s ook bouwden ter meerdere eer en glorie van zichzelf, altijd aan de oostkant van de Nijl liggen. Dat is de kant die bij het leven hoort, omdat aan die kant de zon opkomt. De graven en dodentempels liggen aan de westkant van de Nijl, de kant van de ondergaande zon. De Egyptenaren dachten dat de zon ieder dag stierf en de volgende ochtend weer geboren werd.
Daarna mogen we vrij rondkijken en foto’s maken. Vanwege het donker moet je een beetje kiezen, soms valt het licht van de schijnwerpers goed, soms juist helemaal niet. We lopen door tot helemaal achterin, naar het ‘Griekse’ stuk en buiten naar de sfinxen, hier met menselijk hoofd, maar verderop bij de tempel van Karnak met rammenkop. Zowel bij het uitstappen als bij het instappen in de bus, worden we belaagd door verkopers. Veel jonge jongetjes deze keer, van zo’n jaar of 8 tot 15. Eentje telt 10 boekenleggers voor me uit voor 1 euro. Maar als ik hem betaald heb, geeft hij maar de helft. “Je had 10 gezegd” protesteer ik, “Maar dat was voor 2 euro!” zegt hij dan boos. Natuurlijk kan het me niks schelen, wat moet ik met 10 boekenleggers ;-)

Na het tempelbezoek is het etenstijd: rijst, aardappels, rundvlees, kip, twee soorten gegrilde groente en twee soorten soep. Diverse broodachtige dingen, rauwkost en fruit. Zoete stukje cake of koek als toetje. Ook iets wat op chipolata lijkt en groen snot dat naar mint smaakt. Alles is in grote rechauds klaargezet en we kunnen pakken wat we willen. Daarna schuiven we aan aan een grote 6 persoonstafel en tijdens het eten maken we dus voor het eerst kennis met een aantal reisgenoten. Een heeft al een spannend verhaal over een sigaretten verkopen die er met haar briefje van 50 euro vandoor ging. (Suf natuurlijk om 50 te geven als je 2 moet betalen en dan te denken dat je wisselgeld keurig terugkrijgt). Ze is hem achterna gerend en samen met de gidsen (die ons blijkbaar goed in de gaten houden) is het opgelost.
Na het eten gaan we snel slapen. De dag heeft, met alle indrukken en vanmorgen vroeg op, lang genoeg geduurd!

Geschreven door Marije.op.reis